(( گویا هنوز محمد باقر قالیباف از حال و هوای انتخابات 96 و رقابت با حسن روحانی بیرون نیامده و 3 سال پس از مناظره های انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری کمپین 96- 4 خود را در مجلس ادامه می دهد. این روزها او چنان درباره بودجه سخن می گوید و عمل می کند که انگار همان قالیباف سال 96 این بار به جای صندلی مناظره روی صندلی رییس مجلس نشسته و مبارزات انتخاباتی اش را ادامه می دهد. همین رویکرد قالیباف موجب شده که از آن سو هم حسن روحانی وارد شود و به صورت صریح علیه رویکرد مجلس درباره بودجه موضع بگیرد. ورود افرادی چون باقر نوبخت و محمود واعظی به ماجرا هم از همین جنس است. واکنش آنها به رفتارهای بهارستان حاکی از رویکرد سیاسی رییس مجلس نسبت به بودجه 1400 است.))

و در ادامه به تاریخ مطرح شدن موضوع 96-4 درصدی پرداخته است و برای تکمیل شدن انگاره خود، قالیباف را به احمدی نژاد تشبیه می کند. 

(( قالیباف اولین بار در سال 96 و در مناظرات انتخاباتی با خلق ادبیات 96- 4 درصدی به دنبال  شکل دادن به دوقطبی در مقابل حسن روحانی بود. او که پیش از این و در مناظره های سال 92 مورد حمله شدید حسن روحانی قرار گرفت و پس از مناظره سوم صدرنشینی خود را در نظرسنجی ها از دست داد ، در سال 96 با استراتژی جدید، کمپین خود را آغاز کرد و از موضعی عدالت خواهانه و چپ گرایانه به مصاف روحانی و جهانگیری رفت. لب کلام شهردار اسبق تهران این بود که بیشتر سرمایه ها و درآمدهای کشور در اختیار 4 درصد از مردم است و 96 درصد دیگر سهمی از ثروت کشور ندارند. او تلاش کرد پس از مطرح کردن این ادبیات ، حسن روحانی و اسحاق جهانگیری را نماد این گروه نشان دهد؛ شبیه مدلی که احمدی نژاد در مناظره های انتخاباتی از آن استفاده کرده بود. این ادبیات قالیباف در مناظره ها برای افرادی که سابقه ذهنی سال 92 را از او داشتند کمی عجیب بود. با این حال رییس فعلی مجلس، قصد دوقطبی سازی شدید با روحانی داشت. گویا او سعی داشت در غیاب احمدی نژاد که ردصلاحیت شده بود، بدنه رای رییس جمهور سابق را جذب کند و برای جذب این بدنه نیاز به ادبیات عدالت محور بود. )) 

اصلاح طلبان به جای پرداختن به مصوبات کمیسیون تلفیق درباره بودجه و اصلاحات اساسی به نفع مردم از زاویه دیگر وارد شدند و با انگیزه خوانی از رفتارهای رییس مجلس به دنبال سیاسی و انتخاباتی نشان دادن آن هستند تا از زاویه ای دیگر به تخریب این اقدامات بپردازند. به همین دلیل اصل را بر تعامل با دولت و حفظ پروتکل های روسای قوا قرار دادند و گفته ها و اقدامات قالیباف را در ادامه شعار مقابله با 4 درصدی ها و حمایت از 96 درصدی ها ارزیابی کردند و نوشتند ؛ (( رییس مجلس یا نامزد 96؟ ))

این روزنامه اصلاح طلب به صراحت نوشته که حتی تلقی آنها این بود که قالیباف در مجلس با دولت مدارا می کند اما در واقعیت این اتفاق نیفتاد.

