گروه تعاملی ـ علیرضا فضائلی:

 سال‌هاست با بحران ناترازی تولید و مصرف برق درگیر هستیم، اما هنوز از مهم‌ترین ظرفیت داخلی‌مان برای ذخیره‌سازی برق مازاد استفاده نمی‌کنیم: سدهای موجود کشور.

آقایان محترم وزارت نیرو! چه کسی غیر از شما باید برای این بحران فکری کند؟ جناب وزیر، شما خود سابقه مدیریت در شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران را دارید. رئیس ساتبا نیز همین‌طور. پس چرا از ظرفیت‌های واقعی سدها در خارج از ساعات پیک برای ذخیره‌سازی انرژی به روش پمپاژ معکوس (Pumped Storage) استفاده نمی‌کنید؟ !

این مسئله پیچیده نیست؛ تنها کافی‌ست چند گزاره ساده را مرور کنیم:
1. توربین‌های آبی، آب را "مصرف" نمی‌کنند.
2. سدها همین حالا هم ساختار لازم برای ذخیره‌سازی را دارند.
3. تبخیر، چه آب بالا باشد چه پایین، اجتناب‌ناپذیر است.
4. پتانسیل داخلی برای ساخت پمپ‌های پمپاژ وجود دارد.
5. توان ساخت توربین‌های آبی در کشور اثبات‌شده است.
6. پیمانکاران داخلی و ماشین‌آلات بیکار آماده جابجایی خاک و حفر مخازن پایین‌دست هستند.

پس دیگر چه می‌خواهید؟! بهانه‌ی تحریم، در این پروژه‌ها فاقد وجاهت است. نه نیاز به واردات است، نه تکنولوژی پیچیده خارجی. همه‌چیز در داخل قابل اجراست؛ تحریم در این حوزه عملاً مانعی نیست. و حالا نگاه کنید به همسایه شرقی؛ طالبان در افغانستان، بدون بودجه خارجی و تنها با چند بیل مکانیکی و کامیون، پروژه‌ای را آغاز کرده‌اند که ۲۸۰ کیلومتر کانال از شرق به غرب افغانستان را در دل کوه و دشت حفر می‌کند. هدف؟ انتقال آب از رودخانه کوکچه در شمال شرق افغانستان به دشت‌های خشک شمال غربی کشور. نام این پروژه، "کانال قوش تپه" است؛ پروژه‌ای که اگر تکمیل شود، آینده کشاورزی نیمه شمالی افغانستان را متحول خواهد کرد.

ما در ایران با این‌همه توان فنی، تجهیزات، مهندس، دانشگاه و دانش فنی، هنوز درگیر جلسات امکان‌سنجی و گزارش‌نویسی هستیم! اگر اراده باشد، راه هم هست. کسی از آسمان فرود نخواهد آمد تا مشکل برق کشور را حل کند.