به گزارش الف به نقل از پایگاه خبری شبکه الجزیره طی هفته‌های گذشته منطقه عربی شاهد عادی سازی سریع و شتابزده روابط با رژیم صهیونیستی بود که به نظر می رسد کشورهای عربی تا زمان قبل از پایان دوره ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» در آمریکا برای توافق با صهیونیستها در حال مسابقه دادن هستند. نکته جالب توجه در برقراری این روابط آن است که برخی از کشورهای عربی در حدود مناسبات خود با اسرائیل از روابط سیاسی و دیپلماتیک نیز فراتر رفته و به ترویج و تمجید از اشغالگری رژیم صهیونیستی پرداخته‌اند. همه این مراحل بیانگر دور شدن از اجماع رسمی اعراب در قبال مسئله فلسطین است. بهانه اصلی این رژیم های عربی برای توجیه توافق صلح با رژیم صهیونیستی آن است که ادعا می کنند این اقدام به نفع فلسطینیان است.
الجزیره نوشت که از سوی دیگر کشوری مانند مراکش که ظاهرا در ازای به رسمیت شناختن حاکمیت آن بر صحرای غربی توسط آمریکا حاضر به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی شده گمان می‌کند که در این معامله سود کرده است، درحالی که وعده به رسمیت شناختن حاکمیت این کشور بر صحرای غربی توسط دولت ترامپ به آن داده شده و رویکرد دولت جدید آمریکا به ریاست «جو بایدن» در این زمینه مشخص نیست ؛ ضمن اینکه این اقدام اعتبار بین المللی ندارد و حتی ممکن است موجب بروز یک جنگ گسترده در منطقه صحرای غربی شود.
به گزارش الجزیره، بر این اساس رژیم های عربی در روند عادی سازی، ماهیت، زمان، روش و نتایج این اقدام اشتباهات بزرگی مرتکب شدند که به شکل زیر است:
-اصل: به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک دشمن یا مخالف فلسطینیان به گونه ای که انگار درگیری میان اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها تنها یک اختلاف مرزی میان دو کشور همسایه است، و نادیده گرفتن ماهیت موجودیت رژیم صهیونیستی به عنوان یک پروژه استعماری غربی برای تجزیه منطقه عربی. از این رو درست نیست که بگوییم عادی‌سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی به ضرر فلسطین نخواهد بود، زیرا به رسمیت شناختن رژیمی که سالها قبل سرزمین فلسطین را اشغال کرده قطعاً به ضرر فلسطینی ها است. این امر دقیقاً دلیل تناقض در اصطلاح عادی سازی است، زیرا ایجاد روابط عادی با یک رژیم اشغالگر به دلیل ماهیت و پیشینه و اهداف پروژه آن غیرطبیعی و غیرقابل قبول است.
- محرک: اینکه کشورهای عربی از عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی به منافع واقعی می رسند درست نیست و این منافع کاملا خیالی هستند؛ چرا که اگر کمترین منفعتی برای کشورهای عربی از توافق سازش با رژیم صهیونیستی حاصل می شد این منافع سالها قبل نصیب مصر و اردن و حتی سازمان آزادی‌بخش فلسطین شده بود.
- زمانبندی: از بزرگترین اشتباهاتی که رژیم‌های عربی در امضای توافق صلح با اسرائیل مرتکب شدند زمان انجام این توافق ها و حساب کردن روی طرف هایی است که در شرایط بحرانی به سر می‌برند و به زودی تبدیل به یک مهره سوخته خواهند شد. در همین زمینه دونالد ترامپ به عنوان سردمدار انجام توافق‌های عادی سازی میان اعراب و صهیونیست ها چند روز بیشتر مهمان کاخ سفید نیست و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به عنوان اصلی‌ترین طرف امضای توافق های مذکور در سایه گرفتار شدن در پرونده های مختلف فساد و شکست در تشکیل یک کابینه پایدار به پایان حیات سیاسی خود نزدیک می شود. اما زمان انجام این توافق ها هر اندازه که به ضرر کشورهای عربی باشد به نفع نتانیاهو و ترامپ بود. به این صورت که نتانیاهو امیدوار است از خلال امضای این توافقنامه‌ها بتواند شرایط بحرانی خود را در جامعه داخلی اسرائیل بهبود بخشد و ترامپ نیز هرچند که نتوانست از عادی سازی روابط کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی به عنوان یک برگ برنده جهت پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا استفاده کند، اما این امر یک تبلیغ نمادین برای او محسوب می شود.
