مهر نوشت: کارخانه هپکو در سال ۱۳۵۱ در شهر اراک تأسیس شد. این شرکت پس از انقلاب اسلامی و در جنگ تحمیلی، با ساخت ماشین آلات نظامی مورد نیاز نقش قابل توجهی در پیش‌برد اهداف جنگ داشت. هپکو پس از جنگ نیز رشد قابل توجهی پیدا کرد و حتی زمزمه‌هایی درباره تأسیس خط تولید در کشور عراق به گوش می‌رسید.
این کارخانه رفته رفته در حال تبدیل شدن به غول ماشین سازی سنگین خاورمیانه بود و حتی به تکنولوژی ساخت موتور نیز نزدیک شده بود که نهایتاً اعلام شد که هپکو به بخش خصوصی واگذار خواهد شد.
داستان دنباله‌دار واگذاری!
در همین راستا، شرکت هپکو یک بار در سال ۸۵ به مالک شرکت واگن کوثر واگذار شد اما بعد از عدم توانایی مالک و وضعیت بغرنجی که برای هپکو به وجود آمده بود، استاندار و مدیران استان مرکزی به دنبال بازگرداندن این کارخانه به سازمان خصوصی‌سازی ایران برآمدند تا اینکه در سال ۹۵ هپکو به شرکت هیدرو اطلس واگذار شد؛ اما این واگذاری نیز فایده‌ای برای هپکو نداشت چراکه به دلیل مشکلات بی شمار کارخانه، هر چند وقت یک بار شاهد اعتراضات گسترده و حتی مسدود کردن مسیر راه آهن در اراک توسط کارگران هپکو بودیم.
می‌توان گفت که کاهش حجم تولیدات، مشکلات کارگری، به تعویق افتادن حقوق و فشار بدهی‌های بانکی از جمله عواملی بود که طی سال‌های گذشته موجب شکل گیری اعتراضات در بازه‌های زمانی مختلف از سوی کارگران شده است.
در نهایت در میان هیاهوی بسیار و انتقادات زیاد کارگران و کارشناسان از وضعیت نابه‌سامان هپکو، پس از فراز و فرودهای بسیار، در اردیبهشت ماه ۹۹ تصمیم گرفته شد که این کارخانه به دولت بازگشته و شرکت ایمیدرو مدیریت آن را برعهده بگیرد تا از این طریق وضعیت بغرنج هپکو رو به بهبودی رود. با این حال تنها پس از دو ماه یعنی در ۱۸ تیر ماه ۹۹ بر اساس اعلام سایت رسمی هیئت دولت در جلسه هیئت وزیران، واگذاری سهام دولت به ارزش تقریبی ۳۲ هزار میلیارد تومان به سازمان تأمین اجتماعی بابت رد بخشی از دیون دولت به این سازمان تصویب شد.
سرنوشت هپکو با اعتراض گره خورده است!
حال در آستانه واگذاری و یا به بیان بهتر رد دیون هپکو به سازمان تأمین اجتماعی، کارگران طی دو هفته گذشته به صورت روزانه دست به اعتراض صنفی در محیط کارخانه و اطراف زده‌اند.
اعتراضاتی که در هپکو ریشه دارد و گویی باید هر چند وقت یک بار شاهد آن باشیم.
بررسی مسائل مورد انتقاد کارگران نشان می‌دهد که معترضان هپکو علاوه بر اعتراض به عدم دریافت حقوق خرداد و تیر، هیچ امیدی به وضعیت تولید در کارخانه ندارند و به صورت جد خواستار خلع ید مدیریت کارخانه هستند.
باید تاکید شود که کارگران نسبت به آینده کارخانه و ابهامات فراوان وضعیتشان، اعتراض دارند و این اعتراضات به صورت مسالمت‌آمیز طی ۱۴ روز گذشته در حال برگزاری است.
در این ارتباط یکی از کارگران معترض هپکو می‌گوید: حقوق خرداد و تیر ما معوق شده و هنوز پرداخت نشده است؛ ما خواستار تعیین‌تکلیف کارخانه هستیم. در حال حاضر توجهی به وضعیت کارگران نمی‌شود و ما به حال خود رها شده‌ایم.
وی ادامه می‌دهد: وضعیت به گونه‌ای است که مدیریت کارخانه برنامه‌ای برای تولید ندارد و نزدیک به دو ماه است که مدیر را در کارخانه ندیده‌ایم.
این کارگر معترض می‌گوید: اگر قرار است هپکو به تأمین اجتماعی واگذار شود، ما کارگران به جد خواستار خلع‌ید مدیران فعلی هستیم؛ ما نسبت به وضعیت مبهم کارخانه به شدت اعتراض داریم.
وی ادامه می‌دهد: ما می‌خواهیم کار کنیم؛ این حق ماست که هر چه سریع‌تر تعیین‌تکلیف شویم و تولید را در کارخانه آغاز کنیم. مسئولان باید بی‌توجهی به وضعیت هپکو را پایان دهند.
وعده‌های جدید مسئولان در مورد هپکو
بر اساس این گزارش، به تازگی دادستان کل کشور از اراده این نهاد برای پیگیری جدی مشکلات کارگران این کارخانه خبر داده است.
وی از برگزاری جلسه‌ای با استاندار مرکزی نیز برای دستیابی به نتیجه‌ای مشخص در مورد وضعیت هپکو طی روز جاری خبر داده است.
همچنین عباس قاسمی دادستان عمومی و انقلاب اراک هفته گذشته اعلام کرد که مقرر شده تا پایان مردادماه جاری نسبت به انتخاب مدیران کارخانه هپکو تصمیم‌گیری شود و برخی بدهکاری‌های این واحد تولیدی به بانک‌های مختلف با مطالبات سازمان تأمین اجتماعی از محل همان بانک‌ها تهاتر شود.
همچنین مقرر شده نسبت به راه‌اندازی خط تولید کارخانه هپکو با دریافت سفارش کار از دستگاه‌های مختلف اجرایی و پیمانکاران بزرگ داخلی اقدام شود.
البته هنوز هیچ‌یک از این وعده‌ها عملی نشده و باید منتظر ماند و دید آیا مشکلات هپکو این بار حل می‌شود یا خیر.
