در پس پرده اتفاقی که اخیراً در قوه‌مقننه رخ داد و گلایه نایب‌رئیس مجلس را به‌همراه داشت، حقیقت تلخی نهفته است که باید آن را پذیرفت و برای حل و فصلش قدم برداشت.
وقتی ۹۰ نفر از نمایندگان مجلس در جلسه بررسی لایحه برنامه هفتم توسعه، غیبت می‌کنند یعنی در ساختار این قوه، کژکارکردهایی جدی وجود دارد. هر چند که برخی رئیس‌مجلس را در سفر به آفریقا همراهی می‌کنند اما عذر و بهانه دیگر نمایندگانی که حضور نداشتند، چیست؟
برخی افرادی که در قامت وکیل ملت راهی مجلس شده هنوز نمی‌دانند – شاید نخواهند بدانند – که در چه منصبی جلوس کرده و وظایفشان چیست. برای آنان اهمیت برنامه هفتم مشخص نبوده و انگار از اثرات آن در تمامی شئون زندگی مردم خبر ندارند. انگار نه انگار از چند ماه قبل که دولت این لایحه را تقدیم مجلس کرد، برنامه هفتم و محتوای آن به نقطه کانونی و محل مناقشات بین کارشناسان و مسئولین تبدیل شد.
گویا عده‌ای از مفادی که در این لایحه گنجانده شده و مستقیما به معیشت بازنشستگان مربوط است اطلاعی ندارند. آیا افراد غایب، خبر دارند که برنامه هفتم‌توسعه، آینده اقتصادی کشور را تعیین می‌کند؟ ارزیابی‌شان از اثرات اجتماعی این لایحه چیست؟ چرا نسبت به یکی از مهم‌ترین قوانین کشور تا این حد بی‌توجهی می‌شود؟
اگرچه نه‌تنها در این مجلس بلکه در ادوار مختلف مشاهده شد که در جریان دستورات کاری مهم قوه‌مقننه مثل جلسات رای‌اعتماد یا استیضاح وزرا و یا رای‌گیری بر سر تصویب قوانین، برخی نمایندگان یا در جلسه حاضر نبودند و یا اصلا در رای‌گیری شرکت نکردند و این معضلی ریشه‌دار در مجلس است. وقتی نماینده‌ای با رای مردم وارد بهارستان شده و بدیهی‌ترین وظایف خود را انجام نمی‌دهد، بود و نبودش چه فرقی می‌کند؟ با این وضعیت می‌توان امیدی به گره‌گشایی مشکلات کشور توسط چنین نمایندگانی داشت؟
حداقل یک دهه است که از سوی نخبگان سیاسی نقدهای جدی و ریشه‌ای به عملکرد مجالس مختلف – با هر نوع گرایش سیاسی – و تنزل شأن این قوه وارد شده که علت این امر چیزی جز عملکرد برجای گذاشته مجالس بر سر کار آمده نیست. هر چند که برخی محدودیت‌های ساختاری من‌جمله مداخلات مجمع تشخیص مصلحت و حتی گستردگی اختیارات شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا در این امر موثر بوده اما با وجود تمامی این موانع، نمی‌توان از قصور و کوتاهی نمایندگان ادوار مختلف سخنی نگفت.
وقتی در مباحث مهمی چون بررسی برنامه هفتم توسعه حدود یک‌سوم نمایندگان حضور ندارند یعنی شأن مجلس رعایت نشده است که اگر این‌گونه بود، نمایندگانش در چنین جلساتی مهمی شرکت و به آن بی‌توجهی نمی‌کردند.
مجلسی که باید خانه ملت باشد و نمایندگانش برای بهبود اوضاع کشور و مردم شب و روز نداشته باشند و به‌دنبال مطالبات موکلین خود بدوند، حال و روز خوبی ندارد و این برای کشور فاجعه است. جایگاه والا و اهمیت مجلس در قانون اساسی و اظهارات امام (ره) و رهبر انقلاب عیان است اما فارغ از این، قوه‌مقننه ریل‌گذار حرکت دولت‌ها و ناظر بر چگونگی این حرکت است و اگر ریلی وجود نداشته و یا غلط بنا شود، بی تردید دولت به بیراهه خواهد رفت.