(( بسیاری گمان می کردند که وقتی قالیباف روی صندلی سبز بهارستان بنشیند به سمت تعامل و نرمش و همکاری با دولت حرکت کند اما انگار او به دنبال ادامه مبارزه سیاسی و انتخاباتی با حسن روحانی بود. گویا هنوز انتخابات 96 تمام نشده و قالیباف هم همان نامزد انتخاباتی است که قصد حمله به حسن روحانی دارد. جدال بر سر طرح معیشتی که دولت به شدت با آن مخالف بود از اولین نشانه های این رفتار سیاسی رییس مجلس بود؛ جدالی که در بودجه به اوج خود رسید و قالیباف فرصت خوبی پیدا کرد که با استفاده از آن به شعارهای سال 96 خود بازگردد و طبقات محروم و حتی متوسط غیر سیاسی را مقابل دولت حسن روحانی قرار دهد. تاکید فراوان قالیباف به قطع ارز 4200 تومانی که مخالفان جدی در دولت دارد، بالا بردن یارانه ها از محل درآمد همین ارز از جمله کارهای سیاسی قالیباف است که بتواند آنها را به عنوان عمل به وعده های خود در سال 96 برای جامعه بازنمایی کند. ))

این روزنامه حتی فهرستی از اقدامات کمیسیون تلفیق در اصلاح بودجه را هم بیان کرده که گرچه به بیان آنها در جهت ادامه مبارزه انتخاباتی 96 است اما در واقع اقداماتی به نفع محرومین و طبقه متوسط ضعیف شده قلمداد می شود. البته این روزنامه از اینکه این اقدامات محاسن هم دارد غافل نشده و زمان آن را نامناسب می داند. 

(( فهرست این موضوعات که در کمیسیون تلفیق تصویب شده و احتمالا در صحن علنی هم راه سختی برای تصویب ندارد، نشان از نگاه سیاسی و کمپینی به بودجه 1400 دارد؛ بخشودگی جرایم تامین اجتماعی کارفرمایان حفظ کننده نیروی کار در شرایط کرونا، اختصاص 2 میلیون تن قیر برای راه های روستایی، کاهش مالیات واحدهای تولیدی و اصناف از 25 به 20 درصد ، اختصاص 20 درصد از درآمد حاصل از مالیات بر خانه های لوکس برای ساختن مسکن مددجویان و اقداماتی که حاصل سفرهای پرانتقاد استانی رییس مجلس بوده گرچه شاید محاسنی داشته باشد اما در وضعیت فعلی اقتصادی مورد انتقاد است. فشار مجلس برای تصویب این امور بیشتر از هر چیز نگاهی سیاسی بر محور ساختن دوقطبی 96 درصد – 4 درصد را به ذهن متبادر می کند. ))

روزنامه هوادار اصلاح طلبان در آخر هم از رفتارهای خلاف پروتکل رییس مجلس انتقاد می کند و و هشدار می دهد که مجلس فضای کار انتخاباتی نیست.

(( رییس مجلس باید بداند که صحنه پارلمان فضای کار سیاسی و مبارزه انتخاباتی نیست و این گونه حمله کردن به بودجه با جملاتی چون دست رانت خواران را قطع می کنیم و از اصلاح بودجه عصبانی هستند و قیمت مرغ چنین و چنان است با پروتکل های رییس مجلس تفاوت دارد و این گونه رفتار در نهایت به برهم خوردن توازن سه قوه منجر می شود. قالیباف باید از فضای انتخابات 96 خارج شود و اصول رفتاری روسای قوا را رعایت کند و نگاهش به حسن روحانی به عنوان یک رییس جمهور باشد و نه رقیب انتخاباتی و به قول خودش 4 درصدی.))

گویا پروتکل "با مردم بودن" به جای پروتکل های سعدآباد و پاستور به مذاق اصلاح طلبان خوش نیامده و به جای انتقاد از نوع مواجهه روحانی با مسائل کشور، تیغ انتقاد را به سوی رییس مجلس بردن بیشتر می تواند به ساختن دوقطبی مطلوب آنها کمک کند. 

انتقادهای این گونه اصلاح طلبان نشان می دهد که راه و مسیر مجلس در حمایت از محرومان و طبقه متوسط درست است و در راستای عوض کردن ریل اداره کشور قابل ارزیابی است. و از آن مهم تر در بطن این گونه حمله ها، وفاداری قالیباف به وعده هایش مستتر است.