هفته اول ماه محرم، هفته احیاء فریضه امربه معروف و نهی از منکر نامگذاری شده است. به واقع قیام و حرکت حضرت امام حسین(ع) از مدینه تا کوفه (مسیر آزادگی), تا لحظه شهادت ایشان همه ی گفتار، رفتار و نحوه برخورد با یاران و قبایل در مسیر حرکت، خود سرشار از نکات عملا آموزنده و در راستای امر به معروف و نهی ازمنکر است. چرا که ایشان هدف از قیام خود را برای احیاء این مقوله ، راهنمائی و اعتلاء انسان ها بیان فرموده اند. در ادامه به منظور آشنایی خوانندگان محترم با اقدامات امام حسین (ع) در راستای امر به معروف ونهی ازمنکر، به چند نمونه مهم آن، اشاره می‌گردد:
- رودرویی امام با حربن یزید ریاحی و شیوه برخورد منطقی و خطبه های پندآموز ایشان با آن فرمانده لشکر یزید، بگونه ای بر مخاطب شان اثر گذار بود که حر در روز عاشورا به یاران امام پیوست، در راه حق و عدالت جان بر کف نهاد، و به شهادت رسید.(نهی ازمنکر)
- امام شهید در روز عاشورا خطاب به لشگریان یزید فرمود: "اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید." سخنی پرمغز که دارای پیامی مهم در ابعاد مختلف برای تمام انسانها و برای تمام ادوار می باشد.(امر به معروف)
- پیوستن زهیربن قین یکی از دلاوران کوفه که در راه بازگشت از سفرحج در مسیر کاروان امام حسین(ع) قرار گرفته بود، به دعوت امام حسین(ع) با ایشان دیدار و بعد از مذاکره با آن امام آزاده به لشکر عشق پیوست و در ستیز با ظلم و بی عدالتی به شهادت رسید.(امربه معروف)
- امام در شب عاشورا از یاران خود خواست اگر حق الناسی برگردن دارند کاروان را ترک کنند و بازگردند. چرا که حق الناس به هیچ وجه از سوی خدا قابل بخشش نیست.(نهی ازمنکر)
- خواستن آب بر کودک خردسال در عاشورا که می‌خواست هر عذر و بهانه ای را از دشمن بگیرد و سنگدلی و ظلم آنان را آشکار و برملا سازد.(نهی ازمنکر)
- پایبندی به عهد و وفاداری به پیمان.(امربه معروف)
درشرایط و مقتضیات زمانی کنونی چنانکه بخواهیم فریضه امر به معروف و نهی ازمنکر را احیاء و راه درست را به جامعه بنمایانیم، می‌بایست با نگاه دقیق و موشکافانه به لحظه به لحظه قیام و زندگانی امام حسین(ع)، ضمن کسب درس از این مکتب آسمانی در موضوع امر به معروف ونهی از منکر، نسبت به بستر سازی برای احیاء این فریضه مهم در سطح جامعه، با رعایت مقتضیات زمان حاضر اقدام کنیم. حال به چند نمونه مهم و اساسی از الزامات امر به معروف و نهی از منکر در جامعه امروز اشاره می‌شود:
1-) امر به معروف و نهی از منکر نبایستی در ظواهر انسانها از جمله پوشش، موی سر، دکمه لباس و بند کفش خلاصه گردد. اگر ذهن و افکار آحاد جامعه، باصدق و خلوص و جلب اعتماد آنان، و با استفاده از دانش ،استدلال، منطق روشن گردد ظواهر افراد خود به خود با آن تطبیق خواهد یافت.
2) با توجه به شرایط کنونی جامعه، منکر و معروف را بدرستی باید شناخت، بدقت از هم تفکیک نمود، و بدرستی تعریف نمائیم تا در عمل و اجرا با چالش مواجه نشویم. طوری که معروف را بجای منکر و منکر را بجای معروف بکار نبندیم.
3) کسانی که در مقام ناهیان امر به معروف ونهی از منکر اقدام می‌کنند.آیا بصیرت، آگاهی، خبرگی و آشنایی کافی با علوم جامعه‌شناسی، روانشناسی و نحوه ارتباط با دیگران را دارند؟ لذا می‌طلبد افراد دارای شرایط و ویژگی‌های فوق در این مقوله وارد شوند تا شاهد کارآئی و تاثیر گذاری مثبت و بدون حاشیه در مقوله مورد بحث باشیم.
4) تغییر رویکرد فعلی امر به معروف و نهی از منکر از شیوه زور و تهدید به شیوه مذاکره و گفتگوی دوستانه، مشفقانه، روشنگرانه آن‌هم در بستر منطق، استدلال ، استفهام و به دور از جنجال و هیاهو و موضعگیری‌های جناحی و نامربوط، و البته رعایت و حفظ حرمت تفاوت‌های تاریخی و پیشینه فرهنگی اقوام، ادیان مختلف ساکن در سرتاسر کشور.
جان کلام اگر بخواهیم فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر همان‌گونه که امام حسین(ع) در راستای اصلاح و راهنمایی جامعه آن را بکارگرفتند، ما نیز اگر در شرایط فعلی جامعه بخواهیم مسیر آن امام همام را در این مقوله طی نمائیم، می‌بایست بسترهای مورد اشاره فوق را در سطح جامعه آماده و مهیا کنیم در غیر اینصورت در مسیر اشتباه حرکت و راه به مقصد نخواهیم برد.
