صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران درباره اعلام نامزدی محمدرضا عارف در انتخابات سال آینده به نامه‌نیوز گفت: «آقای عارف که می‌گوید در انتخابات نامزد می‌شوم یا آقای موسوی خوئینی‌ها که می‌گوید باید همه مشارکت حداکثری داشته باشند یا دیگر شخصیت‌های اصلاح‌طلب که تصور می‌کنند می‌توانند در انتخابات تأثیرگذار باشند گویا که در ایران زندگی می‌کنند و انگار در خلاء یا کره ماه زندگی می‌کنند. آنها واقعیت‌های ایران را نمی‌بینند یا شاید نمی‌خواهند ببینند. آقای عارف متوجه نیست که حتی اگر آقای خاتمی در انتخابات نامزد شود و اتفاقا تأیید صلاحیت هم بشود مردم رأی نمی‌دهند چه رسد به خودش که چهار سال مهر سکوت بر دهان کوبید. آقای عارف در چهارسال دوره نمایندگی‌اش که بسیاری اتفاقات مهم در زندگی مردم رخ داد، هیچ اظهار نظری نکرد و اصلا برایش مهم نبود که بر سر مردم می‌آید و در تمام این احوال که هیچ سخنی در دفاع از حق مردم نگفت، خود را نماینده اول تهران معرفی می‌کرد و بعد از مجلس دهم تا امروز هم از دیوار صدا در می‌آید از عارف نه و در چنین شرایطی می‌آید و می‌گوید می‌خواهم در انتخابات نامزد شوم؛ در صورتی که یک نفر هم به او رأی نمی‌دهد».
او ادامه داد: «واقعا اعلام نامزدی عارف و سخنان او آن‌قدر بی‌اهمیت است که صحبت‌کردن درباره آن اتلاف وقت است. اصلا او چه نگاه و ایده‌ای برای حضور در انتخابات دارد که بخواهیم تجزیه و تحلیل کنیم. سخنان عارف واقعا ارزش بحث‌کردن ندارد».
این تحلیلگر مسائل سیاسی در پاسخ به این پرسش که آیا در شرایطی خاص این امکان وجود دارد که اصلاح‌طلبان بر عارف به اجماع برسند، اظهار کرد: «به‌هیچ‌وجه امکان ندارد نیروهای اصلاح‌طلب بر عارف به اجماع برسند زیرا می‌دانند حمایت از او هیچ تغییری در اوضاع اصلاح‌طلبان ایجاد نمی‌کند».
زیباکلام درباره اینکه چه‌قدر محتمل است که اصلاح‌طلبان به سمت ائتلاف با علی لاریجانی برود، خاطرنشان کرد: «نه آقای عارف و نه آقای لاریجانی هیچ‌کدام شانسی در انتخابات آینده ندارند و تردید نکنید رئیس‌جمهور آینده ایران یک فرد تندرو و نزدیک به جبهه پایداری خواهد بود».
این استاد دانشگاه در پایان درباره آینده اصلاحات و اصلاح‌طلبان هم گفت: «برای اصلاح‌طلبان یک راه بیشتر باقی نمانده است؛ آنکه همه تلاش خود را در مسیر دموکراسی‌خواهی قرار دهند وگرنه در میان مردم تمام می‌شوند. باید ضرورت اصلاحات را از نیروهای اصلاح‌طلب جدا کنیم. من به جرأت می‌گویم امروز ضرورت اصلاحات حتی از دوم خرداد ۷۶ هم بیشتر احساس می‌شود اما رهبران فعلی اصلاحات اگر همه همت خود را در راستای دموکراسی‌خواهی قرار ندهند و بخواهند با محافظه‌کاری پیش بروند، نزد مردم برای همیشه تمام می‌شوند».
