به گزارش فارس حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان ما و آن سوی جنگ اوکراین نوشت:
۱- فتنه داعش از عراق آغاز شد و در فاصله کوتاهی توانست بخش‌هایی از این کشور و سوریه را تصرف کند. نامش برگرفته از حروف اول «دولت اسلامی عراق و شام»بود «داعش». در نگاه اول به نظر می‌رسید که این ماجرا و جنایات هولناک تکفیری‌های داعش به ایران ربطی ندارد! و داعش همان‌گونه که از نامش پیداست، درپی تشکیل به اصطلاح دولت اسلامی در عراق و سوریه است! ولی خیلی زودتر از آنچه انتظار می‌رفت هویت واقعی این گروه وحشی فاش شد و دست‌های پنهان آمریکا، اسرائیل و برخی از کشورهای عربی در ساخت و راه‌اندازی این گروه، از پرده بیرون افتاد تا آنجا که اسرائیل مجروحان داعش را برای مداوا به بیمارستان‌های حیفا و تل‌آویو منتقل می‌کرد و نتانیاهو به ملاقات آنها رفته و تصاویر این ملاقات‌ها را رسماً منتشر می‌کردند. آمریکا انکار نمی‌کرد که برای محاصره‌شدگان داعش اسلحه و مهمات هلی‌بورن کرده است ولی هربار عذر تقصیر می‌آورد که خلبانان هلی‌کوپترها و یا فرماندهان خط اشتباه کرده‌اند! و...
خدای مهربان، سایه اقتدار حضرت آقا را مستدام بدارد که با نگاه ملکوتی خود به اهداف نهایی داعش پی برد و دست‌های پنهان آمریکا و اسرائیل در ساخت آن را برملا کرد و بر درجات شهید قاسم سلیمانی بیفزاید که به اشاره رهبری و با همه توان به مقابله داعش در عراق و سوریه رفت و سرانجام این فتنه آمریکایی- اسرائیلی را که هدف نهایی آن ایران اسلامی بود از میان برداشت.
۲- به اولین روزهای فتنه داعش و جنایات هولناکی که در عراق و سوریه مرتکب می‌شدند بازگردید. چه می‌بینید؟! جان برکفان سپاه قدس با فرماندهی بی‌بدیل حاج‌قاسم سلیمانی به مقابله با داعش رفته‌اند، در عراق و سوریه. حاج قاسم نیروهای مردمی را در این دو کشور سازماندهی کرده و علیه تکفیری‌های وحشی به میدان آورده است. درگیری با شدت هرچه تمامتر در جریان است و... حالا نگاهی به داخل کشور در آن روزها بیندازید. توده‌های مردم، رهبر معظم انقلاب را به خاطر مدیریت الهی ایشان تقدیس می‌کنند و حاج قاسم سلیمانی را از ژرفای دل تقدیر می‌کنند. در این میان، اما گروه اندک و کم‌شماری از غربگرایان مدعی اصلاحات - و نه همه آنها- نیز دیده می‌شوند که در همسویی کامل با دشمنان بیرونی، زبان و قلم به اعتراض می‌چرخانند بیانیه می‌دهند و سخنرانی می‌کنند که سوریه و عراق به ما چه ربطی دارد؟! و چرا باید جوانان کشورمان را در مقابله با داعش به کشتن بدهیم؟! فقط تصور کنید که اگر حاج قاسم عزیز ما و همرزمان شهیدش به مقابله با داعش نمی‌رفتند، چه اتفاقی را در داخل کشور شاهد بودیم! تصورش هم دردناک است، انبوه جوانان قتل عام شده، زنان و دختران به اسارت گرفته شده و به عنوان کنیز به ثروتمندان عیاش عرب فروخته شده و ...
۳- جنگ تمام عیار ما با داعش ضمن آن که ادای تکلیف الهی در دفاع از ملت‌های مظلوم عراق و سوریه بود، تلاش جانانه برای حفظ امنیت میهن اسلامی خودمان نیز بود. حالا جای آن است که این بخش از بیانات مستدل حضرت آقا را در دیدار خانواده شهدای مدافع حرم با ایشان (۱۶ بهمن ۱۳۹۴) مرور کنیم. ایشان درباره یکی از مجموع امتیازات شهدای مدافع حرم می‌فرمایند: «اینهـا رفتنـد بـا دشـمنی مبـارزه کردنـد کـه اگـر مبـارزه نمی‌کردنـد ایـن دشـمن می‌آمـد داخـل کشـور. اگـر جلویش گرفتـه نمی‌شـد مـا باید اینجـا در کرمانشاه و همـدان و بقیه اسـتان‌ها بـا اینهـا می‌جنگیدیم و جلـوی اینهـا را می‌گرفتیم. در واقع ایـن شهدای عزیـز ما جـان خودشان را در راه دفاع از کشـور، ملت، دیـن و انقلاب اسلامی فـدا کردند».
