صبح نو نوشت: با رسیدن به موعد انتخابات‌، همواره بحث بر سر چگونگی رسیدن به وحدت حداکثری درون جریان‌های سیاسی اوج می‌گیرد. جریان اصول‌گرایی نیز از این قاعده مستثنا نیست و طی ماه‌های گذشته درباره نوع سازوکار وحدت اظهارنظرهایی شکل گرفته است. با این حال، رسیدن به وحدت در عرصه سیاسی ایران همچنان برای سیاسیون به‌عنوان چالشی بزرگ باقی مانده است. چالشی که دلایل متعددی دارد؛ از ضعف نهاد شیخوخیت تا ضعف نهاد تحزب در ایران.

وقتی موسم انتخابات فرامی رسد، نائل شدن به وحدت حداکثری به معضلی جدی برای فعالان عرصه سیاسی ایران تبدیل می‌شود به‌گونه‌ای که تا لحظات آخر معلوم نیست که سازوکار همگرایی به کجا خواهد انجامید و چه کسی یا چه کسانی قرار است به‌عنوان نمایندگان آن جریان وارد کارزار انتخابات شوند. همین مشکل اخیرا مورد اشاره محمدرضا باهنر قرار گرفت. رییس جبهه پیروان خط امام و رهبری و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام روز گذشته در گفت‌وگویی با اشاره به روند وحدت در جریان اصول‌گرایی در آستانه انتخابات‌ها تصریح کرد: در هر انتخاباتی 80درصد انرژی ما صرف وحدت خودمان می‌شود و آخرش توانی برای رقابت با رقیب نمی‌ماند.

مقدم: چون نظام حزبی قوی نداریم، دچار ائتلاف‌های فصلی می‌شویم

بیژن مقدم، فعال رسانه و تحلیلگر مسائل سیاسی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار «صبح‌نو»، با بیان اینکه مدل‌های مربوط به وحدت در زمان‌های مختلف متفاوت است، تاکید کرد: مدل شیخوخیت برای دوره‌ای بود که برخی بزرگان با نفوذ کلام خود و آشنایی با مقتضیات آن دوره زمانی، محور فعالیت‌های سیاسی می‌شدند. فعالان سیاسی کار خود را می‌کردند و اگر جایی به مشکلی برمی خوردند، فردی که نقش شیخوخیت داشت، وارد ماجرا می‌شد و اختلافات را کاهش می‌داد. 

وی افزود: این شخصیت‌ها مثل آیت‌الله هاشمی، آیت‌الله مهدوی‌کنی و آیت‌الله یزدی، هر‌کدام این نقش را در جریان‌های مختلف به خوبی ایفا می‌کردند؛ فقدان این افراد باعث شده تا وضعیت امروز حاکم و رسیدن به امر وحدت سخت شود. 

مقدم در بخش دیگری از این گفت‌وگو با بیان اینکه افراد و جریان‌های مختلف در سراسر کشور که اصول مشترکی دارد باید طی یک مکانیسم دموکراتیک به نقطه وحدت دست یابند، تاکید کرد: از آنجایی که ما حزب یا احزاب بزرگ و قوی در کشور نداریم که چتر گسترده‌ای داشته باشند و بتوانند با همدیگر رقابت کنند، افراد دچار ائتلاف‌های فصلی می‌شوند. وی افزود: هر‌کدام از این افراد چون قدرت و نفوذ و نیروی انسانی خاص خود را دارند، سعی می‌کنند که همدیگر را نادیده بگیرند اما وقتی جلوتر می‌روند، به این نتیجه می‌رسند که آن نادیده گرفتن، مشکلی را حل نمی‌کند، به سمت وحدت حرکت می‌کنند.مقدم تاکید کرد: هر‌کدام از آن افراد مدعی می‌شوند که نامزد آن‌ها، نامزد برتر است و شرایط بهتری در جامعه دارند. 

از اینجا به بعد، مکانیسم انتخاب نامزد نهایی شروع به کار می‌کند که دقیقا اختلافات از همین نقطه شروع می‌شود.