مهشید آقاجان زاده، در گفتگو با مهر، گفت: لکنت زبان اختلالی است که بر روی صحبت کردن یا روانی کلام تاثیر می‌گذارد. لکنت زبان در دوران کودکی شروع می‌شود و در تمام طول زندگی، فرد را درگیر می‌نماید.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با عنوان این مطلب که شیوع لکنت در کودکان بین یک تا پنج درصد است، افزود: شیوع آن در تمام گروه های سنی به طور متوسط کمتر از یک درصد است.
وی ادامه داد: لکنت زبان با تکرار کلمات در هنگام یادگیری برای صحبت کردن تفاوت دارد. لکنت زبان باعث می‌شود که برقراری ارتباط با دیگران برای کودک دشوار باشد و اثرات روانشناختی و سرخوردگی در ارتباطات دوران کودکی تا بزرگسالی باقی می ماند.
درمانگر تخصصی لکنت زبان، با اشاره به انواع مختلف لکنت زبان، گفت: لکنت زبان رشدی شایع ترین نوع لکنت در کودکان است و معمولاً زمانی به وجود می‌آید که کودک بین سنین ۲ تا ۵ سالگی قرار دارد و ممکن است به صورت ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود.
آقاجان زاده افزود: لکنت زبان نورولوژیکی در اثر آسیب به مغز به وجود می‌آید و زمانی ایجاد می‌شود که در فرآیند ارسال سیگنال‌ها بین مغز و اعصاب و عضلاتی که در صحبت کردن نقش دارند اختلال ایجاد می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: لکنت زبان در برخی موارد که خیلی شایع نیست به علت یک ضربه عاطفی به وجود می‌آید.
وی درباره ویژگی‌های بارز لکنت زبان، اظهار داشت: تکرار صداها در قالب بخشی از کلمات یا کل کلمه و عبارت، کشیدن صداها و قفل شدگی که به صورت بروز مشکل در بیان کلمه است که در این حالت اندام های تولیدی و زبان در وضعیتی قرار می‌گیرند که چند ثانیه طول می‌کشد تا کلمه مورد نظر را بیان کند و کودک پس از کمی تلاش می‌تواند کلمه مورد نظر را به طور کامل بیان کند.
آقاجان زاده ادامه داد: استفاده از برخی صداها یا کلمات از قبیل «ام، خب، مثل» که کودک عمداً از آنها استفاده می‌کند تا بتواند برای بیان کلمه مورد نظر خود آماده شود.
دکتری تخصصی گفتار درمانی، گفت: علائم و نشانه‌های ثانویه از قبیل چشمک زدن، حالات خاص صورت یا تکان دادن پاها در هنگام تلاش برای بیان کردن کلمات، از دیگر ویژگی های بارز لکنت زبان است.
وی افزود: لکنت یک اختلال چندعاملی است که از همان روزهای اول برحسب شرایط فرد نیازمند مداخلات مستقیم و غیرمستقیم است، بنابراین در صورت بروز علائم لکنت مداخله زودهنگام گفتار درمانی، لازم و ضروری است.