اکنون به موضوع اصلی یادداشت پیش‌روی باز می‌گردیم. بخوانید!
۴- شواهد بسیاری حکایت از آن دارند که آمریکا و متحدان اروپایی آن در دورترین افق نگاه خود نیز تصور نمی‌کردند جنگ اوکراین به درازا بکشد و بر این باور بودند که بعد از شروع جنگ، تحریم‌های فلج‌کننده غرب و انبوه تسلیحاتی که از سوی آمریکا و اروپا به اوکراین سرازیر خواهد شد، توان روسیه را برای ادامه جنگ به تدریج کاهش داده و از بین می‌برد. آمریکا با این تلقی معاهده‌ای را که در سال ۱۹۶۳ و بعد از ماجرای خلیج خوک‌ها با شوروی سابق منعقد کرده بود، زیر پا گذاشت. آمریکا و شوروی
(جان. اف کندی و نیکیتا خروشچف) در آن پیمان متعهد شده بودند که شوروی موشک‌های میان‌برد خود (با برد ۱۶۰۰ کیلومتر) را از کوبا جمع کند و در مقابل، آمریکا موشک‌های هسته‌ای خود در ترکیه را از میان برداشته و از گسترش ناتو به سوی شوروی سابق (روسیه کنونی) خودداری ورزد. آمریکا برخلاف آنچه متعهد شده بود پایگاه نظامی خود در ترکیه -اینجرلیک- را به سلاح هسته‌ای مجهز کرد و چندی قبل، از اوکراین برای عضویت در ناتو نیز دعوت کرد. روسیه با استناد به پیمان ۱۹۶۳ خلیج خوک‌ها به آمریکا هشدار داده بود که حضور ناتو را در مرزهای خود نمی‌پذیرد ولی آمریکا که با تصور یاد شده -ضعف روسیه و ناتوانی این کشور در صورت بروز جنگ- درپی تحریک روسیه به جنگ بود، هشدارهای روسیه را نادیده گرفت و روسیه حمله به اوکراین را که مفهوم واقعی آن دفاع از خود در مقابل توطئه آمریکا بود، آغاز کرد. رهبر معظم انقلاب که رخدادهای مورد اشاره را به دقت زیر نظر داشتند، طی سخنانی به مناسبت مبعث رسول‌خدا(ص) از این ماجرا و پشت صحنه آن پرده برداشته و فرمودند: « ما در اوکراین طرفدار توقف و خاتمه جنگ هستیم ... اما علاج بحران در صورتی ممکن است که ریشه‌های آن شناخته شود. ریشه بحران در اوکراین، سیاست‌های آمریکا و غرب است که باید آن را شناخت و بر اساس آن قضاوت و اقدام کرد».
۵- به این سند نگاهی بیندازید. در نشست سال ۲۰۰۸ ناتو در بخارست، پیشنهاد پیوستن اوکراین به ناتو مطرح می‌شود. ویلیام برنز، رئیس فعلی سازمان سیا که در آن زمان سفیر آمریکا در مسکو بود در یادداشتی برای کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا می‌نویسد: «عضویت اوکراین در ناتو مشخص‌ترین خط قرمز برای همه نخبگان روسیه است» و توضیح می‌دهد «طی صحبت‌هایی که در بیش از دو سال و نیم با بازیگران کلیدی روسیه داشته‌ام- از آدم‌های ناشی در گوشه‌کنارهای کرملین گرفته تا هوشمندترین منتقدان لیبرال پوتین، هنوز کسی را پیدا نکرده‌ام که عضویت اوکراین در ناتو را چیزی غیر از چالش مستقیم برای منافع روسیه ببیند». در نشست بخارست، مرکل، صدر اعظم آلمان و سارکوزی، رئیس‌جمهور وقت فرانسه هم با عضویت اوکراین در ناتو مخالفت می‌کنند و برپایی جنگ با روسیه را نتیجه آن می‌دانند. سال ۲۰۱۴ دولت وقت اوکراین با یک کودتای رنگی برکنار می‌شود و پس از آن ناتو طی ۸ سال بیش از ۱۰هزار تن از ارتش اوکراین را برای جنگ با روسیه آموزش می‌دهد. در جولای سال ۲۰۲۱ ناتو رزمایشی با نام «عملیات نسیم دریا» را با حضور و مشارکت اوکراین علیه روسیه در دریای سیاه برگزار می‌کند و... ده‌ها سند دیگر که از طرح قبلی ناتو برای جنگ با روسیه حکایت می‌کند و شرح آن به درازا می‌کشد. حالا یک بار دیگر سخن رهبر معظم انقلاب خطاب به پوتین (سه‌شنبه ۲۸ تیر ماه) را مرور کنید «جنگ یک مقوله خشن و سخت است و جمهوری اسلامی از اینکه مردم عادی دچار آن شوند به هیچ وجه خرسند نمی‌شود اما در قضیه اوکراین چنان‌که شما ابتکار عمل را به دست نمی‌گرفتید، طرف مقابل با ابتکار خود، موجب وقوع جنگ می‌شد» و با تأکید بر اینکه ناتو موجودی خطرناک است، فرمودند:« اگر راه در مقابل ناتو باز باشد، حد و مرزی نمی‌شناسد و اگر جلوی آن در اوکراین گرفته نمی‌شد، مدتی بعد به بهانه کریمه همین جنگ را به راه می‌انداختند.»
