ساختار سیاسی آمریکا که همواره خود را به مثابه مهد دموکراسی به کشورهای مختلف جهان معرفی کرده است، اکنون و پس از غیبت ترامپ در مراسم تحلیف رئیس جمهور جدید آمریکا "جو بایدن" که با هدف زیر سوال بردن پیروزی او در انتخابات 2020 آمریکا انجام گرفته، با چالشی اساسی رو به رو شده است. این مساله از منظر تئوریک نیز، یک بحران قابل‌توجه در منظومه گفتمانی دموکراسی آمریکایی به حساب می آید.

ایالات متحده آمریکا مخصوصا پس از جنگ جهانی دوم، همواره سعی داشته تا به طرق مختلف، خود را قدرت برتر و هژمونیک در عرصه بین المللی معرفی کند و با فعال سازی ظرفیت های خود در حوزه های قدرت اقتصادی، نظامی و همچنین قدرت نرم، این باور را در افکار و قلوب مردم در اقصی نقاط جهان بگنجاند. در این راستا، جدای از تلاش‌های منسجم و سازمان یافته از سوی دولت‌های آمریکا، اقدامات زیاد در حوزه فرهنگی و همچنین تولید آثار پژوهشی انجام شده تا به این گزاره(قدرت هژمونیک و جهانی آمریکا)، اعتباربخشی شود و این مساله با پذیرش بین المللی رو به رو شود.

یکی از بنیادی ترین جلوه هایی که رهبران آمریکایی در دوره های مختلف تاریخی همواره سعی داشته اند آن را به مثابه نمودی از به اصطلاح "درخشش" جامعه آمریکا به جهانیان معرفی کنند، پررنگ نمودن جایگاه برجسته دموکراسی و رویه های دموکراتیک در ساختار سیاسی آمریکا است. این مساله تا به حدی برای رهبران آمریکایی جدی بوده که در دوران معاصر، با تمسک به آن از صدور دموکراسی به دیگر کشورهای جهان نیز سخن گفته اند و حتی از به راه انداختن جنگ‌های خانمان سوز(نظیر جنگ عراق و افغانستان) در این زمینه نیز ابایی نداشته اند. 

در این راستا، حضور فردی نظیر ترامپ و رویه های ضددموکراتیک او در قدرت، عملا آسیب های جدی را به وجه بین‌المللی آمریکا و برندِ آن یعنی دموکراسی آمریکایی وارد کرده است. اقدام اخیر ترامپ در عدم شرکت در مراسم تحلیف ریاست جمهوری جدید آمریکا یعنی جو بایدن که به نوعی در ادامه دستورکارِ او جهت زیر سوال بردنِ پیروزی وی(بایدن) در انتخابات 2020 آمریکا صورت گرفت، یکی از جدی ترین نشانه های بزرگ نمایی دعاوی دور و دراز رهبران آمریکایی در مورد نهادینه بودن دموکراسی در کشورشان بود. این مساله مخصوصا وقتی با سکوتِ قابل توجه رسانه های آمریکایی همراه شد، بیش از پیش حالتی بحرانی به خود گرفته و عملا آمریکا را از موقعیت مدینه فاضله ای که همواره سعی داشته خود را در قالب آن به تصویر کشد، دور کرده است. 

اکنون گفتمان دموکراسی آمریکا با این چالش جدی مواجه است که چرا از یکچنین ساختاری برخوردار است که فردی نظیر ترامپ می تواند در قالب آن، از شرکت در مراسم تحلیف رئیس جمهور جدید خودداری کند و با منفعت محوری شخصی، منافع و چهره ملی این کشور را مخدوش سازد. اکنون ساختار دموکراسی آمریکایی با این بحران مواجه است که چگونه فردی نظیر ترامپ به عنوان رئیس جمهور مستقر آمریکا، می تواند از اختیارات قانونی خود استفاده کند و تعداد زیادی از نزدیکانش را که در رویه های مجرمانه او دست داشته اند، عفو کند.

بدون تردید، دموکراسی آمریکایی اکنون با یک بحران داخلی رو به رو شده که به زعم بسیاری از ناظران و تحلیلگران، از دوره ترامپ نشات نمی گیرد و آن را بایستی به نوعی نمودی از گسست های انباشته شده در جامعه آمریکا(در حوزه های مختلف سیاسی، نژادی و اقتصادی) دانست که منجر به روی کار آمدن فردی نظیر ترامپ و به اوج رسیدن بحران ها در این کشور در دوره ریاست جمهوری او شد.

البته که سکوتِ جریان های رسانه ای وابسته به بنگاه های پول و قدرت در آمریکا نیز نقش قابل توجهی در عدم توجه به بحران های انباشته جامعه آمریکا و روی کار آمدن رئیس‌جمهوری همچون ترامپ داشته است. امری که نمود خود را در آخرین پرده از نمایش ترامپ به عنوان رئیس جمهور مستقر آمریکا در مراسم تحلیف ریاست جمهوری بایدن نشان داد و ترامپ با عدم شرکت در این مراسم، عملا بار دیگر ناکارآمدی و وجهه تبلیغاتی و ابزاریِ (در راستای منافع آمریکا) دموکراسی آمریکایی را بیش از پیش نمایان ساخت.