چند سالی است که بحث ایجاد روابط بین اسرائیل و کشورهای عرب خلیج فارس به شدت مطرح شده و گاه و بیگاه اخباری از ارتباطات پنهانی و ملاقاتهای مخفی بین برخی مقامات دوطرف رسانه ای می شود. چندی پیش نتانیاهو از عمان بازدید کرده و در جدیدترین مورد عادی سازی روابط اسرائیل با امارات باعث ایجاد واکنش های زیاد و البته متفاوتی در سطح منطقه و جهان شده است. در این بین با توجه به دشمنی اسرائیل با ایران هر گونه نزدیکی آن رژیم به مرزهای جغرافیای کشورمان به شدت مورد توجه بوده و باعث برانگیختن و ایجاد حساسیتهای زیادی خواهد شد.
اینکه چرا اعراب خلیج فارس _ با وجود هزینه هایی که برایشان ایجاد می شود _ تمایل به برقراری رابطه با اسرائیل دارند نیاز به واکاو ی گسترده تری دارد و بسیاری از عوامل را می توان در این باره دخیل دانست.
در این میان مقابله خیالی با ایران و محافظت از خود در برابر قدرت ایران شاید یکی از بهانه ها و توجیهات مهمی باشد که سران این کشورها از آن نزد افکار عمومی داخلی خود و در سطح منطقه عربی برای نزدیکی به اسرائیل استفاده می کنند. سئوال اصلی این است که آیا اسرائیل واقعآ در حد و اندازه ای است که توان محافظت از این رژیمهای عربی را داشته باشد.
رژیمی که خود عملآ در منگنه دو گروه مبارز فلسطینی و لبنانی _ ونه حتی دو کشور _ گرفتار شده و روز و شب خود را در بیم و هراس از آنها می گذراند. به طور کلی وقتی تعدادی کشور کوچک و ضعیف در همسایگی یک کشور بزرگ تر و قدرتمند قرار می گیرند و با توجه به تضاد منافعی که معمولا بین کشورهای همسایه وجود دارد آن کشورها جهت مقابله با کشور بزرگتر دست به اقداماتی می زنند که از جمله آنها ایجاد ائتلاف با یکدیگر و همچنین کشاندن پای یک یا چند قدرت خارجی به میانه میدان می باشد.
اعراب خلیج فارس هم سالهاست که این کار را کرده اند و با صرف هزینه های میلیاردی طیف گسترده ای از قدرتهای جهانی از آمریکا گرفته تا فرانسه و انگلستان را پای کار آورده اند. اما وقتی حتی آمریکای ترامپ که بیشترین عداوت و دشمنی را با ایران بروز داده و بزرگترین امید اعراب خلیج فارس برای حمله و مقابله با ایران قلمداد می شد توان دفاع از پایگاههای خود را نیز ندارد ، دل خوش کردن این رژیمها به اسرائیل سرابی بیش نخواهد بود. حال آنها با ناامید شدن از کشورهای فوق الذکر دست به دامان رژیم اسرائیل شده اند تا به خیال خود بتوانند در یک همگرایی منطقه ای با اسرائیل و تحت پوشش و نظارت آمریکا و با استفاده از ظرفیتهای عمدتآ سایبری ، جاسوسی و تروریستی که اسرائیل می تواند در اختیارشان قرار دهد به منافع ایران ضربه وارد نمایند.
جهت مقابله با این روند ایران چاره ای ندارد جز اینکه علاوه بر افزایش ظرفیت و قدرت دفاعی و _ در صورت لزوم تهاجمی _ استفاده حداکثری از توان دیپلماسی را نیز مدنظر خود قرار دهد. دستگاه دیپلماسی کشور بایستی از یک سو با رایزنی و ائتلاف با کشورهای همسو و مخالف سازش و با ایجاد یک بلوک قدرتمند در مقابل سازشکاران جبهه ای واحد و مستحکم ایجاد نماید و از سوی دیگر و با اقدامی ابتکاری و شجاعانه با کشورهایی نظیر امارات _ که فعلا روابط دیپلماتیک مناسبی با کشورمان نداشته و پیشگام برقراری روابط با دشمن صهیونیستی شده _ وارد گفتگو و تعامل سازنده شده تا جلو نفوذ بیشتر صهیونیستها در منطقه گرفته شود.
به هر حال بهترین راه دور کردن اسرائیل از این کشورها ، نزدیک شدن ایران به آنها و حل اختلافات و برطرف کردن سوء تفاهم های ریز و درشتی است که طی سالیان گذشته بین طرفین ایجاد شده است. قطعا این کار ساده ای نخواهد بود اما دستگاه دیپلماسی کشور باید از همه ظرفیت خود در این راه استفاده نماید و تمام ارکان نظام به همراه گروهها و جناح های مختلف پشتیبان و حامی این روند باشند که انشاالله در سایه این تلاش بسیاری از معضلات منطقه از سوریه گرفته تا یمن مرتفع شده و در آینده نزدیک شاهد همزیستی مسالمت آمیز بین کشورهای منطقه خلیج فارس در جهت رشد و پیشرفت همه آنها باشیم.
