محسن زهرایی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: از مجموع مبتلایان به سرخک در کشور، ۲۸ بیمار ایرانی و ۶۸ بیمار غیر ایرانی(افغان) هستند و با توجه به اینکه طی یکسال اخیر همه‌گیری سرخک در همسایه های شرقی رخ داده، ورود این بیماری به کشورمان جدی است.

وی اظهارداشت: با توجه به اینکه طی ماه‌های اخیر خروج افغان‌ها از کشورشان بیشتر شده و درصد زیادی از آنها که به ایران آمدند، ممکن است به سرخک مبتلا بوده و در نتیجه باعث شیوع این بیماری در کشورمان شده باشد.

زهرایی تاکیدکرد: بیشتر مبتلایان به سرخک گروه سنی زیر ۱۰ سال بویژه زیر پنج سال هستند و ضرورت دارد خانواده ها، واکسن سرخک فرزندان خود را در گروه سنی ۱۲ تا ۱۸ ماهگی در ۲ نوبت تزریق کنند، حال ممکن است به دلیل همه گیری کرونا طی ۲ سال اخیر یا به دلایل دیگر، این گروه سنی واکسن را دریافت نکرده باشند که با توجه به اینکه در معرض شیوع بالای سرخک قرار دارند، باید واکسینه شوند.

این مقام مسئول در وزارت بهداشت تصریح کرد: اتباع غیر ایرانی نیز فرزندان خود را با مراجعه به نزدیک‌ترین مرکز بهداشتی و درمانی در برابر بیماری سرخک واکسینه کنند.

به گزارش ایرنا، سرخک یکی از مسری ترین بیماری های غفونی است، به طوری که بیش از ۹۰ درصد افراد حساس در تماس نزدیک با بیمار آلوده می شوند. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت سالیانه ۲۰۰ هزار کودک را به کام مرگ می کشد. از سال ۱۳۸۳ برنامه واکسیناسیون در کشور علیه سرخک با واکسن سرخک، سرخجه و اوریون(MMR) در دو نوبت ۱۲ و ۱۸ ماهگی انجام می شود.  

بیماری سرخک یک بیماری حاد است که به وسیله ویروسی از گونه موربیلی ویروس (از خانواده پارامیکسو ویروس) ایجاد می شود و انسان تنها مخزن آن می باشد. بیماران مشکوک/ قطعی جزو موارد مشمول گزارش فوری(در عرض ۲۴ ساعت اول مراجعه) به مرکز بهداشت هستند؛ این گزارش با توجه به مهلت زمانی واکسیناسیون اطرافیان و بررسی تردد بیمار در اماکن عمومی، از اهمیت خاصی برخوردار است.

انتقال بیماری به صورت اولیه از فرد به فرد از طریق ذرات «آئروسل» و یا بوسیله تماس مستقیم با ترشحات بینی و گلوی فرد بیمار صورت می پذیرد. افراد مبتلا به بیماری از سه روز قبل از شروع علائم تا ۴ روز بعد از شروع "بثورات جلدی" (تغییر قابل توجه در بافت یا رنگ پوست که ممکن است دچار خارش، پوسته پوسته شدگی، زبری و یا التهاب شود) آلوده کننده می باشند. در مناطقی با آب و هوای گرمسیری، بسیاری از موارد سرخک در طی فصل خشک رخ می دهد در حالی که در مناطق با آب و هوای معتدله اوج بروز بیماری در اواخر زمستان و اوایل بهار رخ می دهد.

بعد از دوره کمونی (دوره نهفتگی) که به طور معمول حدود ۸ الی ۱۵ روز متغییر است (این دوره می تواند ۷ الی ۸ روز باشد)، علائم اولیه شامل تب، خستگی، سرفه، آب ریزش از بینی، سرفه و التهاب ملتحمه در افراد فاقد ایمنی به بیماری ظاهر می شود و در طی ۲ تا ۴ روز بعد از علائم مقدماتی، راش جلدی ایجاد شده و نقاط قرمز یا راش «ماکولوپاپولر» در پشت گوش ها و صورت، همراه با تب بالا ظاهر می شود سپس به اندام های بدن گسترش می یابد.