در این فضا، حاکمان جدید آمریکا وقت خود را با شعارهای فریبنده حقوق بشر، دموکراسی و آزادی تلف نمیکنند و دوستداران خود در سراسر جهان را برای بزک کردن سیاست هایشان به زحمت انداخته اند.
تحت تأثیر سیاست های ترامپ، تهدید کره شمالی برجسته تر شده و بخش زیادی از انرژی ایالات متحده را به خود معطوف داشته است. در میان دشمنان جبهه مقاومت شکاف افتاده و کشورهای تاثیرگذاری چون ترکیه و قطر را از دایره آن خارج ساخته است. حاکمان سعودی جسارت جاهلانه ای یافته و با عکس العمل های شتابزده، روند شکست های خود را تسریع ساخته اند. اما شاید بتوان در میان همه این نوع سیاست ها، به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسراییل را مهم تر ین آن ها دانست. اگر تجربه سیاست های اشتباه پیشین دولت ترامپ نبود شاید به سختی میشد باور کرد چنین حماقتی از دستگاه سیاست خارجی آمریکا صورت پذیرد و آمریکا باوران میتوانستند با ادله های محیرالعقول شان از عمق تدبیرها و سیاست ورزی پنهان در پشت این تصمیم سخن برانند. اما حقیقت آنست که دولت آمریکا در بهترین زمان، بهترین پاس گل را به جبهه مقاومت داده است. البته اگر سیاست مداران ما قدر آن را بدانند.
به این ترتیب همه آنچه را پس از بیداری اسلامی، آمریکا و شرکای منطقه ای آن در پر رنگ کردن دوقطبی های شیعه و سنی و عرب و عجم رشته اند، به یکباره پنبه می کنند. در روزهایی که به پشتوانه عمیق تر شدن شکاف های یاد شده، عربستان و دنباله های منطقه ای آن با خیال آسوده تر روابط پنهانی خود را با اسراییل عیان کرده اند و در نتیجه پیکان دشمنی را به جای اسراییل به سوی جمهوری اسلامی نشان رفته اند و در روزهایی که ارتجاع عربی با افتخار از دوستی اش با آمریکا و اسراییل دم می زند و ایران اسلامی را کشوری منزوی و طرد شده می خواند، ناگهان دولت ترامپ پرده ها را بر می اندازد و حقیقت پشت صحنه آشکار می گردد.
دشمن واقعی اعراب و مسلمانان خود را دوباره رسوا می کند و تبلیغات علیه جبهه مقاومت کم اثر میشود. در این فضاست که دیپلماسی عمومی ما باید وارد صحنه شود و آنان که تا دیروز دوستی با آمریکا و اسراییل را مایه مباهات میدانستند سرافکنده نماید. بر عمق دوستی خود با ملت های مسلمان تکیه کند و آرمان آزادی فلسطین را دوباره به صدر مسائل جهان اسلام آورد. در این بستر می توان دوستی های پیشین با جریان های غیر وهابی دنیای اسلام به خصوص جریان اخوانی را احیا یا تقویت کرد.
این اقدام ترامپ، بیش از همه عربستان را در فشار قرار می دهد، کشوری که این روزها از یمن تا لبنان متحمل شکست های پیاپی می شود و تنها به امید حمایت های ترامپ سیاست های تهاجمی خود را ادامه می دهد. در ادامه احتمالا عربستان و متحدانش خواهند کوشید تا این مسئله را کمرنگ کنند. این دیپلمات های ما هستند که باید با کنشگری در عرصه هایی چون سازمان همکاری اسلامی، از این ظرفیت استفاده کرده اجازه ندهند به لطایف الحیل دشمن، شعله های برافروخته شده خاموش شود. سعودی هایی که به دنبال انزوای ایران در میان ملل مسلمان بودند، اکنون باید آشکارا در دو راهی همراهی با جامعه اسلامی یا دشمنان آن قرار گیرند و در صورتی که ماندن در کنار آمریکا و اسراییل را ترجیح دادند، منزوی شوند.