دکتر محمود مشفق در گفت‌وگو با ایسنا، همزمان با روز جهانی دختر اظهار کرد: بر اساس آخرین سرشماری کشور، تعداد زنان ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود ۱۴ میلیون نفر بوده است که این آمار شامل زنان مجرد و متاهل می‌شود. اگر بازه سنی ۱۵ تا ۳۵ سال را به عنوان بازه سنی «دوره دختری» در نظر بگیریم، پنج میلیون نفر از این زنان جوان، دختر و ازدواج نکرده بودند. در واقع بر اساس آخرین سرشماری کشور، حدود ۳۶ درصد از جمعیت زنان جوان ۱۵ تا ۳۴ سال کشور را دخترانی تشکیل می دهند که هنوز ازدواج نکرده اند.
«ایلام» دارای بیشترین و «یزد» دارای کمترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله
این هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، بر اساس نتایج آخرین سرشماری کشور درباره استان‌هایی که دارای بیشترین دختران مجرد هستند، ادامه داد: استان ایلام با ۴۶.۵ درصد، کهگیلویه و بویر احمد با ۴۴.۲ درصد، کرمانشاه با ۴۲.۶ درصد، سمنان با ۴۱.۴ درصد، لرستان با ۴۰.۷ درصد، تهران با ۳۹.۹ درصد و گیلان با ۳۹.۷ درصد دارای بیشترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند.
مشفق درباره استان‌هایی که دارای کمترین درصد دختران مجرد هستند نیز توضیح داد: خراسان شمالی و آذربایجان شرقی با حدود ۳۱ درصد، قم و قزوین با حدود ۳۰ درصد، خراسان رضوی با حدود ۲۸ درصد و یزد با حدود ۲۷ درصد دارای کمترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند.
«بوشهر» دارای بیشترین و «یزد» دارای کمترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ ساله و بیشتر
این جمعیت شناس با بیان اینکه اگر تجرد قطعی برای زنان را معطوف به زنانی بدانیم که بیش از ۴۵ سال سن دارند و هنوز ازدواج نکرده و یا شانس ازدواج کمتری نسبت به سایر گروه‌های سنی دارند، تصریح کرد: درصد تجرد قطعی بین زنان ازدواج نکرده ۴۵ ساله و بیشتر حدود ۲.۳ درصد است یا به عبارت دیگر ۹۷.۷ درصد زنان تا سن ۴۵ سالگی ازدواج کرده‌اند و تنها ۲.۳ درصد از این جمعیت تا سن ۴۵ سالگی هنوز ازدواج نکرده‌اند واحتمالا در سن تجرد قطعی قرار دارند.
به گفته این هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، استان بوشهر با ۵.۴ درصد، خوزستان با ۳.۸ درصد، فارس با ۳.۶ درصد، کرمانشاه با ۳.۴ درصد، تهران با ۳.۳ درصد و گیلان با ۲.۸ درصد دارای بالاترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ ساله و بیشتر هستند.
وی همچنین این را هم گفت که استان زنجان با ۱.۶ درصد، قم و خراسان رضوی با ۱.۵ درصد، خراسان جنوبی با ۱.۴ درصد، خراسان شمالی با ۱ درصد و یزد با ۰.۸ درصد، دارای کمترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ ساله و بیشتر هستند.
مشفق با بیان اینکه مطابق با آخرین سرشماری کشور، تعداد پسران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود هشت میلیون نفر و تعداد دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود پنج میلیون نفر است، خاطر نشان کرد: نسبت جنسی در گروه سنی ۱۵ تا ۳۴ سال حدود ۱۶۰ است و این به آن معنا است که در این بازه سنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر ازدواج نکرده، ۱۶۰ پسر ازدواج نکرده وجود دارد.
تعداد پسران مجرد در سن ازدواج بیش از دختران مجرد در سن ازدواج است
این جمعیت شناس با اشاره به قائل شدن پنج سال فاصله سنی (به طور میانگین) میان دختران و پسران برای ازدواج، تصریح کرد: اگر جمعیت پسران ۲۰ تا ۳۹ ساله و جمعیت دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله ازدواج نکرده را در نظر بگیریم، جمعیت پسران ۲۰ تا ۳۹ ساله مجرد حدود پنج میلیون و ۷۰۰ هزار نفر و جمعیت دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله مجرد حدود سه میلیون نفر است. درواقع نسبت جنسی در اینجا حدود ۱۹۱ است که یعنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر در سن ازدواج ۱۹۱ پسر در سن ازدواج داریم و می‌توان گفت نسبت پسران ازدواج نکرده در این سنین دو برابر دختران است. این امر نشان دهنده عدم توازن جنسیتی در سن ازدواج است، چراکه تعداد پسران مجرد بیش از تعداد دختران مجرد است که این امر از نظر اجتماعی می‌تواند مشکلاتی در بازار ازدواج ایجاد کند.
این هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در بخش دیگر سخنان خود درباره میزان تحصیلات دختران کشور نیز افزود: بر اساس داده‌های سرشماری "دو درصد"، ۹۶.۵ درصد از دختران ۱۵ تا ۳۵ ساله باسواد و ۳.۵ درصد از این دختران بی‌سواد هستند. در همین بازه سنی ۱۱ درصد دختران دارای مدرک ابتدایی، ۱۲ درصد راهنمایی، ۱۱.۶ درصد دیپلم، ۲۸.۵ درصد پیش دانشگاهی، ۶.۳ درصد کاردانی، ۲۰ درصد کارشناسی، ۴.۴ درصد مدرک کارشناسی ارشد و ۰.۳ درصد دارای مدرک دکتری هستند.
این جمعیت شناس در پایان سخنان خود تاکید کرد: در حال حاضر به دلیل محدودیتهای کرونایی در کشور؛ یکی از مهمترین مسائلی که دختران کشور با آن مواجه هستند، آسیب روانی و عاطفی و حتی جسمانی ناشی از عدم حضور در اجتماع و تنهایی است. متاسفانه طولانی شدن قرنطینه‌های خانگی، ارتباط ضعیف با گروه‌های دوستانه در محیط های آموزشی، نبود تفریحات و سرگرمی‌های مفید در دوران کرونا، بسیاری از دختران و به ویژه دختران جوان تر را معرض آسیب‌های روانی و عاطفی قرار داده است. در این راستا واجب است مسئولان و به ویژه مسئولان آموزشی و تربیتی در مدارس و دانشگاه‌ها از طرق مختلف به بازسازی روانی، عاطفی و افزایش تاب آوری آنها کمک کنند. این امر توجه جدی مسئولان و متولیان امر را پس از گشایش مدارس و دانشگاه‌ها می طلبد. از سوی دیگر خانواده‌ها نیز در این زمینه وظیفه‌ای سنگین بر عهده دارند.
