بیانیه جبهه اصلاحات را با تعجب و تاسف خواندم . عمیقاً معتقدم که این بیانیه ، اعلامیه رسمی پایان سیاست ورزی جبهه اصلاحات در ساخت سیاسی ایران است .
آن چنان مفاد بیانیه با واقعیت های جهان امروز و منطقه و بالاخص وقایع یکسال گذشته فاصله دارد که هر گونه احتمال اشتباه در تحلیل شرایط جهان و ژئوپلتیک منطقه را بطور کلی منتفی می نماید و متاسفانه جبهه اصلاحات را به جریان داخلی اجرای سیاست های بلوک غرب در ایران فرو می کاهد . گو اینکه این جبهه اساساً وقایع یکسان اخیر در منطقه و اهداف غرب در تغییر جدید ژئو پلتیک جهان معاصر و اهداف غرب و آمریکا برای ایران را نمی بیند و گوئی این بیانیه در ده سال قبل نوشته شده است .
بدون تردید، نمی توان این بیانیه را با نگاهی ساده لوحانه تحلیل نمود .
وقایع جهان معاصر و منطقه این اجازه را به هیچ تحلیل گر حتی غرب گرا هم نمی دهد . اگر بیانیه صرفاً به مطالبات سیاسی داخلی می پرداخت ، شاید چنین برداشت می شد که جبهه اصلاحات در پی سهم خواهی پس از همبستگی ملی در جریان جنگ دوازده روزه است . اما وقتی سخن از تعاملات سیاست خارجی از جمله اسنپ بک ومذاکرات "جامع " و مستقیم با آمریکا برای حل منازعات فی مابین می کند ، باید به اهداف پنهان این بیانیه شدیداً مشکوک شد . و جالب آنجاست که بیانیه در کنار در خواست مذاکره با غرب و اروپا ، هیچ اشاره ای به تضمین رفع تحریم های ظالمانه و غیر قانونی غرب علیه ملت ایران نمی کند .
شاه بیت این بیانیه ، ضرورت پذیرش غنی سازی صفر درصدی اتمی توسط حکومت ایران است .
که این همان درخواست امریکا و غرب علیرغم بر جام از حکومت ایران است . و بیانیه معلوم نمی نمایدکه آیا حکومت ایران باید صرفاً به این خواسته غرب تن دهد و یا خواسته های دیگر آنان را نیز بتدریج اجرائی کند !
ایالات متحده آمریکا به صراحت در خواست تعطیلی صنایع هسته ای کشور – محدود نمودن برد موشک های ایرانی و حضور ایران در منطقه است . اگر در مذاکرات آتی در خواست های خود را برای رفع تحریم ها مطرح نمایند ، باید به آن تن داد؟ و اصولاً استقلال کشور چگونه تضمین خواهد شد ؟ خاطرتان هست که در سالهای گذشته ، صنایع موشکی کشور مورد اعتراض آقایان بود . در حالیکه در همین جنگ دوازده روزه اگر موشک ها نبوده کشور کاملاً تسلیم می شد ؟
جبهه اصلاحات هرگز مسئولیت پذیر نیست . از سی و شش سال پس از پایان جنگ ایران و عراق می گذرد . در طی این مدت حدود بیست و هفت سال دولت ها در اختیار این جریان بوده است . و هم اکنون نیز چنین است . اما هرگز این جریان مسئولیت شرایط موجود را بعهده نمی گیرد.