به گزارش فارس، محمود دست‌پیش، شاعر و چهره پیشکسوت زبان و ادبیات آذری و فارسی در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
زنده یاد محمود دست‌پیش، استاد برجسته زبان و ادب آذری و پارسی بود.
این شاعر در سال ۱۳۱۳ در باکو متولد شد. او از شاعران ترک‌زبان ایران بود. از آثار دست‌پیش می‌توان به تدوین دایرة‌المعارف، و تالیف آثاری چون «از فضولی تا شهریار»، «ائل سوغاتی»، «داغا دونموشم»، «برگردان نمایشنامه مشدی عباد»، «ترکی سوزلوک» و ... اشاره کرد.
شعر «سیزه سلام گتیرمیشم» او با آهنگسازی علی سلیمی از مشهورترین سروده‌هایش است که شهرت زیادی دارد.
سرود معروف «خلبانان، ملوانان» از دیگر سروده‌های وی در وصف حماسه‌آفرینی‌های رزمندگان دفاع مقدس بود.
حمله ور شد ارتش خلق ایران
سوی دشمن از زمین و آسمان
نرود جز راه حـــــق و راه دین
چو گرفته درس مکتب از قرآن
خلبـانان ، خلبـانان، ای امید و فخر ایران
خلبانان ، قهرمانان همره تان لطف یزدان
پرواز کن ، پرواز کن
فرشته حق یارت باد، االله نگهدارت باد
خلبانلار
ووروشولار ارتشی میز هـــریاندا گوی اوزونده ، دریالاردا ، داغلاردا
حق یولوندان دین یولوندان دونمزلر نه قدر ، قــــدرت لری وار جانلاردا
خلبانلار ، خلبانلار یوردو موزا افتخار سیز
خلبانلار ، اوچا اوچا دشمنین قلبین ووراسیز
قانات آچ ، قانات آچ ارتشیمیز واراولسون ، الله سیزه یار اولسون
او در سال ۸۷ در دیدار شاعران با رهبر انقلاب مصادف با نیمه ماه مبارک رمضان سروده خود را خواند.
رضا اسماعیلی در یادداشتی که پیش‌تر به مناسبت بزرگداشت این شاعر در اختیار فارس قرار داده بود نوشته است:
داستان آشنایی من با استاد محمود دست پیش (واله بابا) شاعر و ادیب نام آور آذری زبان و خالق شعر معروف (سیزه سلام گتیرمیشم: برای شما سلام آوردم) و سراینده بیش از صد سرود فاخر برای دفاع مقدس به چیزی حدود ۳۰ سال پیش بر می‌گردد.
به سال‌های حضور افتخاری در جلسات شورای شعر ارشاد و شاگردی در مکتب استاد مشفق کاشانی. در واقع حلقه پیوند من با استاد دست پیش، غزل سرای نام آور معاصر استاد مشفق بود که با دعوت کریمانه من به شورا زمینه شاگردی از محضر پر فیض استاد دست پیش را فراهم کرد.
در طول ۳۰ سال گذشته درس‌های فراوانی از این ادیب فروتن و بزرگوار آموخته‌ام که بیان آنها در این مقال و مجال کوتاه نمی‌گنجد. اما آنچه که گفتنش را بر خود تکلیف می‌دانم، اشاره به فضایل والای اخلاقی و انسانی این استاد نمونه است.
استاد ادیب و نجیبی که فارغ از هر گونه‌های و هیاهو، عاشقانه و مومنانه به شاگردان ادب دوست خود مهر می‌ورزد و گنجینه آموخته‌های خود را بی هیچ مضایقه‌ای در اختیار آنان می‌گذارد.
سیره و سلوک ادبی استاد دست پیش به سلوک ادبی استادان بی بدیلی همچون مهرداد اوستا، مشفق کاشانی و محمود شاهرخی می‌ماند. در طول سی سال گذشته به یاد ندارم که استاد دست پیش ـ با وجود شایستگی و جایگاه والای علمی و ادبی ـ در جایی به ستایش خویش لب گشوده باشد. هر بار نیز که در جلسات شورای شعر به دیدار ایشان رفته‌ام، استاد را چون گوهری در صدف خاموشی و مشتاق پندنوشی از دیگران دیده‌ام. مگر این که در پاسخ سوالی ـ به رسم ادب ـ ناگزیر به سخن گفتن باشد.
