زنگ آغاز سال تحصیلی با حضور فیزیکی دانش‌آموزان و دستور رییس جمهور در فضای مجازی به صدا درآمد البته اصرار رئیس‌جمهور بر حضور فیزیکی دانش‌آموزان اما و اگرهایی را در پی داشته است و لذا ضروری به نظر می‌رسد که با شناسایی واقعیات موجود در این زمینه تدابیری اتخاذ گردد واقعیت آنست که آموزش رعایت شرایط بهداشتی به دانش آموزان خصوصاً در سنین پایین‌تر بسیار دشوار و زمان‌بر است و در عرض چند روز امکان‌پذیر نیست و نمی‌توان اخلاق بهداشتی را در آنان نهادینه کرد کما اینکه برخی از بزرگسالان پس از گذشت هفت ماه هنوز دستورات بهداشتی را رعایت نمی‌کنند و اتفاقاً شوق حضور دانش‌آموزان در مدرسه و دیدار هم‌کلاسی‌ها کار را دشوارتر می‌سازد.
واقعیت دیگر محدودیت فضای فیزیکی مدارس و جمعیت کثیر دانش‌آموزان در برخی مدارس می باشد که امکان رعایت فاصله هرچند اندک یک متر را ممکن نمی‌سازد.
مساله دیگر محدودیت منابع مالی و نیروی انسانی مدارس برای نظارت و مراقبت بر اجرای دستورات بهداشتی است و مشکلات دیگری از قبیل سرویس رفت‌وآمد و نیاز به اعتبارات جدید البته نگرانی آقای رییس جمهور از تعطیلی امور کشور به بهانه کرونا بجاست و به حق آنرا خواسته دشمن می‌داند اما به همان اندازه این نگرانی را نیز نمی‌توان نادیده گرفت که خدای ناکرده با اتخاذ راهکارهای حساب‌نشده سلامت آینده‌سازان کشور به خطر افتد و موج کرونا در کودکان چنان‌که در برخی کشورها اتفاق افتاده است با بازگشایی مدارس در کشور ما نیز پدیدار شود.
در نظام مردم‌سالاری دینی ما که دولت حاضر نشده است حتی درباره دوگانه واقعی مسافرت - سلامت وارد شود و اعمال قاطعیت نماید و فریادهای التماس وزیر بهداشت هم راه به‌جایی نمی‌برد چه دلیلی دارد که برای اثبات غلط بودن دوگانه آموزش- سلامت، دانش‌آموزان را وادار به حضور در مدرسه نماییم و به نگرانی‌های خانواده‌ها در ارتباط با دوگانه قابل اعتنای سلامت حضور اعتنا نکنیم.
از طرف دیگر تجربه نشان داده‌است که تصمیمات خلق‌الساعه فرصت بسترسازی و برنامه‌ریزی همه‌جانبه را سلب می‌نماید و به دلیل عدم آماده‌سازی قبلی مردم موجب نارضایتی آنان نیز می شود در یک نگاه کلی باید گفت دو هدف اصلی و خدشه ناپذیر مدارس حفظ سلامت دانش آموزان و ارائه خدمات آموزشی و پرورشی می باشد و شیوه‌ها و راهکارهای تحقق این دو هدف عبارت‌اند از شیوه حضوری استفاده از رسانه ملی بهره‌گیری از اینترنت و شبکه شاد و ارائه بسته‌های خودآموز.
بنابراین نباید شیوه‌ها جای اهداف را بگیرد یا به گونه ای از آن‌ها استفاده شود که به هر یک از دو هدف فوق خدشه وارد سازد.
سخن از دوگانه سلامت - آموزش نیست بلکه سخن از دوگانه سلامت - حضور است که باید مورد توجه قرار گیرد و لذا منطقی به نظر می‌رسد که به شورای مدارس اختیار داده شود تا در زمینه میزان حضور دانش‌آموزان در مدارس با در نظر گرفتن امکانات و شرایط و تعداد دانش‌آموزان برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری نمایند و درعین‌حال به طور جدی از آنان خواسته شود که وظیفه خود را در ارتباط با حفظ سلامت دانش‌آموزان و ارائه آموزش و پرورش کامل به آنان به انجام رسانند و در راه انجام این وظیفه از همکاری پدر و مادرها بهره بگیرند و دانش‌آموزان را برای استفاده از رسانه ملی، شبکه شاد و دیگر راهکارها راهنمایی نمایند خصوصاً آن که رسانه ملی با حرکتی قابل تقدیر گامی بلند در زمینه ارائه دروس در سراسر کشور برداشته است.
