بخشی از ربات LEO برای پیاده روی و یک قسمت آن پهپاد پرنده است و می‌تواند بر روی یک خط حرکت کند، بپرد و حتی اسکیت بورد سوار شود. LEO توسط تیمی در مرکز سیستم‌ها و فناوری‌های خودگردان Caltec توسعه یافته و اولین رباتی است که از پا‌های چند مفصلی و محرک‌های مبتنی بر پروانه برای دستیابی به کنترل بسیار خوب و حفظ تعادل خود استفاده می‌کند.
سون جو چونگ و پروفسور برن، هوانورد و متخصص سیستم‌های پویا می‌گویند: "ما از طبیعت الهام گرفته ایم. به نحوه پرواز پرندگان و تکان دادن بال آن‌ها فکر کنید. یک رفتار پیچیده و در عین حال جذاب هنگام راه رفتن و پرواز اتفاق می‌افتد. ما از آن درس گرفتیم. میان این که چگونه یک انسان لباس جت را هنگام فرود یا برخاستن کنترل می‌کند با نحوه استفاده LEO از کنترل همزمان رانشگر‌های توزیع شده و مفاصل ساق پا شباهتی وجود دارد."
محدودیت‌های ربات‌های پرنده
ربات‌های دوپا می‌توانند حرکات انسان‌ها مانند پریدن، دویدن یا حتی بالا رفتن از پله‌ها را در هنگام مواجه با مسائل پیچیده دنیای واقعی انجام دهند. ربات‌های پرنده به آسانی در مناطق سخت حرکت می‌کنند، اما با محدودیت‌های خاص خود مثل مصرف زیاد انرژی در طول پرواز و ظرفیت بار محدود روبرو هستند. ربات‌هایی با قابلیت حرکت چند حالته می‌توانند با جابجایی مناسب بین وسایل حرکتی موجود در محیط‌های چالش برانگیزتر از ربات‌های سنتی حرکت کنند. پا‌های سبک وزن LEO، فشار را از رانش بر می‌دارد، اما از آنجا که به طور همزمان با مفاصل پا کنترل می‌شود تعادل شگفت انگیزی دارد.
قابلیت های LEO
این ربات قادر است مانور‌های حرکتی غیرمعمول را انجام دهد که حتی در انسان‌ها نیاز به تسلط بر تعادل دارد. پاتریک اسپیلر از اعضای آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، می‌گوید:" ارتفاع LEO حدود ۲.۵ فوت، مجهز به دو پایه و دارای سه مفصل فعال و چهار رانشگر به شکل ملخ است که به صورت زاویه‌ای روی شانه‌های ربات نصب شده اند. هنگامی که فرد راه می‌رود، موقعیت و جهت پا‌های خود را تنظیم می‌کند تا به سمت جلو حرکت کند و تعادل بدن حفظ شود. LEO نیز به این ترتیب راه می‌رود، در حین پرواز، ربات از پروانه‌های خود به تنهایی استفاده و مانند یک هواپیمای بدون سرنشین پرواز می‌کند."
آن‌ها امیدوارند LEO بفهمد که چقدر از وزن آن توسط پا‌ها تحمل می‌شود و چه مقدار باید توسط ملخ‌ها هنگام راه رفتن در زمین‌های ناهموار پشتیبانی شود. محققان همچنین قصد دارند LEO را به الگوریتم جدید کنترل فرود هواپیما‌های بدون سرنشین مجهز کنند که از شبکه‌های عصبی عمیق استفاده می‌کند. با درک بهتر از محیط، LEO می‌تواند تصمیمات خود را در مورد بهترین ترکیب راه رفتن، پرواز یا حرکت ترکیبی که باید برای حرکت از مکانی به مکان دیگر بر اساس ایمن‌ترین و کمترین میزان مصرف انرژی استفاده کند، بگیرد. در حال حاضر، LEO از ملخ‌ها برای تعادل در هنگام راه رفتن استفاده می‌کند. آن‌ها در حال برنامه ریزی برای بهبود طراحی ساق پا هستند تا LEO با حداقل کمک ملخ‌ها تعادل برقرار کند.
در ادامه ویدئویی از حرکات این ربات هوشمند را مشاهده می‌کنید:
