گروه تعاملی الف - علیرضا شیرازی؛

نه تنها در ایران که در دیگر کشورها نیز دولت‌ها نوعی سردرگمی در برخورد با رمزارزها دارند. در بسیاری از کشورها نگهداری رمزارز آزاد اما فعالیت‌های دیگر همچون صرافی، ماینیگ (استخراج) و یا پرداخت (برای خرید محصول) دارای محدودیت‌ها و قوانین خاص خود است. در ایران شاهد نوعی تعلیق و عقب انداختن قانون گذاری و اخذ یا لغو یک شبه تصمیمات هستیم.

حقیقت این است که تبلیغات برای رمزارزها فریبنده هستند. فناوری نوین، پول آینده، دنیای بدون مرز و انحصارگرایی و ... که برخی از آنها  بخصوص برای دولت ایران جذاب است اما در کنار آن شاهد بازاری فریبنده هستیم که سواستفاده‌های میلیارد دلاری در آن اتفاق می‌افتد و ابزار خوبی برای پولشویی و جرائم سایبری شده است. همچنین کسب درآمد از این بازارها در همین ایران باعث کلاهبرداری‎‌های چند صد میلیاردی شده است.

یک نکته مهم در مورد فضای رمزارزها در ایران این است که بخش کوچکی از فعالان این بازار که سودهای کلانی نیز از آن دارند نقش پررنگ در ذهن سازی و تاثیر روی تصمیمات حاکمیت در این زمینه دارند. فرض کنید دولت برای تصمیم‌گیری برای بازار خودرو فقط نظر واردکنندگان بزرگ خودرو و یا فقط تولیدکنندگان خودرو در کشور را بدون لحاظ منافع کلی مردم و کشور لحاظ کند و یا معیار تصمیم‌گیری برای سیاست‌های ارزی کشور صرفاً چند صراف باشند.

اقلیتی که بارها در رسانه‌های کشور رپورتاژ آگهی در ارتباط با این بازار منتشر کرده‌اند و حتی با آمارهای ساختگی و نادرست و گاهی با مغلطه نقش بزرگی برای آن در بازار کشور فرض کرده اند که گویی یک تصمیم محدود کننده می‌تواند هزاران میلیارد تومان به کشور خسارت وارد کرده و یا تبادلات ارزی کشور را مختل می‌کند. برای مثال چندی پیش در اعتراض به یک تصمیم بانک مرکزی صحبت از 12 میلیون کاربر رمزارزها در ایران شد که بعدها مشخص شد عددی ساختگی است و یا ادعای ارز آوری خرید رمزارزها کردند (با این فرض که ارزشش بالا می‌رود) در حالیکه که اگر فردی همان زمان رمزارزی خریده بوده تنها دو ماه بعد نیمی از ارزش خریدش را از دست داده بود.

این دقیقاً همان نگاهی است که حکومت در مورد تصمیم گیری در مورد رمزارزها بایستی از آن دوری کند. حقیقتاً به سختی می‌توان مطلبی انتقادی در این باره در رسانه های کشور خواند چرا که منتقدان عموماً منفعت مالی از آن ندارند که مقالات را بصورت رپورتاژ منتشر کنند. تبلیغات فریبنده و تعلل در سیاست گذاری آن جایی خود را نشان می‌دهد که مانند قطعی برق در تابستان امسال مشخص شود تعلل در سیاست گذاری و آزاد واردات دستگاه‌های ماینینگ و عدم نظار باعث فعالیت غیرقانونی و فشار به شبکه توزیع برق کشور شده است و البته این ی موردی است که مورد توجه جامعه و حاکمیت بوده و برای مثال راحتی خرید برخی پول‌های دیجیتال (مانند پرفکت مانی که حتی رمزارز هم نیست) باعث شده که دومین شیوه پرداخت رایج برای وب سایت‌های قمار در کشور باشد که گویی برای حاکمیت مهم نیست و هنوز هیچ تصمیمی درباره آن اخذ نشده است.

خرید و فروش رمزارزها برای مردم عادی شاید در دیگر کشورها بدون مشکل  و تاثیر منفی در بازار و اقتصاد باشد اما در همان کشورها خرید و فروش انواع ارز، فارکس و ... نیز کاملا آزاد است. در حالیکه به دلایل شرایط کشور حتی مسافران نیز در ایران محدودیت خرید ارز (واقعی) دارند می‌توان هزاران دلار رمزارز خرید و براحتی از کشور خارج کرد  و یا گویا برای کسی مهم نیست که میلیون‌ها دلار برای خرید رمزارزها از بازارهای بین المللی و عرضه آن در صرافی‌های رمزارز بومی از کشور خارج شده است (با توجه به اینکه بازر رمزارز در ایران در حال بزرگ شدن است و حجم خرید و ذخیره سازی بسیار بیشتر از تولید رمزارز و عرضه آن به بازار در کشور است).. کسی برایش مهم نیست که میلیون‌ها دلار برای خرید ملک در خارج از کشور بصورت بیتکوین و .. از کشور خارج می شود و یا اخیراً از قراردادهای با پرداخت رمزارز در کشور صحبت می شود که برای فرار مالیاتی است. هیج کس سوال نمی کند که خرید رمزارز توسط نوجوان یا جوانی که حتی یک تجارت کوچک هم ندارد چرا باید طبق ادعای صرافی‌های رمز ارز ایرانی باعث تسهیل تبادلات ارزی بازرگانان کشور شود و ...