گفتنی است، رهبر معظم انقلاب در جریان جنگ ۳۳ روزه نیز پیش‌بینی مشابهی داشتند و خطاب به حزب‌الله فرموده بودند که اسرائیل برای دو ماه بعد از تاریخ شروع جنگ ۳۳ روزه طرح حمله همه‌جانبه به حزب‌الله را داشت ولی پیشدستی حزب‌الله طرح رژیم صهیونیستی را ناکام گذاشت. بعدها مقامات رژیم صهیونیستی به وجود این طرح اعتراف کردند.
۶- بعد از ملاقات پوتین با رهبر معظم انقلاب، «ند‌پرایس»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت؛ «ایالات متحده تایید ضمنی موضع روسیه در جنگ اوکراین از سوی [آیت‌الله] خامنه‌ای را با اهمیت تلقی می‌کند» و اظهار داشت ایران برخلاف اعلام قبلی خود مبنی بر مخالفت با جنگ «از پوتین و جنگ او علیه مردم اوکراین حمایت می‌کند». ند‌پرایس، این واقعیت برملا شده را نادیده گرفت که آمریکا با نقض پیمان۱۹۶۳ خلیج‌خوک‌ها و اصرار بر گسترش ناتو به مرزهای روسیه عامل اصلی برپایی جنگ در اوکراین بوده است و چنان‌که روسیه در مقابل این تصمیم آمریکا دست روی دست می‌گذاشت شاهد برپایی جنگ در کریمه بود و ایران نیز به عنوان یکی از کشورهای همسایه روسیه که آمریکا بیشترین دشمنی را با آن داشته و دارد، از تبعات گسترش دامنه ناتو در امان نبود.
۷- بیانات رهبر معظم انقلاب قبل از آن که حمایت (در حد و اندازه شفاهی) از روسیه باشد، هشداری جدی به آمریکا و متحدانش است که با دُم شیر بازی نکنند. امروزه اگرچه جنگ اوکراین برخلاف تلقی اولیه آمریکا با شکست مفتضحانه ناتو رو‌به‌رو شده و بحران‌های بی‌سابقه غذا و انرژی سراسر آمریکا و کشورهای اروپایی را فرا گرفته است ولی اظهارات رهبر معظم انقلاب در ملاقات با پوتین حکایت از آن دارد که ایران از واقعیت پشت پرده جنگ اوکراین با خبر است و تحرکات ناتو در منطقه را به دقت زیر نظر دارد و از آنجا که می‌داند در صورت پیروزی آمریکا در اوکراین، ایران یکی از اهداف بعدی و اصلی‌ترین آنها خواهد بود، مقابله روسیه با آمریکا و ناتو در اوکراین را بخشی از امنیت خود دانسته و به طور منطقی و طبیعی از آن حمایت می‌کند.
۸- خشم آمریکا و اسرائیل از بیانات رهبر معظم انقلاب قابل درک است ولی همراهی و همسویی برخی از مدعیان اصلاحات و غربگرایان با دشمنان تابلو‌دار ایران تنها با دو احتمال قابل توجیه است، بی‌بهره بودن از کمترین درک و شعور سیاسی و یا مأموریت. دو احتمالی که هر دو در کارنامه آنها سابقه داشته و دارد و احتمال سومی نیز در میان نیست.
