«جامعه ما امروز در شرایط بسیار سخت اقتصادی قرار دارد و تحت شدیدترین تحریم هاست، در عصر پیامبر این فشار حداکثری در دوران شعب ابیطالب رقم خورد و مسلمانان با تحمل فشار با سربلندی از تحریمها خارج شدند که امیدواریم به‌زودی با رفتن ترامپ، این دوره سختی هم به گشایش برای مردم تبدیل شود.»
این اظهارات رییس محترم شورای شهر تهران درباره فشارها وسختی های وارد به مردم در این روزها خلاصه همان نگاهی است که حل مشکلات داخلی و گشایش را صرفا در گرو رفع مشکلات خارجی ( و مشخصا حل مشکل با غرب و دقیق تر آمریکا) می داند.
آقای محسن هاشمی شاید بدون اینکه بداند و بخواهد درباره راه حل رفع مشکلات امروز مردم سخن بگوید به صریح ترین شکل ممکن این باور را تکرار کرده است که تمام مشکلاتی که امروز کشور با آن مواجه است به دلیل روی کار آمدن ترامپ در آمریکاست و اگر او برود همه چیز حل خواهد شد و کشور به روال سابق بر خواهد گشت.
در اظهار نظر کارشناسان بارها به این موضوع اشاره شده است که عمده مشکلات اقتصادی کشور معلول دهه‌ها بی اعتنایی به اصلاح ساختارهای ناکارآمد است. ساختارهایی که متاسفانه اراده چندانی برای اصلاح آنها در دولت های گذشته دیده نشد و اندک تلاش های جدی نیز در این زمینه مانند طرح هدفمندی یارانه ها به دلیل تعجیل در اجرا و بی توجهی به جزییات و هدف اصلی طرح نه تنها مشکلی را حل نکرد بلکه مشکل بزرگی را نیز برای دولت های بعدی آفرید !
باید از کسانی که مانند آقای هاشمی منتظر رفتن ترامپ برای بهبود اوضاع داخلی هستند پرسید آیا قبل از ظهور ترامپ در آمریکا شرایط اقتصادی کشور قابل دفاع بود؟
نه تنها پاسخ منفی است بلکه اساسا باید گفت اگر بر این تحریم ها و شرایط دشوار امروز بتوان فقط یک فایده متصور بود آن همین است که تحریمها این واقعیت را بر ملا کرد که ساختارهای غلط اقتصادی و رویه های نادرست حکمرانی در کشور یکی از مهمترین نقطه ضعف های کشور در شرایط دشوار سیاسی است.
مسلم است که این ساختارهای معیوب را که بعضا از دوران قبل از انقلاب نیز به ارث رسیده نمی توان یک شبه اصلاح کرد اما قدم نخست برای این کار پذیرفتن واقعیت آن و باور به امکان اصلاح آن است. چیزی که علیرغم مهیا شدن زمینه و انگیزه برای اقدام درباره آن متاسفانه دستخوش تفسیرهای سیاسی و جناحی قرار گرفته و نسبت به آن به اندازه کافی اهتمام ورزیده نمی شود.
