امیرحسین عظیمی، فعال رسانه‌ای بلوچ در خصوص کم آبی‌های روستا‌های جنوب استان سیستان و بلوچستان می‌گوید: هوتک‌ها پدیده‌ای زاییده از خشکسالی‌ها و نبود آبرسانی منظم است. هوتک‌هایی دست ساز که محل دپوی آب از باران است و مردم برای رفع حاجت مجبور به استفاده از آن هستند. آب‌هایی که تائیدیه بهداشت و استاندارد ندارد و مخل سلامتی مردم می‌شود.

 

عظیمی می‌گوید: هوتک گودالی پر از آب‌های راکد است که مردم مجبور به استفاده از آن هستند، چرا که سهمیه روزانه ۱۵ لیتر جوابگوی مصارف آن‌ها نیست. با این حال شرایط برای مردم روستا‌هایی که حتی از تانکر‌های آبرسانی محرومند دشوارتر است.

عورکی یکی از چندین روستای از توابع شهرستان دشتیاری در جنوب استان سیستان و بلوچستان است که شبکه آبرسانی و لوله کشی ندارد. طبق آخرین برآورد‌ها و منابع خبری، حدود ۳۰۰۰ روستا در سطح استان فاقد شبکه آبرسانی هستند و به شکل سقایی اداره می‌شوند. در این میان حدود ۱۳۰۰ روستا هم به وسیله تانکر آبرسانی می‌شوند و سهم هر فرد چیزی بالغ بر ۱۵ لیتر در شبانه روز است؛ هرچند که این آبرسانی منظم نیست و در زمان‌های مشخصی طبق وعده‌های از پیش تعیین شده اتفاق نمی‌افتد.

 

مابقی روستا‌ها یعنی چیزی حدود ۱۷۰۰ روستای آن از همین آبرسانی‌های گاه و بی گاه تانکر‌ها بی بهره اند و آبفا با بهانه‌هایی مثل صعب العبوری دسترسی به روستا و عدم وجود جاده مناسب از فرستادن تانکر آب به این مناطق خودداری می‌کند.

در هفته‌های گذشته کلیپ‌ها و عکسهای متعددی از عدم وجود آب و گلایه‌های مردم روستای عورکی در فضای مجازی منتشر شد. با این حال روستا‌های زیادی در استان وسیع سیستان و بلوچستان با بحران آب، روزگار می‌گذرانند. در این میان بنا به اعداد و ارقام موجود، حال روستا‌های دشتیاری از تمام مناطق وخیم‌تر است که تعدادی هم مربوط به شهرستان‌های چابهار و نیکشهر می‌شوند.

شاید یکی از رسالت‌های جا افتاده دولت تدبیر و امید در طول هفت سال ریاست جمهوری رسیدگی به شبکه آبرسانی مناطق مختلف کشور بود. ۳۰۰۰ روستایی که تنها در یکی از استانهای کشور عملا حتی لوله کشی نشده و از ابتدایی‌ترین حقوق زندگی جدا مانده اند. استانی که طبق برآوردهای وزارت نیرو، ۷۰۰ هزار نفر از جمعیت روستایی اش به شبکه آب دسترسی ندارند!

 

او گفته که خیرین محلی و غیر محلی بعد از وقوع سیلاب سال گذشته پای کار آمدند و نزدیک به ۱۲۰۰ متر از ۶ روستا را لوله گذاری کردند، اما خبری از قدمات دولتی نیست و تماما اقدامات خیرین است.

 

یزدان پناه می‌گوید: عورکی و دیگر مناطق محروم علاوه بر نبود آب شرب از قحطی مکرر برق نیز رنج می‌برند. بسیاری از ساکنین این نواحی بی شناسنامه اند. این روستا‌ها از جاده‌های مناسبی برخوردار نبوده و بعد از کوچک‌ترین سیلابی راه تمامی روستا‌ها بسته می‌شود.

بی آبی گوشه‌ای هرچند وسیع از محرومیت سیستان و بلوچستان است و شاید به گفته بسیاری از مردم، یکی از اصلی‌ترین راهکار‌های پایان دادن به بی آبی، اتمام شبکه پایین دست، دو سد اصلی بلوچستان یعنی پیشین و زیردان است که بعد از گذشت ۲۰ سال هنوز بهره برداری نشده اند.

 

برای پیگیری مشکل مردم با عفتی، معاون فرماندار چابهار در خصوص عدم پیشرفت طرح‌های عمرانی، نبود سیستم آبرسانی و لوله کشی به روستا‌های سیستان و بلوچستان صحبت کردیم. می‌گوید: عهده دار این عقب افتادگی، وزارت نیرو و آب و فاضلاب استان است. طرح‌های نیمه تمامی که باید به دست اداره آب و فاضلاب حل بشود، اما بی نتیجه مانده است.