جوان نوشت: دولت سیزدهم که شکل گرفت برخی جریانات سیاسی و افراد شاخص آن‌ها که مشی این دولت را در تضاد با نگاه اشراف سالاری و فاصله‌گذاری‌شان با مردم می‌دانستند و مردم را به شهروندان درجه یک تا چندتقسیم می‌کردند، یکباره همه هجمه خود را متوجه این دولت کردند و با انتقاد از آیت‌الله رئیسی و مشی دولت او، رفتار‌های این دولت را پوپولیستی دانسته و با چاشنی دلسوزی گفتند که خوب است رئیس‌جمهور و دولت او به جای سفر‌های استانی و از این استان به آن استان رفتن، همچون دولت روحانی زیر کولر گازی در پایتخت نشسته و با مدیریت از راه دور، مشکلات مردمی را که در خوزستان و سیستان گرفتار ابتدایی‌ترین نیاز خود هستند برآورده کنند. هرچند رئیس‌جمهور محترم در اولین گفت‌وگوی تلویزیونی خود در شنبه شب به صراحت پاسخ منتقدان سفر‌های استانی شان راچنین دادند: «مردمی بودن محوری است که همواره باید مورد توجه دولت و مسئولان باشد. مردم باید دولت را از خودشان بدانند. من سعی کرده‌ام در هر جایی که بودم ارتباط خودم با مردم را حفظ کنم. من در این دو استانی که رفتم سعی کردم در بخشی از سفر با مردم ارتباط داشته باشم. این از این حیث بوده که مسئولان در هر سطحی بدانند باید با مردم ارتباط داشته باشند. باید رفت و صحنه را دید. «شنیدن کی بود مانند دیدن».
این نگاه رئیس‌جمهور همان نگاهی است که امیرالمؤمنین در توصیه به مالک اشتر بر آن تأکید داشتند. یعنی ضرورت رفتن در بین مردم و پنهان نماندن رهبران از منظر مردم و اطلاع یابی از وضعیت جامعه که از همین ابتدای دولت، آیت‌الله رئیسی با رفتن در بین غسّال‌های بهشت زهرا که مسئولان درجه چندم در دولت‌های گذشته هم رفتن در بین آن‌ها را امری ناپسند برای جایگاه خود می‌دانستند، نشان داد مشی او بسیار متفاوت با دولت روحانی و اعوان و انصار منتقد او به دولت رئیسی است. او آمده است تا این سد‌های ساختگی و بیگانه با حکمرانی دینی را بشکند و نگاه فراموش شده‌ای را که در این سال‌ها شاهد آن بودیم زنده کند.
هنوز دو هفته نیست که از استقرار دولت سیزدهم گذشته که اصلاح‌طلبان فیل‌شان یاد هندوستان کرده و هشت سال سکوت در مقابل بی عملی و رخوت دولت برآمده از خود را که کشور را به قهقرا برد، فراموش کرده و یکی یکی کار‌هایی را که در این هشت سال مسکوت مانده بود، از دولت آیت‌الله رئیسی مطالبه می‌کنند. یکی سرمقاله می‌نویسد و رفع مشکلات اقتصادی مردم و جمع شدن بساط کرونا را در همین چند روزِ استقرار دولت سیزدهم مطالبه می‌کند و برای تخطئه عمل انقلابی رئیس‌جمهوری که با سفر به خوزستان و سیستان و بلوچستان و حضور در کپرنشینان چابهاری و نقاط صفر مرزی و شنیدن صدای آن جوان بلوچی که با حرارت و بی هیچ ترسی از مقامی را که روبه‌رویش ایستاده و به سخنانش گوش می‌دهد و از بیکاری خود گلایه می‌کند، بی فایده قلمداد می‌کند و آن دیگری که خود را روشنفکر جریان اصلاحات می‌داند با نگارش مقاله‌ای مطول در رسانه‌ها، رفتار رئیس‌جمهور مردمی سیزدهم را رفتار پوپولیستی می‌داند. این جماعت، همان کسانی هستند که مردم محروم و بی بهره از امکانات - در واقع، ولی نعمتان این کشور – را جماعتی قابلمه به دست می‌دانستند که نباید دولت برآمده از تفکرشان به خواسته‌های آن‌ها وقعی بنهد. کسانی که امروز منتقد رفتن آیت‌الله رئیسی در بین مردم و سفر‌های استانی رئیس‌جمهور آن هم در روز‌های تعطیل آخر هفته هستند همان کسانی هستند که همه هنرشان در دوران مسئولیت رئیس‌جمهور ایده‌آل‌شان این بود که به مرکز استان یا شهرستان سفر می‌کرد ودر کنار کولر گازی باید پنکه مخصوص را نیز برای او از تهران حمل می‌کردند تا مبادا وجود نازنین‌شان احساس گرما کند.