- اولویت: به نظر می‌رسد رژیم‌های سازشکار عربی از خلال عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی به دنبال تثبیت مشروعیت خود بوده و گمان می کنند این امر می‌تواند به ثبات داخلی و پایداری رژیم های آنها کمک کند، درحالی که لازمه این ثبات حمایت مردم سازش با صهیونیست هاست که به شکل کامل این روابط را رد می کند
- روش: اخیراً کشورهای عربی در عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی گام های متفاوتی برداشته اند که به مرز تحقیر کردن خودشان رسیدند. این کشورها تلاش میکنند وانمود کنند که توافق با اسرائیل مورد تایید ملت‌هایشان بوده و یک خواسته مردمی است. در همین زمینه یکی از شاهزادگان خاندان حاکم در امارات با خرید یک باشگاه نژادپرست اسرائیلی گام بزرگی در جهت تحقیر اعراب برداشت.
- حمله با هدف دفاع: برخی از رژیم‌های عربی هنگام رونمایی علنی از توافق صلح با رژیم صهیونیستی برای توجیه این اقدام خود فلسطینیان را مورد هجمه قرار داده و مدعی شدند که فلسطینی ها در گذشته خودشان زمین هایشان را به اسرائیلی ها فروختند. این کشورها همچنین برخی از فلسطینی‌ها را متهم به اقدامات تروریستی و دروغ و بی اخلاقی کردند تا به این ترتیب جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان توجیه شود و به دنبال آن صهیونیستها در ادامه تجاوزاتشان علیه فلسطینی‌ها راحت تر و گستاخانه تر عمل کنند.در این میان برخی از صحنه های رابطه گرم برخی از شهروندان کشورهای عربی به ویژه در منطقه خلیج فارس با رژیم اشغالگر صهیونیستی و اظهار خوشحالی شدید از سفربه اراضی اشغالی و تعامل با شهرک نشینان صهیونیست یک صحنه مصنوعی در رسانه‌هاست که بیانگر موضع اصلی ملت‌های عربی نسبت به اسرائیلی‌ها نیست. علاوه بر آن کنترل شدید رژیم‌های عربی بر فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی و محدودیت های شدیدی که برای مخالفان و معترضان در این کشورها وجود دارد موجب می شود تا رسانه‌ها چیزی را منتشر کنند که این رژیم‌ها می‌خواهند.
الجزیره در پایان نوشت: به طور کلی اگر رژیم های عربی حتی بتوانند عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را در چارچوب منافع و تصمیمات ویژه حاکمیتی خود قرار دهند به گونه‌ای که به فلسطینیان و آرمان آنها آسیب نرساند باز هم نمی‌توانند خطرات بزرگ این گام را برای مردم خود انکار کنند. علت آن است که اولین و خطرناک ترین اقدامی که صهیونیستها پس از توافق با مصر و اردن و تشکیلات خودگردان فلسطین انجام دادند نفوذ به جبهه های داخلی و جاسوسی و آسیب رساندن به مردم این کشورها به روشهای مختلف بود. در این مرحله نیز هیچ تضمینی وجود ندارد پیامدهای زیانبار توافق های اردن و مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین با رژیم صهیونیستی این کشورهای عربی که اخیراً به قطار عادی سازی با صهیونیستها پیوستند تکرار نشود.