یقینا به کار بردن الفاظ ناشایست و نامتناسب با شان و جایگاه اشخاص حقوقی از هیچکس پذیرفته نیست حتی اگر این الفاظ خطاب مشخصی به فرد خاصی نداشته باشد. اما در برخورد با عصبانیت و از کوره در رفتن وزیر بهداشت که فیلم آن از روز گذشته در حال دست به دست شدن است، ژست اخلاق گرفتن کافی نیست و باید به نکات دیگری هم توجه کرد.
وزیر بهداشت هم انسانی است مانند من و شما که در طول روز و هنگام عصبانیت برای موارد کوچک و بی اهمیت هم حرف های نامربوط کم نمی زنیم با این فرق که او زیر بار مسوولیت های بسیار بزرگتر و حساس تری است که نسبت به ما در موقعیت های بسیار بیشتری برای از کوره در رفتن قرار می گیرد و طبیعتا احتمال خطای زبانی اش در این موقعیت ها بالا می رود. به جای واکنش یک سویه و تمرکز صرف بر روی خطای زبانی وزیر بهداشت باید ماجرای کرونا در پیک اخیر و وضعیت سیستان و بلوچستان را از زاویه وسیع تری نگاه کرد.
جدا از نوع رفتار شهروندان در همه گیری کرونا که در همه استان ها و شهرها با کاهش قابل توجه دستورالعمل های بهداشتی روبرو هستیم ( عاملی که در برخورد موفقیت آمیز با این بیماری ناشناخته سهم اصلی را دارد) و اشاره به این موضوع هم اصلا توهین به شمار نمی آید، استان سیستان و بلوچستان وارث دهه ها کم توجهی از سوی مرکزنشینان است. طبیعی است که این کم توجهی ها شامل امور مربوط به بهداشت و درمان هم می شود. به این موضوع باید کمبود ها و کاستی های فراگیر نظام درمانی کشور را در همه نقاط دیگر از جمله حتی در تهران افزود. اما وزیر اخیر بهداشت که نمی تواند یک تنه و یک شبه بار جبران همه این سال های طولانی را بر دوش بگیرد.
این واقعیت به قدری آشکار است که حتی اگر در دعوای لفظی وزیر بهداشت با نمایندگان سیستان و بلوچستان حق را به این نمایندگان و تمام کسانی بدهیم که به حق از کمبود امکانات در این استان گله مندند و به تعبیر « بلوا» کردن و « سیاه نمایی» در بیان وزیر بهداشت خطاب به منتقدان معترض اند باز هم تغییری در اصل ماجرا نمی کند.
سیستان و بلوچستان نیازمند توجهات فرابخشی است و باید نهادهای متعددی برای بهبود شاخص های زندگی در این استان و رفع سال های طولانی بی توجهی به آن همکاری کنند. توجه به این موضوع نافی قابل انتقاد بودن عملکرد وزارت بهداشت در دوران مسوولیت آقای نمکی نیست. انتقادی که تقریبا هر روز و هر ساعت به شکل های مختلف هم شاهد آن هستیم. اما هم نوع بیماری جهانگیر جدید و هم مشکلات و زخم های مزمن استان سیستان و بلوچستان ایجاب می کند دستکم در تحلیل عملکرد او در قبال این استان جانب انصاف را رعایت کنیم و صرفا بر خطای زبانی او را در این زمینه تاکید نکنیم.
