به گزارش الف، همانطور که در رسانه‌های خبری و تحلیلی منتشر شد، یکی از اهداف و برنامه‌های پشت پرده عادی‌سازی روابط تل‌آویو با رژیم امارات ایجاد پایگاه امنیتی و جاسوسی مشترک در جزیره سقطری در یمن بود. امارات از یک ماه گذشته فعالیت‌های گسترده و شتابزده زیادی برای تغییر زیرساخت‌های این جزیره انجام داده تا بتواند مقدمات ایجاد پایگاه امنیتی مشترک بین ابوظبی و تل‌آویو را فراهم نماید. بر اساس گزارش‌های شاهدان عینی موقعیت این جزیره توسط کارشناسان نظامی اماراتی و صهیونیستی مورد بازدید قرار گرفته و اماراتی‌ها اقدامات فوری را برای تغییر زیرساخت‌های ارتباطی این جزیره آغاز کرده‌اند تا در گام اول شبکه اینترنتی این جزیره را به خطوط اینترنتی خود مرتبط کنند. اقدامی که  گرچه با مخالفت ساکنان این جزیره مواجه شده، اما مقامات آل زاید اصرار دارند که این طرح را پیش ببرند.

موقعیت جزیره سقطری اجازه نصب تجهیزات جاسوسی رژیم صهیونیستی و اشراف بر سواحل مجاور را می دهد. با این وجود گروه مستقر در این جزیره  گرچه از امارات متحده عربی حمایت می‌کند، اما موضع مثبتی نسبت به موجودیت رژیم صهیونیستی در این جزیره ندارد.

رژیم صهیونیستی پیش از این نیز تلاش زیادی برای ایجاد پایگاه امنیتی مخفیانه در اریتره انجام داده است. بزرگترین پایگاه جاسوسی رژیم صهیونیستی در خارج از سرزمین‌های اشغالی در کشور اریتره و جزیره دهلک واقع شده که مساحتی بالغ بر 700 کیلومتر را تشکیل می دهد و نزدیک ترین فاصله آن با سواحل اریتره 43 کیلومتر است. این منطقه به دلیل سواحل مناسب لنگرگاه شمار زیادی از کشتی های تجاری و نفتکش هایی است که در دریای سرخ تردد می کنند.

این جزیره بر اساس توافقنامه امضا شده بین رژیم صهیونیستی و حکومت اریتره سال هاست برای مقاصد جاسوسی استفاده می‌شود. تل‌آویو علاوه بر فعالیت های جاسوسی در این مرکز و رصد و کنترل تردد کشتی‌ها و ناوها در دریای سرخ، از این جزیره به عنوان پایگاهی برای استقرار زیر دریایی های مجهز به موشک‌های هسته ای نیز استفاده می کند.

براساس اطلاعات امنیتی و محرمانه به دست آمده، رژیم صهیونیستی روی کوه های این جزیره برج های مراقبتی ایجاد کرده و اقدام به جمع آوری اطلاعات امنیتی از کمک های نظامی و لجستیکی می کند که مدعی است، جمهوری اسلامی ایران، آنها را از طریق دریای سرخ و به واسطه کشور سودان در اختیار گروه های مقاومت فلسطینی به ویژه کرانه باختری قرار می دهد.

اسرائیل از طریق این پایگاه‌ها تلاش دارد فعالیت‌های نیروهای حامی جریان انصارالله یمن را کنترل نماید و اجازه انتقال تسلیحات به محور مقاومت از طریق خطوط دریایی را ندهد. علاوه بر اینکه رصد ترانزیت کالاهای ایرانی و چینی از جمله مهمترین اهداف رژیم صهیونیستی از تحت کنترل گرفتن اطلاعاتی دریای سرخ است.  این موضوع به صورت ویژه پس از آن اهمیت پیدا می کند که تل‌آویو متوجه شد ایران و چین توافقنامه جامع راهبردی 25 ساله به ارزش ۴۰۰ میلیارد دلار بین یکدیگر امضا می‌کنند. رژیم صهیونیستی نگران این است که توافق مذکور شامل صادرات تجهیزات لجستیک و تکنولوژی پیشرفته و سلاح های مدرن به ایران باشد که در این صورت بیشتر این سلاح ها از طریق گذرگاه های آبی منتقل خواهند شد.

نگاهی به ژئوپلتیک مناطقی که رژیم صهیونیستی سعی در ایجاد پایگاه های جاسوسی در آن ها دارد نشان می دهد که اسرائیل با تحت کنترل گرفتن دریای سرخ و گذرگاه های آبی مهم این منطقه به دنبال نظارت بر کشتیرانی و ترانزیت کالا و تجهیزات مختلف است که  از مسیر خاورمیانه و آسیای شرقی به سمت کشورهای اروپایی و آمریکا ترانزیت می‌شوند. تل‌‌آویو در این رابطه نگاهی ویژه به ترانزیت کالاهای ایرانی و چینی دارد که منافع مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی را تهدید می کنند.

سایت خبری آیفورم رژیم‌صهیونیستی تاکید دارد که این پایگاه ها اجازه نظارت تل‌آویو بر نیروهای ائتلاف جنگی ضد یمن را می دهد، علاوه بر این که تحرکات نیروی دریایی ایران در منطقه و تحرکات دریایی و هوایی صورت گرفته در جنوب دریای سرخ را نیز رصد و تحلیل می کند.

در پایان باید گفت رویکرد سازشکارانه منطقه‌ای گرچه در کوتاه مدت حاشیه مانور  بیشتری برای رژیم صهیونیستی در جهت پیشبرد طرح‌های خود در منطقه باز کرده، اما به نظر نمی‌رسد در بلندمدت بتواند منافع و اهداف این رژیم را تأمین می‌کند. در حال حاضر کشورهایی که زیر بار سازش با رژیم صهیونیستی رفته‌اند، کشورهای غیردموکراتیک هستند که بقای حاکمیت خود را نیازمند حمایت از اسرائیل و برخورداری از خدمات تسلیحاتی و تکنولوژی جاسوسی این رژیم می‌دانند، اما افق تحولات آینده و واکنش‌های مردمی نسبت به این سازش‌ها، اجازه هماهنگی‌های بیشتر طرفین در چارچوب توافق سازش و عرض اندام بیشتر اسرائیل در منطقه را نخواهد داد.