به گزارش دنیای اقتصاد، طی سه سال اخیر عمده سفرهای نوروزی به‌ویژه در هفته اول نوروز به سمت استان‌های جنوب کشور بوده است. مقاصد گردشگری فارس و هرمزگان و پس از آن بوشهر و خوزستان سهم قابل‌توجهی از مسافران نوروزی را به خود اختصاص داده‌اند.
اگرچه هنوز آمار رسمی از سوی مراکز آمار کشور مبنی بر تعداد بالای مسافران و پربازدیدترین مقاصد اعلام نشده است، اما مشاهدات عینی و میدانی نشان می‌دهد که تعداد مسافران و گردشگران به استان‌های شمالی کشور حداقل در نیمه اول تعطیلات نوروز کمتر از سال‌های گذشته بوده است که شاید عمده دلیل آن را باید در برودت هوا و بارندگی طولانی یک هفته‌ای در این استان‌ها دانست که این امر حتی از میزان اقامت به سبک چادر در خیابان‌ها کاست و شمال کشور کمتر شاهد چادرزنی در هر مسیر و معبر در شهرها و روستاها بوده است. این در حالی است که در تابستان سال گذشته به‌دلیل پایین آمدن سطح درآمدی و معیشت خانوارها و نبود مراکز اقامتی و خدمات کافی پدیده «چادر سفر» به شکل فراگیر گسترش یافت و شهرها و روستاهای شمالی با این پدیده زشت که شاید بتوان نامش را گردشگری فقیرانه گذاشت، مواجه بوده‌اند.
این در حالی است که وزیر گردشگری از همان ابتدا، وعده سفرهای در استطاعت و ارزان را که امکان سفر برای همه فراهم شود، داده بود. اما در مقابل شاهد سفرهای حقیرانه بودیم که ضربه سنگینی به صنعت گردشگری وارد کرده و مردم را در شرایط سخت قرار داده است. چرا که به دلیل کمبود خدمات و امکانات لازم، چادرها در هر نقطه‌ای از مقاصد گردشگری مستقر شد و هیچ چارچوب خاصی در جهت حفاظت از محیط‌زیست، جمع‌آوری زباله‌ها و فرهنگ و آداب سفر تعریف نشده است.
البته، در نوروز ۱۴۰۳، شمال کشور کمتر شاهد این پدیده بود که دلیل اصلی آن را نباید در افزایش خدمات گردشگری یا ارزان‌تر شدن مراکز اقامتی یا افزایش سطح درآمدی افراد دانست بلکه صرفا سرد بودن بیش از حد هوا در ۱۰ روز اول تعطیلات عامل اصلی این اتفاق بود. این در حالی است که بر اساس مشاهدات صورت گرفته جنوب کشور بیش از دیگر مقاصد مورد استقبال قرار گرفت که این امر را می‌توان ناشی از آب و هوای مناسب این منطقه در این فصل گردشگری دانست که پیک مسافران نوروزی را می‌توان در این منطقه مشاهده کرد. به همان اندازه که میزان چادرزنی مسافران در شمال کاهش یافت در مقاصد گردشگری جنوب همچون خوزستان، هرمزگان و بوشهر افزایش چشمگیری داشت و چادرهای مسافران تقریبا در اکثر مناطق و بخش‌های این مقاصد به پا شد. در مقابل مانند دیگر پیک‌های سفری، اقامتگاه‌ها سهم کمی در مقایسه با حجم عظیم مسافران داشتند. زیرا هزینه‌های چشمگیر اقامتی امکان سفر باکیفیت و استاندارد گردشگری را از مسافران گرفته و سفرهای بدون اقامت در مراکز اقامتی را کاهش و سفرهای اقامت در چادر را افزایش داده است.
