به گزارش ایسنا، علیرضا جعفری زند در این باره گفت: درست در کنار محل تدفین دومین اسکلتی که در تپه اشرف پیدا کردیم، به یک اسکلت دیگر برخوردیم که تنها سر آن قابل‌رؤیت بود و برای پیدا کردن بدن تا زیر پیاده‌رو پیش روی کردیم.
وی ادامه داد: طراحی قبر این اسکلت سوم از نوع پشت سنگی بود؛ در این شیوه دیوار گورها سنگ چین می‌شد، سپس تخته سنگی روی آن قرار می‌دادند و بعد با سنگ لاشه آن را می‌پوشاندند. شکل قرارگیری سنگ‌ها نشان می‌دهد که در برهه زمانی نامشخص این قبر باز شده است.
این باستان‌شناس تصریح کرد: در ۱۲۰ سانتی متری این اسکلت سوم که احتمالاً از آنِ یک زن جوان اشکانی است، ما به یک جمجمه انسان برخوردیم که فک پایینی را ندارد و به نظر قدیمی‌تر از اسکلت‌هایی است که تاکنون در این محوطه یافته شده اما به دلیل اینکه در عرض کمی اجازۀ کاوش داریم نمی‌توانیم اطلاعات بیشتری دربارۀ آن کسب کنیم.
جعفری زند توضیح داد: گورستان‌های چند دوره‌ای، گورستان‌هایی هستند که طی دوره‌های مختلف از آن برای تدفین اموات استفاده می‌شده و به نظر می‌رسد در قسمت مورد کاوش تپه اشرف هم، ما با یک گورستان چند دوره‌ای مواجهیم که مربوط به پیش از اسلام است.
وی افزود: در واقع تپه اشرف دریچه‌ای است به دنیای تاریخ اصفهان باستان که اکنون باز یا بسته شدن این دریچه، به تصمیم مدیران شهری و میراثی وابسته است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه اشرف در پاسخ به این سؤال که علت تعلل برای گسترش محدودۀ کاوش در تپه اشرف چیست؟ اظهار کرد: گفته می‌شود که این خیابان محل تردد است و نمی‌توان آن را به‌منظور کاوش بست اما ما به چشم دیده‌ایم که خیلی از خیابان‌های این شهر را به دلایل مختلف بسته‌اند، پس این مسائل در ساختار شهری دیده‌شده است و بهانۀ خوبی نیست.
این باستان‌شناس خاطرنشان کرد: ما کم‌کم به پایان فصل هفتم کاوش نزدیک می‌شویم و اسکلت‌های یافته شده به اتاقی در موزه هنرهای تزیینی انتقال داده می‌شود. صد البته باعث تأسف است که در اصفهان یک موزه مختص این آثار ارزشمند باستانی وجود ندارد.