این در حالی است که ترس از آینده رو به جلوی کشور با وجود حرکت و اراده قوی دولت سیزدهم را باید دلیل این میزان از هجمه به دولت سیزدهم دانست.
در این مسیر که دولت سیزدهم همه تلاش خود را متمرکز کرده تا با برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت، مشکلات کشور را که حاصل بی تحرکی دولت‌های یازدهم و دوازدهم روحانی بوده است، مرتفع یا حداقل کاهش پیدا کند، اصلاح طلبان سناریو‌ها و سوژه‌هایی را دنبال می‌کنند که برخی از آن‌ها به قرار زیر است:
۱. بزرگنمایی از برخی اختلافات سلیقه‌ای پیرامون تشکیل دولت که امری طبیعی است. به نظر می‌رسد جریان اصلاحات در آینده با استفاده از این اختلاف نظرها، سعی خواهد کرد که به این اختلافات اندک وزن داده و به نوعی آن را شکاف در هسته قدرت تفسیر کند.
۲. جریان اصلاحات با وارونه‌سازی برخی انتقادات مطرح شده در میان رسانه‌های جبهه انقلاب پیرامون چهره‌های پیشنهادی سعی دارند تا میان شخص آیت‌الله رئیسی و رسانه‌های جبهه انقلاب شکافی مصنوعی ایجاد کنند.
۳. دوگانه‌سازی از شعار‌های آیت‌الله رئیسی در قبال فساد ستیزی که ایشان تابلوی روشن این تفکر هستند، مورد توجه جریان اصلاحات قرار گرفته و به واسطه آن، موضوع تعارض منافع در دولت سیزدهم را مطرح می‌کنند.
۴. ناکارآمد جلوه دادن وضعیت تیم اقتصادی دولت از دیگر اهداف اصلاح‌طلبان ازاین هجمه‌ها است. شائبه اختلاف میان تیم اقتصادی دولت با توجه به انتخاب دکتر رضایی در جایگاه معاونت اقتصادی و دکتر مخبر به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور یکی از آن مواردی است که در قالب یک سناریو، اصلاح طلبان آن را کلید زده‌اند و در آینده یقیناً بیشتر بر آن خواهند دمید. شاید با توجه به همین شبهه افکنی‌ها بود که رئیس‌جمهور محترم در گفت‌وگوی تلویزیونی شنبه شب خود تأکید کردند که مسئولیت هماهنگی اقتصادی دولت بر عهده معاون اول رئیس‌جمهور است تا در همین ابتدا جلوی هر گونه جوسازی گرفته شود.
دولت مردمی سیزدهم چه اصلاح طلبان در این چهار سال جوسازی کنند و خدمت بی منّت این دولت به مردم، آن‌ها را خوش نیاید و چه اقدامات این دولت موجب عصبانیت اربابان غربی این جماعت مدعی مردم سالاری شود، از مسیری که انتخاب کرده، عقب نخواهند نشست و این را با میثاق نامه‌ای که در اولین روز کاری کابینه امضا کردند عملاَ نشان دادند. دولت مردمی سیزدهم اولویت‌هایی را برای چهار سال آینده خویش تعریف کرده و برای تحقق این اولویت‌ها به فضاسازی رسانه‌ای و شانتاژ آفرینی جریان اصلاحات توجه نخواهد کرد. اولویت‌هایی همچون «تقویت تولید ملی»، «ایجاد اشتغال به عنوان یک ضرورت غیر قابل انکار»، «حل مشکل گرانی و تورم لجام گسیخته»، «تقویت ارزش پول ملی»، «اعتبار بخشی به هویت ایران اسلامی در عرصه سیاست خارجی»، «افزایش اعتماد عمومی که در سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته و خدشه دار شده است» و... از برنامه‌های دولت مردمی سیزدهم است و این دولت تصمیم دارد بی توجه به هیاهو‌های سیاسی آن‌ها را در این چهار سال دنبال و در حد توان آن‌ها را برآورده کند. این‌ها مواردی است که مورد تأکید رهبر معظم انقلاب به دولت آیت‌الله رئیسی بود و ایشان هم در اولین گفت‌وگوی تلویزیونی خود به برخی از آن‌ها اشاره داشتند. دولت مردمی سیزدهم در مسیر حکومت علوی است و ادامه این مسیر می‌تواند حلّال مشکلات این کشور باشد مشروط بر اینکه در گذر زمان از این مسیر حق و دست یافتنی منحرف نشود و به وعده‌هایی که در دوران تبلیغات انتخاباتی داده شده است، به درستی عمل شود.
