به گزارش ایرنا از پایگاه خبری ساینس‌دیلی، التهاب مزمن روده باعث تجمع پروتئین آلفا سینوکلین در دیواره روده و مغز می‌شود. محرک اصلی بیماری پارکینسون یک نسخه جهش‌یافته از این پروتئین است. این پروتئین در نورون‌های تولیدکننده دوپامین تجمع می‌یابد.

جسم سیاه مغز پیام‌های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می‌کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می‌گیرد. به مرور زمان با تجمع آلفا سینوکلین عملکرد سلول‌های عصبی مختل شده و سلول‌ها از بین می‌روند. در این حالت مشکلات حرکتی ایجاد می‌شود و مراحل اولیه پارکینسون شکل می‌گیرد.

بر اساس این مطالعه درمان بیماری‌های التهابی مزمن روده می‌تواند احتمال بروز پارکینسون را کاهش دهد. در ادامه آمده است احتمال بروز پارکینسون در افرادی که به بیماری‌التهابی روده مبتلا هستند و با داروهای ضد التهابی TNF درمان می‌شوند، ‌به مراتب کمتر است. مطالعات مختلف اثر سلامت روده بر بیماری‌های عصبی را تایید کرده‌اند.  

بیماری پارکینسون معمولا با لرزش غیرارادی یک دست آغاز می‌شود و به تدریج اکثر اندام‌ها را درگیر می‌کند. عدم تعادل، درد عصبی، بی‌اختیاری، اختلال ‌خواب، تعریق بیش‌از حد، افسردگی و اضطراب از دیگر علائم این عارضه است.

علائم اولیه بیماری شامل لرزش بی‌اختیار در دست، انگشتان دست و چانه، ریز شدن دست‌خط، کاهش حس بویایی، اختلال خواب و بدخوابی، مشکل در حرکت و راه رفتن و کاهش تعادل، احساس سفتی و کاهش انعطاف‌پذیری پاها، یبوست، کاهش تن صدا، سرگیجه و غش کردن است. در مجموع می‌توان گفت این عارضه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که منجر به آسیب به سلول‌های عصبی می‌شود. این افراد به مرور از شرکت در اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی سر باز می‌زنند و دچار افسردگی می‌شوند.

بر اساس گزارش روزنامه ایندیپندنت، معمولا علائم پارکینسون از ۵۰ سالگی نمایان می‌شود. البته ممکن است از هر ۲۰ بیمار مبتلا، علائم در یک نفر قبل از ۴۰ سالگی بروز کند. بر اساس بنیاد پارکینسون، مردان ۱.۵ برابر بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار دارند.

نتایج این مطالعه در نشریه Free Neuropathology منتشر شده است.