بعد از برگزاری انتخابات 28 خردادماه و پیروزی سید ابراهیم رئیسی انتظارات بسیاری در راستای حرکت دولت به سمت کارآمدی بیشتر ایجادشده است. به‌ویژه آن‌که تجربه مدیریت ایشان در قوه قضائیه مثبت بوده و ازاین‌رو چنین انتظاری چندان دور از واقعیت و منطق هم نیست. طبیعتاً در گام اول ایجاد کابینه‌ای از افراد توانمند می‌تواند گره‌گشا باشد.

اما یکی دیگر از انتخابات بسیار مهمی که در روز 28 خردادماه برگزار شد انتخابات شوراهای شهر و روستا دوره ششم بود. بدون شک در این مقطع زمانی اعضای شوراهای مختلف نیز مشغول رایزنی جهت چگونگی آغاز کار و انتخاب شهردار یا دهیاران در گام اول می‌باشند.

فهرست اعضای شورای ائتلاف نیز که موفق شدند برنده انتخابات شهر تهران شوند در هفته‌های اخیر مذاکره و رایزنی گسترده‌ای جهت انتخاب شهردار داشته‌اند. در این راستا هفته گذشته با توجه به نظرسنجی از اعضای شورا اقدام به تهیه لیستی از نامزدهای شهرداری شد که 41 نام در آن وجود داشت.

 روز یکشنبه 27 تیرماه بعد از بحث و بررسی‌های مداوم اعلام شد که این فهرست به 12 نفر کاهش‌یافته است. اسامی ۱۲ گزینه تصدی سمت شهردار که به مرحله نهایی رسیده‌اند شامل معصومه آباد،‌ اسماعیل احمدی مقدم، جمال آبرومند، مهرداد بذرپاش، محسن پیرهادی، مازیار حسینی، هابیل درویشی، علیرضا زاکانی، عباس علی‌آبادی، علی نیکزاد، رستم قاسمی و سید صولت مرتضوی است.

بدون شک مهم‌ترین آزمون اعضای شورای شهر تهران، انتخاب شهردار توانمند در تراز اداره شهر تهران است. به‌ویژه آن‌که شهرداری تهران در حال حاضر با مشکلات عدیده‌ای در زمینه‌هایی مانند نبود شفافیت، وجود فساد، فرسودگی ناوگان اتوبوسرانی و ... مواجه است. ازاین‌رو ضرورت دارد شهرداری برای اداره شهر تهران برگزیده شود که بتواند برنامه دقیق و منسجمی جهت حل این مشکلات داشته باشد. همچنین ازآنجاکه شهر تهران پایتخت ایران است همیشه حساسیت‌های ویژه و خاصی درباره آن وجود داشته و لذا ضرورت دارد بهترین گزینه توسط اعضای شورا برای این جایگاه انتخاب شود.

شهردار تهران ازآنجاکه در جلسات هیئت دولت شرکت می‌کند ضرورت دارد چهره‌ای ملی باشد و ارتباطات نزدیکی با دولت سیزدهم داشته باشد تا از توانایی گسترده تعامل خود جهت حل مشکلات شهر بهره بگیرد و بتواند حداقل بخشی از مطالبات شهرداری از دولت را وصول نماید.

مسئله‌ دیگری که شهردار باید بر آن اشراف داشته باشد نحوه درآمدزایی سالم و پایدار است؛ طبیعتاً توسل شهرداری به تخریب باغ‌ها، مجوز فروش تراکم و ... که در برخی دوره‌ها به‌شدت رواج داشته موجب خسارات فراوانی به بافت شهر تهران شده است. ازاین‌رو ضرورت دارد شهردار انتخابی طرح دقیقی در راستای راه‌های مختلف درآمدزایی برای شهر تهران از محل فعالیت‌های سالم و مولد داشته باشد.

یکی دیگر از اولویت‌های شهردار می‌باید کاهش فساد در شهرداری باشد. در دوره فعلی شورای شهر و شهرداری اقداماتی توسط یکی از اعضای شورای شهر یعنی بهاره آروین در راستای حاکم شدن شفافیت در شهرداری صورت گرفت که اگرچه گام مثبتی بود اما قطعاً کافی نبوده است. ازاین‌رو ضرورت دارد تا به‌صورت جدی شفافیت و پاسخگویی در لایه‌های مختلف شهرداری پدیدار شود تا زمینه برای بروز فساد و تخلف از بین برود. همچنین می‌باید تدابیری اندیشیده شود تا ارتباط ارباب‌رجوع با کارکنان شهرداری به‌صورت مستقیم به‌شدت کاهش یابد. قطعاً استفاده از سامانه‌های ارتباطی دراین‌بین می‌تواند کمک‌کننده باشد؛ بنابراین ضرورت دارد شهر به سمت بیشتر الکترونیکی شدن و هوشمندی حرکت کند.

درنهایت باید گفت با توجه به تغییر سیستم اجرایی که انتظار می‌رود دولت جدید بسیار فعال‌تر جهت مشکلات مردم عمل کند شهردار جدید تهران نیز باید بتواند برنامه و طرحی نو برای مدیریت شهر تهران دراندازد. طبیعتاً این طرح همان‌طور که گفته شد می‌باید دارای اجزایی مانند چگونگی درآمدزایی سالم و پایدار، حاکم شدن شفافیت و پاسخگویی، کاهش تخلفات، از بین بردن بحث تراکم فروشی، ارتباطات قوی با دولت، توانایی وصول مطالبات، تقویت حمل‌ونقل عمومی علی‌الخصوص مترو و ... باشد. باید دید آیا اعضای شورا از این آزمون مهم که تعیین‌کننده مسیر آینده مدیریت شهر تهران است سربلند بیرون خواهد آمد یا خیر؟