به گزارش الف "الکساندرا هال" در مقاله ای در نشنال اینترست نوشت وقتی دولتی در چنین بحران فراگیر جهانی این همه پول صرف سلاح های اتمی کند، مشخص است ارزش های مدنظر آن در چه زمینه هایی قرار دارد.
<<در مدت همه گیری جهانی کرونا، میزان سرمایه گذاری در تولید تسلیحات اتمی افزایش یافت.همان طورکه یک ضرب المثل قدیمی می گوید: فقط دنبال پول باش.
بیش از یک سال و نیم پس از همه گیری جهانی کرونا، شاید تصویر کنید که دولت ها اولویت های هزینه های مالی خود را به گونه ای تغییر داده اند که پول لازم برای مقابله با کرونا فراهم شود. البته نه به این سرعت. در سال 2020 میزان هزینه های دولت های جهان در یک زمینه به معنای واقعی افزایش یافت: تولید و توسعه تسلیحات اتمی. "کارزار بین المللی مقابله با تسلیحات اتمی" (ICAN) ماه گذشته در گزارش با عنوان، "همدست: هزینه های جهانی تسلیحات اتمی در سال 2020" اعلام کرد میزان پولی که از دولت ها به شرکت ها و لابی گرها پرداخت شد و مجددا بازگشت، افزایش یافته است. عواید این چرخه مالی به حفظ و گسترش تسلیحات اتمی کمک می کند.
"الیسیا ساندر-زکرِی" هماهنگ کننده امور سیاست و تحقیق در ICAN و یکی از نویسندگان این گزارش می گوید، بحث "میلیاردها و میلیون ها دلار پول است، پول بسیار زیادی است، بسیار زیاد." بر اساس این گزارش، 9 کشور دارنده تسلیحات اتمی در سال 2020 مجموعا 72.6 میلیارد دلار صرف تسلیحات اتمی کردند. ساندر-زاکری میگوید این سیستم جدا به نفع خود فعال است: " شاید بگویید این روند، بازگشتِ مناسب سرمایه برای شرکت هایی است که یک میلیون دلار صرف لابی گری می کنند، که زیاد به نظر می رسد اما مساله این است که آنها در قراردادهایی که به ازای آن نصیبشان می شود، بیش از 27 میلیارد دلار پول دریافت می کنند. لذا این سیستمی است که واقعا به نفع خود آنها کار می کند تا بتوانند به تولید سلاح های اتمی ادامه دهند."
برخی کشورهای هسته ای به شدت از همه گیری کرونا متاثر شده اند. مثلا آمریکا را در نظر بگیرید که بیش از 611 هزار نفر از جمعیت آن به دلیل کرونا کشته شده اند، یا هند که تخمین زده می شوند میلیون ها نفر از جمعیت آن قربانی این ویروس شده اند. برای مقابله با این ویروس، پول به شدت مورد نیاز بوده و هست، اما وقتی منابع مالی صرف تسلیحات اتمی می شد، ظاهرا پولی باقی نمی ماند که برای مقابله با تهدید ناشی از ویروس کرونا از آن استفاده شود. گزارش ها نشان می دهد که حتی پولی که وزارت دفاع آمریکا بر اساس قانون موسوم به مراقبت های پزشکی در سال 2020 دریافت کرد تا خرج مقابله با کرونا شود، در مسیر تولید و گسترش تسلحیات اتمی قرار گرفت.
اما شگفتی این هزینه کردها به اینجا محدود نمی شود. ساندر-زاکری خاطرنشان می کند "مساله دیگرِ مرتبط با همه گیری کرونا که در خصوص تسلیحات خیلی به چشم می آید آن است که ما می دانیم هرگونه استفاده از سلاح های اتمی نیز یک بحران جهانی سلامت و بهداشت به دنبال خواهد داشت، آن هم در سطحی غیرقابل تصور." در حقیقیت کشورهای هسته ای در حال صرف میلیاردها دلار به روی چیزی بودند که زیان های آن بسیار بیشتر از چیزی است که مردم از ویروس کرونا مشاهده می کنند. یک حمله هسته ای، به جای آن که سبب شود (مانند کرونا) کادر درمانی بسیار کلافه و خسته شوند و تخت های کافی بیمارستانی در دسترس نباشد، سبب نابودی تمام کادر درمان و تخت های بیمارستانی خواهد شد.
ساندر-زاکری می گوید "مشخص است که ادامه تولید سلاح های اتمی و تداوم صرف هزینه برای آنها یک تصمیم استراتژیک نیست. یک منطق استراتژیک هم نیست، بلکه انگیزه آن تامین منافع گروهی و جمعی است. مخالفت با این انگیزه، با چالشی مواجه خواهد شد که نبودن فشارهای عمومی خوانده می شود. زیرا سایر جنبش های اجتماعیِ عدالت خواهانه تاکتیکی اتخاد کرده اند که بر اساس آن صنایع موثر در تغییرات آب و هوایی یا بخش های صنعتی موثر در نابرابری های نژادی را تحریم می کنند، اما تحریم شرکت هایی مانند "لاکهید مارتین" یا " نورتروپ گرومن" چالش برانگیز است زیرا محصولات این شرکت های تولید کننده تسلیحات و تجهیزات هوایی، چندان مورد استفاده عموم قرار نمی گیرد.
با این وجود ساندر-زاکری اظهار امیدواری می کند "این گزارش بتواند تمام موارد فشاری برملا کند که مردم می توانند از آنها برای اخلال در این روند به کار برند." یکی ازاین موارد، فشار مردم بر دولت هایشان است تا هزینه های تولید و گسترش تسلیحات اتمی را کاهش دهند...
وقتی دولتی در بحبوحه یک بیماری فراگیر جهانی، میلیاردها دلارصرف تولید تسلیحات کشتار جمعی می کند به سادگی میتوان درک کرد که ارزش های مورد نظر آن در چه زمینه هایی قرار دارد. اکنون زمان آن است تا خواسته شود این ارزش ها تغییر کنند.
در این گزارش چرخه یک ساله هزینه های صرف شده در عرصه تسلیحات اتمی فاش شده است که بر اساس آن، میلیاردها دلار پول در کشورهای هسته ای از دولت به پیمانکاران دفاعی، لابی گرها و اندیشکده ها منتقل و سپس بازگردانده شده ست. در گزارش سال 2020 این نهاد تخمین زده شده است این 9 کشور هسته ای 72.6 میلیارد دلار صرف تسلیحات اتمی کردند که 27.7 میلیارد دلار آن در اختیار حدود ده پیمانکار دفاعی قرار داده شد تا تسلیحات اتمی تولید کنند. این پیمانکاران سپس 117 میلیون دلار را صرف لابی گری نزد سیاست گذاران کردند و تا 10 میلیون دلار نیز در اختیار اندیشکده ها قرار داده شد تا درباره تسلیحات اتمی مطلب منتشر کنند. هدف از صرف این هزینه ها آن بوده است تا تضمین شود این شرکت ها قادر خواهند بود همچنان تا سال های آینده با دریافت قراردادهای تولید سلاح های اتمی، جیب خود را پر کنند.>>
