یکی از نکاتی که دونالد ترامپ پیروز انتخابات ریاست جمهوری 2024 آمریکا تنها اندکی پس از پیروزی خود در این رویداد در قالب یک سخنرانی به نحو ویژه ای بر آن تاکید کرد، ادعای او مبنی بر اراده جدی اش جهت خاتمه دادن به جنگ ها و مداخلات خارجی آمریکا و ایجاد صلح در جهان بود. در این رابطه، هم ترامپ و هم افراد نزدیک به وی تاکید داشته اند که مثلا دولت جدید آمریکا به دنبال تغییر نظام سیاسی در ایران نخواهد بود و پایان یافتن جنگ ها در منطقه غرب آسیا را دنبال می کند.
حتی برخی از منابع نزدیک به دونالد ترامپ مدعی شدند که وی به بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی هشدار داده که باید به جنگ های غزه و لبنان تا قبل از استقرار دولت جدید آمریکا در کاخ سفید خاتمه دهد. با این همه، حداقل به 3 دلیل و نشانه ، چندان نمی توان به این قبیل ادعاهای دونالد ترامپ اطمینان کرد و یا آن ها را جدی گرفت.
1: ترامپ و اقبال گسترده به تندروهای آمریکایی
نگاهی گذرا و کوتاه به چهره های انتخاب شده از سوی ترامپ جهت حضور در تیم امنیت ملی و سیاست خارجی وی نشان می دهد که تقریبا تمامی آن ها چند ویژگی مشترک دارند. به عنوان مثال، اغلب آن ها تندرو هستند و گرایشات شدیدی در حمایت از رژیم اشغالگر قدس دارند و توسط لابی‌های اسرائیلی حمایت می شوند و البته علیه ایران و محور مقاومت و یا بازیگرانی نظیر چین در عرصه بین‌المللی، رویکردهای منفی را اتخاذ کرده و خواستار تشدید خصومت ها علیه آن ها هستند. وزیر خارجه آمریکا، مشاور امنیت ملی این کشور، معاون رئیس جمهور آمریکا، نماینده این کشور در سازمان ملل متحد و وزیر دفاع آمریکا(افرادی که از سوی ترامپ برای دولت جدید آمریکا انتخاب شده اند)، همه و همه در این موضوع مشترک هستند.
حال باید پرسید که آیا واقعا ترامپ با استفاده از همین افراد می خواهد صلح را در جهان برقرار کند!؟ آیا می شود یک هدف مثبت تعریف کرد اما به این مساله اشاره داشت که قصد داریم با اهرم های نامناسب و منفی، آن هدف را محقق سازیم؟ حداقل از منظر منطقی، ادعاهای ترامپ برای ایجاد صلح در جهان را نمی توان باور کرد زیرا او با انتخاب افرادی در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا که رویکردهای غیرصلح آمیز دارند، ثابت کرده که در پسِ نمایش های ظاهری اش، اهداف خاصی را دنبال می کند.
2: غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ
تقریبا اغلب ناظران و تحلیلگران در مورد یک نکته درباره دونالد ترامپ اتفاق نظر دارند و آن هم این است که این فرد را نمی توان پیش بینی کرد. البته که این بخشی از راهبرد موسوم به "مرد دیوانه" است که ترامپ سعی دارد در قالب آن، کنشگری های سیاسی خود را تعریف کند. ترامپ پیشتر نیز در قالب این راهبرد در دوره چهار ساله حضور خود در قدرت، سعی داشته که دشمنان و رقبای آمریکا را به زعم خود بترساند و از این رهگذر، منافع ملی آمریکا را تامین کند. حال در دوره جدید حضور وی در قدرت نیز باید انتظار این را داشته باشیم که او رویکردهای مشابهی را در پیش گیرد.
با این حال، ورای راهبرد مذکور، صِرف غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ سبب می شود که حتی نزدیکترین متحدان آمریکا در عرصه بین‌المللی نیز نتوانند به صحبت های رئیس جمهور جدید این کشور اعتماد کنند. از این رو، وعده برقراری صلح در جهان و پایان دادن به جنگ ها را فردی باید مطرح سازد که صحبت هایش از حدی از اعتبار نزد رهبران دنیا برخوردار باشد. نه اینکه همچون ترامپ هیچ مشخص نباشد که قرار است در آینده از وی چه رفتارهایی سر بزند. فردی که نوسان های زیادِ رفتاری، از ویژگی های اصلی کنش های او است.
3: ترامپ همه کاره نیست!
در نهایت باید گفت که باید توجه داشته باشیم آمریکا کشوری نیست که در آن رئیس جمهور، قدرت مطلق باشد و مثلا فردی نظیر ترامپ نیز این کشور را به هر سمتی که می خواهد بکشد. قابل تامل اینکه حتی خودِ ترامپ نیز حد و حدود مشخصی را دارد. وقتی گزارش های رسمی حاکی از این هستند که لابی آیپک در بیش از 80 درصد از روندهای انتخاباتی اخیر در آمریکا پول پاشی و اعمال نفوذ داشته و سعی کرده ترامپ پیروز انتخابات شود و یا مجتمع های نظامی و صنعتی در آمریکا به 10 اندیشکده و 10 رسانه معتبر و اصلی آمریکا کمک های مستقیم مالی انجام می دهند و به ازای هر نماینده کنگره آمریکا دو لابی‌گر دارند، صرفا باید یک نکته را در ذهن داشت و آن هم این است که حتی فردی نظیر ترامپ هم تا حدی باید عروسک خیمه شب بازی چهره ها و جریان‌های مخفی و پشت پرده قدرت در نظر گرفته شود.
از این رو، اینطور نیست که هر آنچه ترامپ بخواهد، بشود. وقتی تداوم جنگ ها به گفته مدیران شرکت های تسلیحاتی در آمریکا به معنای فرصت های درآمدی قابل توجه برای آن ها است، این بدان معناست که این جنگ‌ها به هر هزینه ای که شده باید ادامه یابند تا این شرکت ها جیب های خود را پُر از پول کنند. هر فردی هم در آمریکا بخواهد جلوی این دستورکار بایستد باید تاوان سنگینی را بپردازد. تاوانی که بعید به نظر می رسد فردی همچون ترامپ آمادگی و یا تمایل پرداخت آن را داشته باشد.
