ورود فناوری به حوزه حمل و نقل در ایران به تاکسی های اینترنتی محدود نمانده و حمل و نقل هوایی را نیز در بر گرفته است. شرکت های بزرگ فروش آنلاین بلیط هواپیما در ایران هزینه ها را کاهش دادند و بالطبع زمینه را برای کاهش قیمت بلیط فراهم کردند.  

چند سال پیش یکی از این فروشندگان آنلاین و نوظهور، بلیط مسیرهای داخلی و بین المللی را با قیمتی کمتر از ایرلاین های سنتی می فروخت، این مسئله خشم اتحادیه را بر انگیخت و آنها با حمایت برخی مسئولین وقت، یک سلسله اقدامات تنبیهی را علیه این شرکت آغاز کردند. 

انجمن صنفی دفاتر خدمات هوایی و جهانگردی ایران طی نامه‌ای رسمی، تخفیف‌ها‌ی ارائه شده توسط این شرکت به مردم را «خارج از ضابطه» خواند و عنوان کرد که ارزان فروشی این شرکت «موجب وارد آمدن ضرر و زیان به برخی همکاران شده است.» این انجمن در نامه‌ مذکور خواستار «توقف این روش فروش در اسرع وقت» شده و تهدید کرد که در صورتی که شرکت یاد شده به ارزان فروشی ادامه دهد با آن  به صورت حقوقی برخورد خواهد شد. در این نامه قید شده است که شرکت مذکور بلیت هواپیما را با 5 تا 9 درصد تخفیف به مشتری عرضه می‌کند.

به تازگی نیز، معاون وزیر راه و رئیس سازمان هواپیمایی کشور، علیه آنچه وی آن را «رقابت ناسالم و فروش بلیط با قیمت های پایین» خواند موضع گرفت.

بر اساس مستندات ارائه شده در رسانه ها، یک شرکت هواپیمایی نیز با تهدید یکی فروشندگان بلیط هواپیما، آنها را ملزم کرده است که از فروش بلیط با نرخ کمتر از 600 هزار تومان دست بردارند.

علی رغم موضع رئیس سازمان هواپیمایی کشور علیه بلیط فروشی با نرخ پایین، دیگر مقامات این وزارت خانه، از جمله خود وزیر، در اظهاراتی متناقض، « تبانی شرکت های هواپیمایی را جهت فروش بلیط با حداکثر قیمت » محکوم کردند. 

جالب آنکه در نرخ نامه سازمان هواپیمایی، یک کف و حداقلی برای فروش بلیط تعیین شده، اما از آن سو، حداکثر قیمت تعیین نشده و سویه دیگر باز گذاشته شده است. 

در حالی که میزان فروش سالیانه هر کدام از شرکت های هواپیمایی، الاتحاد، امارات و قطر ایرویز، چند برابر فروش نفت ایران در سال قبل است، ایرلاین های ایرانی رشد چندانی نداشته اند و در فضای مه آلود، سود خود را نه در رشد شرکت، بلکه درمناسبات پشت پرده جستجو می کنند. 

البته از دیگر سو، بسیاری از ایرلاین های ایرانی اظهار می کنند که انتقادات مطرح شده علیه آنها ، در اغلب موارد دور از انصاف است، تحریم خطوط هوایی کشور و محدودیت ها برای واردات هواپیما و قطعات نو، عرصه را بر این شرکت ها تنگ کرده است. 

همچنین به دلیل ممانعت آمریکا از سوخت گیری هواپیما های ایرانی در بسیاری از فرودگاه های  خارج از کشور، امکانی برای رشد خطوط بین الملی کشور در مسیرهای جدید، وجود ندارد. همین مسئله باعث شده است که هزینه های این شرکت ها تنها بر دوش پرواز های داخلی بیافتد. 

در حال حاضر 18 ایرلاین فعال در کشور، وجود دارد که غالباً متعلق به موسسات شبه دولتی و بنیادهای قدرتمندی هستند که از نفوذ قابل توجهی در ارکان تصمیم گیر کشور برخورداراند. 

برخی آگاهان این عرصه اظهار می کنند که مهم نیست، چه دولتی مستقر باشد، در نهایت ایرلاین های ناکارآمد و گرفتار سوء مدیریت، هزینه های سربار خود را  به جیب مسافران تحمیل می کنند. این در حالی است که فضای مجازی پر است از شکایت های ریز و درشت مردم از خدمات رسانی ضعیف ایرلاین های داخلی.

تقریباً در همه دولت ها، معمولاً پس از صدور برخی بیانیه های مبهم علیه افزایش قیمت بلیط هواپیما، و قول اکید مسئولین برای مقابله با گران فروشی، بلافاصله نرخ بلیط هواپیما افزایش می یابد. 

باید منتظر ماند و دید که آیا وزیر جدید مسکن و شهرسازی، از سد بیانیه‌های معمول عبور خواهد کرد یا روش اسلاف خود را دنبال می نمایید.