به گزارش ایسنا، این جنایت با محاصره ارتش صهیونیستی به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم اشغالگر قدس و رافائل ایتان صورت گرفت و در جریان آن ۳۵۰۰ الی ۵۰۰۰ نفر از مجموع ۲۰ هزار ساکن اردوگاه‌های صبرا و شاتیلا به شهادت رسیدند که در میان آنها تعدادی از شهروندان لبنانی نیز دیده می‌شدند.
این جنایت به دور از چشم رسانه‌های گروهی صورت گرفت و در جریان آن از تسلیحات نظامی مختلف برای کشتار ساکنان اردوگاه‌های صبرا و شاتیلا استفاده شد و ارتش صهیونیستی پس از محاصره این اردوگاه‌ها از منور برای روشن کردن فضا در شب و کشتار بیشتر ساکنان آنها استفاده می‌کرد.
به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی به انتقام ترور بشیر جمیل، رئیس جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب) از فلسطینیان، به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی وارد شدند. این نیروهای شبه‌نظامی که با طرف صهیونیستی در محاصره این دو اردوگاه همکاری می‌کردند، صدها نظامی را به بهانه جستجوی مبارزان فلسطینی به منطقه منتقل کردند و این در حالی بود که در این اردوگاه جز زن، کودک و پیرمردان کسی نبود. عناصر مسلح در جریان این عملیات اقدام به کشتار گسترده زنان و کودکان کردند و اکثر اجساد در خیابان‌ها افتاده بودند. پس از آن تانک‌های ارتش صهیونیستی برای تخریب کامل این اردوگاه و منازل آوارگان فلسطینی وارد آن شدند تا با یکسان کردن منازل با خاک، آثار جنایت خود را از بین ببرند.
این جنایت به منظور انتقام‌گیری از فلسطینیانی که طی سه ماه محاصره در برابر ماشین جنگی رژیم صهیونیستی ایستادگی کرده بودند، صورت گرفت و در نهایت با تضمین‌های جامعه بین‌المللی برای حمایت از ساکنان بی‌گناه پس از خروج مقاومت فلسطین از بیروت به پایان رسید، اما کشورهای ارائه دهنده این ضمانت‌ها به تعهدات خود عمل نکردند و ساکنان بی‌پناه این اردوگاه‌ها را در برابر جنایت‌ها تنها گذاشتند.
هدف از این جنایت، ایجاد رعب و وحشت در میان فلسطینیان به منظور مجبور کردن آنها به ترک خاک لبنان و ایجاد فتنه داخلی در این کشور در ادامه تجاوز سال ۱۹۸۲ اسرائیل به لبنان و نیز تحریک فلسطینیان به شورش علیه مقامات فلسطینی بود.
دولت صهیونیستی پس از این جنایت به دیوان عالی رژیم صهیونیستی دستور تشکیل کمیته تحقیق ویژه را داد و "اسحاق کاهن" رئیس این دیوان را هم رئیس کمیته مذکور که به "کمیته کاهن" معروف شد، منصوب کرد.
کمیته مذکور در سال ۱۹۸۳ نتایج تحقیقات خود را اعلام کرد و آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی را مسؤول غیرمستقیم این جنایت معرفی کرد. این کمیته همچنین "مناحیم بگین" نخست وزیر، "اسحاق شامیر" وزیر خارجه و "رافائل ایتان" رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی و روسای سازمان‌های اطلاعاتی را هم در قبال این جنایت مسؤول دانست.
البته جنایت صبرا و شاتیلا اولین جنایت رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین نبود و آخرین جنایت هم نخواهد بود؛ به طوری که قبل از این حادثه، جنایت‌های قبیه، دیر یاسین و طنطوره صورت گرفته بود و پس از آن هم جنایت‌های جنین و غزه و غیره به وقوع پیوست و با وجود جنایت هولناکی که در صبرا و شاتیلا صورت گرفت و تمامی جهانیان هم شاهد آن بودند، عاملان این جنایت هنوز آزاد و رها می‌گردند.