به گزارش الف کتاب، به نقل از ایسنا، نیکی جیووانی روز گذشته (دوشنبه 9 دسامبر) پس از تشخیص سومین سرطان خود درگذشت. این خبر را رنه واتسون، نویسنده و دوست او، در بیانیهای به رادیو ملی آمریکا (NPR) اعلام کرد.
یولاند کورنلیا جیووانی جونیور، متولد ۱۹۴۳ در ناکسویل، تنسی، که توسط خواهر بزرگترش «نیکی» نامیده شد، در دانشگاه فیسک در نشویل تحصیل کرد. در آنجا با چندین چهره ادبی سیاهپوست از جمله امیری باراکا و دادلی رندال آشنا شد و سپس در مدرسه هنرهای دانشگاه کلمبیا به تحصیل در شعر پرداخت.
او در سال ۱۹۶۸ دو مجموعه شعر نخست خود را با نامهای «احساس سیاه، صحبت سیاه» و «قضاوت سیاه» منتشر کرد و حرفهای را آغاز کرد که شامل بیش از ۳۰ کتاب، از جمله «کسانی که بر بادهای شب سوارند» و «دوچرخهها: عاشقانههای نیکی جیووانی» میشد.
او به جنبش نوظهور هنر سیاهپوستان پیوست که شامل شخصیتهایی مانند مایا آنجلو، جیمز بالدوین، تلونیوس مانک و آدری لرد بود. بهعنوان یک فعال حقوق مدنی و نویسندهای سیاسی، جیووانی همچنین توجه افبیآی را به خود جلب کرد. او به روزنامه پیتزبرگ گفته بود ممورانی را که او را زیر نظر داشتند برای صرف قهوه به خانهاش دعوت میکرد، زیرا میدانست میخواهند آنجا را بررسی کنند.
در دهه ۱۹۷۰، جیووانی با نوشتن اشعاری درباره آزادی سیاهپوستان و همچنین عشق، جنسیت و لذتهای کوچک زندگی خانوادگی، به یک شخصیت عمومی تبدیل شد.
جیووانی از سال ۱۹۸۷ تا ۲۰۲۲ در دانشگاه «ویرجینیا تک» زبان انگلیسی تدریس کرد. در سال ۲۰۰۷، یکی از دانشجویان سابق شعر او، ۳۲ نفر را در تیراندازی دانشگاه ویرجینیا تک به قتل رساند. جیووانی بعداً گفت که در سال ۲۰۰۵ از دانشگاه خواسته بود او را از کلاسش حذف کنند زیرا احساس میکرد او تهدیدآمیز است.
در مورد این تیراندازی، جیووانی گفت: «کشتن، فقدان آفرینش است. فقدان تخیل است. ناتوانی در درک خود و جایگاهتان در جهان است. زندگی ایدهای جالب و ... خوب است.»
در زمان مرگ، او در حال کار روی مجموعه شعری نهایی و همچنین خاطراتی با عنوان «خیابانی به نام مولوینی» بود.
کتابهایی «دوچرخهها: عاشقانههای نیکی جیووانی» و «کتاب فانوس دریایی وسط مه غلیظ» از این نویسنده در ایران چاپ شدهاند.
