به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال نت، نتایج مقاله نظری منتشرشده در مجله انجمن پزشکی آمریکا خاطرنشان می‌کند که این نگرانی نیز وجود دارد که تحمل قرنطینه طی همه‌گیری برای افراد مسن دشوارتر باشد و این می‌تواند شرایط بهداشت روان موجود را بدتر کند. بااین‌وجود، اطلاعات جمع‌آوری‌شده طی چند ماه گذشته، تصویری بسیار دقیق‌تر را نشان داده است.
محقق این تحقیق، اپسیت وحیا، مدیر پزشکی خدمات سرپایی روان‌پزشکی سالمندان و انستیتوی فناوری در روان‌پزشکی بیمارستان مک لین امریکا گفت: "طی بهار و تابستان سال ۲۰۲۰ تعدادی از مطالعات فردی از سراسر جهان یک موضوع ثابت را گزارش کردند که به نظر می‌رسد بزرگسالان مسن، به‌عنوان یک گروه سنی، فشارهای روانی ناشی از بیماری همه‌گیر را بهتر از دیگر گروه‌های سنی تحمل می‌کنند. در این مقاله، ما برخی از این مطالعات را برجسته کرده و در مورد تاب‌آوری افراد مسن و اینکه چه عواملی می‌توانند این موضوع را تشدید کنند، بحث می‌کنیم."
تاب‌آوری ممکن است منعکس‌کننده تعامل بین عوامل داخلی مانند پاسخ استرس فرد، ظرفیت شناختی، ویژگی‌های شخصیتی و سلامت جسمی و منابع خارجی مانند ارتباطات اجتماعی و ثبات مالی باشد. به نظر می‌رسد برای بزرگسالان مسن که طی همه‌گیری، قرنطینه را تجربه می‌کنند، داشتن روابط معنی‌دارتر، از داشتن تعاملات بیشتر با دیگران مهم‌تر است و حفظ این روابط ممکن است نیازمند استفاده از فناوری برای برقراری ارتباط با عزیزان باشد.
لازم به ذکر است، تاب‌آوری را می‌توان از طریق افزایش فعالیت بدنی، مهربانی زیاد، تعدیل عاطفی و ارتباط اجتماعی بیشتر حمایت کرد و فناوری می‌تواند نقش مهمی در دستیابی به این موارد داشته باشد.
وحیا اظهار کرد: "این مورد می‌تواند به حفظ ارتباطات اجتماعی کمک کند، از طریق پزشکی از راه دور، می‌توان دسترسی به مراکز مراقبتی را فراهم کرد و نیز مجموعه‌ای از فعالیت‌های دیگر که می‌تواند به کنار آمدن با قرنطینه کمک کند را تسهیل کرد. برای پزشکان به‌طور فزاینده‌ای مهم است که دسترسی و مهارت بیماران در استفاده از فناوری را به‌عنوان بخشی از مراقبت، ارزیابی کنند."
محققان تاکید کردند: اگرچه یافته‌های ماه‌های ابتدایی همه‌گیری دلگرم‌کننده است و انگیزه‌ای را برای خوش‌بینی محتاطانه ایجاد می‌کند، اما ممکن است منعکس‌کننده واقعیت‌های فردی نباشد.
وحیا توضیح داد: "افراد مسن، گروه بسیار متنوعی هستند و پاسخ هر فرد به استرس‌های همه‌گیری بستگی به شرایط منحصربه‌فرد سالمند دارد. علاوه بر این، مطالعات فعلی ممکن است منعکس‌کننده جمعیت‌های خاص پرخطر با عوامل استرس‌زای منحصربه‌فرد نباشند، مانند افرادی که در مناطق کم برخوردار زندگی می‌کنند یا کسانی که مبتلابه زوال عقل هستند یا مراقبان افرادی که به زوال عقل مبتلا هستند."
مهم این است که همه‌گیری بدون وجود جدول زمانی مشخص یا پایان مشخص ادامه دارد. اثرات طولانی‌مدت کووید-۱۹ بر سلامت روانی افراد مسن، به‌ویژه در کشورهایی که آمار بیماری بسیار بالایی دارند، نامشخص است.
