خانواده اولین هسته طبیعی و مهمترین رکن هر جامعهی انسانی است. برخی از جامعهشناسان، خانواده را یکی از پنج عامل تکوین، رشد یا انحطاط تمدنها تلقی میکنند. لذا برای تعالی هر جامعهای به انسانهایی نیاز است که در خانواده به طور صحیح رشد و پرورش یافته باشند. هرچند پدر و مادر، هر دو معماران شخصیت کودکان هستند. اما رسالت تربیت یک انسان بیشتر سهم مادران است.
روانشناسان ۸۰ درصد تربیت کودکان را سهم مادران میدانند؛ چراکه مادر نخستین فردی است که با کودک ارتباط برقرار میکند و علاوه بر وابستگی زیستی کودک به مادر، نخستین برخوردها، دیالوگها بین مادر و کودک رد و بدل میشود، همچنین کودک از طریق مادر با دیگران آشنا شده و ارتباط برقرار میکند. مادر، تکیهگاه قابل اعتماد و منبع کسب اطلاعات و آگاهیهای لازم و جدید برای وی محسوب میشود؛ از اینرو گفته شده کودکِ در آغوش مادر، وابستهتر از هر موجود دیگری روی زمین است؛ نوزاد در بغل مادر است که نخستین تأثیرات اخلاقى، محبت و خداشناسی را احساس میکند.
جنس زن با نیروی عظیم محبت خود میتواند انسان تمدن ساز را شکل دهد و در امر تربیت توفیق داشته باشد. چنانچه خداوند علت توفیق پیامبر اسلام را محبت و مهربانی مادر ایشان میشمارد.
نقش مادری در جامعه ایرانی همیشه تقدس و احترام زیادی داشته است. در این بین، زنان ایرانی همیشه دارای جایگاه ارزشمندی بودهاند، اول اینکه واژه زن به معنای زندگی و زایندگی است و واژه بانو به معنی«پرتو الهی» است. این معانی نیز نشان از اعتبار زن در فرهنگ ایرانی دارد. تکریم مادران و احترام به زن از دیرباز جزء رسوم جوانمردی ایرانیان بوده است.
تربیت مادران و نقش مهم ایشان صرفا به دوران وابستگی انسان در کودکی ختم نمیشود و این تاثیرپذیری در سراسر زندگی انسان جاری است. زنان ایرانی از دوران باستان نقش مهمی در هدایتگری اجتماع خود داشتند و تلاش میکردند مردان شجاع و بی باکی را برای صیانت از سرزمین خود پرورش دهند. برای مثال در شاهنامه فردوسی، نزدیک به بیست زن نقشآفرینی میکنند که مردان نامدار شاهنامه هر یک به گونهای از مادر خویش تاثیر گرفتهاند. همچنین، برخی زنان بختیاری رجزخوانیهایی با مضمامین تشویق مردان به نبرد سر میدادند. یا در دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، زنان بسیاری فرزندان و شوهران خود را به حضور در میدان نبرد تشویق میکردند.
دوگانه ازدواج و تحصیل ساختگی است!
بنابراین نقش زن در مقام مادری درون خانه هرگز نباید دست کم گرفته شود، خانم طباطبایى، عروس امام(ره) نقل میکنند: «امام(ره) نقش مادر را در خانه بسیار تعیین کننده میدانستند و به تربیت بچه اهمیت زیادی میدادند. گاهی ما به شوخی میگفتیم: پس زن باید همیشه در خانه بماند؟ ایشان در جواب میگفتند: شما خانه را کم نگیرید، تربیت بچهها کم نیست. اگر کسی بتواند یک نفر را تربیت کند، خدمت بزرگی به جامعه کرده است. ایشان معتقد بودند که تربیت فرزند از عهده مرد بر نمیآید و این کار دقیقاً به زن بستگی دارد؛ چون عاطفه زن بیشتر است و قوام خانواده هم باید براساس محبت و عاطفه باشد».
نقش کلیدی زن در مقام مادری برای سعادتمندی جامعه ایرانی تا آنجاست که امروز ماموریت ویژه غرب برای شکست ایران تقدسزدایی از مادران این سرزمین است. از اینرو غرب با تمام ابزارها و رسانههایش تلاش میکند تا زنان ایرانی در رسیدن به این جایگاه طبیعی و فطری، ناکام بمانند.
یک روز به بهانه دوگانه ساختگی تحصیل و ازدواج، روزی دیگر با شعار فریبنده استقلال مالی، زنان را در مرداب فردگرایی غوطهور میکند و با تبلیغ ازدواج دیرهنگام و تاخیر در فرزندآوری، زنان را از این خاستگاه فطری خود دور کرده است. در همین راستا، فرنگیها سعی دارند با شانتاژ و تصویرسازی رسانهای، سبب برداشت غلط زنان ایرانی از واژه آزادی شوند تا عفت و حیا را که ازملزومات مادری است از دامن زنان کشور بزدایند.
خوب است بدانیم پیش از آنکه شعار دروغین زن، زندگی،آزادی از سوی برخی کسانی که زن را کالای جنسی میبینند و یا نگاه ابزاری به آن دارند به جامعه ایرانی دیکته شود امام خمینی (ره) در وصف زنان اینچنین میگوید: «زن مظهر تحقق آمال بشر است. زن، پرورشدِه زنان و مردان ارجمند است. از دامن زن، مرد به معراج میرود. دامن زن محل تربیت بزرگ زنان و بزرگ مردان است.»1 و به راستی در رسالت بشری چه امری از پرورش یک انسان بالاتر است؟
*کارشناس ارشد مطالعات زنان دانشگاه الزهرا
1_صحیفه امام، ج 7، ص: 341