هر چه به انتخابات ریاست جمهوری نوامبر 2024 آمریکا(در آبان ماه سال جاری) نزدیک می شویم، جلوه های تازه تری از حقیقتِ دموکراسی ادعایی در آمریکا خود را به نمایش می گذارند. 

در این چهارچوب، به تازگی شاهد دو پرده جدید از این موضوع بوده ایم. در نخستین رویداد، دونالد ترامپ نامزد اصلی جمهوریخواهان در انتخابات آتی آمریکا در موضع گیری عجیبی، کلیه سیاه پوستان و اسپانیایی‌تبارهای ساکن آمریکا که در انتخابات آتی این کشور قصد دارند به کامالا هریس رای دهند را افرادی توصیف کرده که در مورد سلامت ذهنی خود باید به پزشک مراجعه کنند! در حقیقت، وی مدعی شده که آن ها از نظر عقلی مشکل دارند. او پیشتر نیز گفته بود آن دسته از یهودی هایی که او را فردی مناسب برای کرسی ریاست جمهوری آمریکا نمی دانند نیز وضعیتی مشابه دارند و از نظر عقلی سالم نیستند. 

در رویدادی دیگر، مایک جانسون رئیسِ جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا هم در موضع گیری با انتقاد از شبکه سی بی اس نیوز آمریکا تاکید کرده که صحبت های او در یک برنامه تلویزیونی این شبکه به نحو عجیبی سانسور شده است. او در موضع گیری در شبکه مذکور از عملکرد دولت بایدن در مدیریت وضعیت طوفان زده‌های آمریکایی انتقاد کرده اما شبکه سی بی اس نیوز این موضع گیری جانسون را سانسور کرده است. موضوعی که سبب شده تا مایک جانسون، خود آنچه گفته را انعکاس دهد. 

البته جالب است که دونالد ترامپ به عنوان هم حزبی مایک جانسون به تازگی در موضع گیری انتقادات جدی را از شبکه فاکس نیوز به عنوان رسانه نزدیک به جهوریخواهان به دلیل اراده این شبکه در انجام مصاحبه با کامالا هریس مطرح کرده است. 

سال هاست که شاهدیم در بحبوحه نزیک شدن به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، سیاستمداران ارشد آمریکایی پرده هایی را از واقعیت سیاست آمریکایی کنار می زنند که در نوع خود نه فقط مردم آمریکا بلکه جهانیان را متعجب می کند و حقیقت سیاست آمریکایی را پیش روی مردم جهان قرار می دهد. جالب اینکه آمریکایی ها چندین دهه است که همین جنس از سیاست خود را نیز می خواهند به دیگر کشورها صادر کنند. 

نکته دوم اینکه آشکار شدن رویدادهایی از این دست تا حد زیادی اعتبار بین المللی ادعایی آمریکا را هم زیر سوال برده اند. در این چهارچوب، آمریکا دیگر قادر نیست که تصویر پُر زرق و برق اما توخالی نظام حکمرانی خود و معرفی کردن آن به عنوان نظام متعالی حکمرانی بشری روی کره زمین را به جهانیان بفروشد و آن ها را مجبور به پذیرش این مساله کند. 

موضوعی که به زعم برخی از تحلیلگران مسائل راهبردی در نوع خود یکی از نشانه های عینی افول و زوال هژمونی جهانی آمریکا در عرصه بین المللی است.