وی با مروری گذرا بر وضعیت اقتصادی و بانکی، بیان کرد: فاصله سال‌های ٥٧ تا ٦٨، دوران دهه اول انقلاب و تثبیت جمهوری اسلامی بود که با مدیریت جوان و نوپای اوایل انقلاب، جنگ تحمیلی و تحریم‌ها و کاهش شدید قیمت نفت  که با هدف عدم توان فروش نفت از سوی ایران طراحی شده بود،  برای حفظ منافع مردم، تصمیمات و سیاست‌هایی از سوی نظام بانکی وقت اتخاذ شد.
وی ادامه داد: در دوران جنگ با توجه به تجربه دهه بیست، دو خطر قحطی و بیماری‌های واگیردار وجود داشت که اقلام اساسی خوراکی و بهداشتی سهمیه‌بندی شد تا جامعه از داخل دچار مشکل نشود. بسیاری از کالاها و خدمات مانند: آموزش و پرورش و بهداشت مطابق با تعهدات قانون اساسی عملا رایگان بود.
این استاد اقتصاد دانشگاه افزود: سال ١٣٧٨ مجوز تاسیس بانک‌های خصوصی صادر شد و سال ٧٩ سه بانک با امتیازاتی آغاز به کار کردند تا بتوانند منابع مردم را جذب کنند، امتیازات همچون ٢ تا ٣ درصد نرخ بیشتر بهره نسبت به بانک‌های دولتی و اینکه اجازه دادند بخش دولتی و عمومی مثل شهرداری‌ها هم بانک‌های عامل خودشان را انتخاب کنند و طبیعی بود، روی به سمت بانک‌های خصوصی بیاورند، وضعیتی را رقم زد که موجب خلق پول شد