وقتی اخبار نقل شده از سوی مسئولان آمریکایی را می‌خوانیم این سوال در ذهن ها پدید می‌آید که آیا پایان دادن به حضور نظامی آمریکا به معنی خروج همه نظامیان آمریکایی از افغانستان است، آیا خارج شدن بخشی از نظامیان آمریکایی از افغانستان به معنی خروج کامل آنان است؟

عقلا و کارشناسان بی‌طرف معتقدند که آمریکایی‌ها هیچ تعهدی نسبت به مردم افغانستان ندارند و همانگونه که بارها اعلام کردند منافع شان مهمتر از همه چیز برایشان است. پس طبیعی است که ترامپ بگوید پس از بیرون شدن ما از افغانستان ممکن است طالبان حکومت را بگیرند. در حقیقت این یک چراغ سبز برای طالبان است که ما کاری به شما نداریم می‌توانید به حکومت افغانستان حمله کنید و دولت را بگیرید.

دو اصل اساسی در سخنان ترامپ مشهود بوده است. اول اینکه منافع اقتصادی آمریکا برایش اولویت دارد. چنانچه بخاطر حفظ منافع آمریکا به همه قراردادهای قبلی پشت پا زد و با هر کس و ناکس حاضر به مذاکره شد و همه تعهدات جهانی و منطقه ای و بین المللی را نادیده گرفت.

دوم اینکه اعلام داشت، پول آمریکا را به آمریکا بر می‌گردانم و این کار را با غارت دیگر کشورها از جمله سوریه و عراق و افغانستان انجام داده و می‌دهد. آمریکایی‌ها اعلام کردند که تاکنون هشتصد میلیارد دلار در افغانستان هزینه کرده اند، از عراق و سوریه نفت می‌برند و از افغانستان منابع دست نخورده و ناب و مواد معدنی کمیاب را...

از زمان حضور نظامیان آمریکایی در افغانستان، بیش از ده ها بار بحث خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان به میان آمده و تعدادی هم از نظامیان آمریکایی از افغانستان به کشورشان بازگشتند اما سپس دوباره تعدادی تازه نفس بجای آنان وارد افغانستان شدند.

در سال 2005 در زمان زمامداری کرزی، میان دولت افغانستان و آمریکا توافقی بوجود آمد که نظامیان آمریکایی در برخی از پایگاه های خود در افغانستان تا 50 سال دیگر حضور داشته باشند. اما طرح ایجاد یک پایگاه دایمی را پیش از این یک سناتور جمهوریخواه آمریکایی مطرح کرد؛ "لیندسی گراهام" گفته بود که ایجاد چند پایگاه نظامی دایمی در افغانستان، ارتش آمریکا را در مقابل طالبان بیمه خواهد کرد، ایجاد پایگاه های دایمی آمریکا در افغانستان در حالی مطرح شد که دولت آمریکا اعلام کرده بود تا سال 2014 میلادی، حضور نظامی اش را از افغانستان پایان می‌بخشد. این پایان دادن به حضور نظامی آمریکا به معنی خروج همه نظامیان آمریکایی از افغانستان نبوده است و این ساده انگاری است که اگر باور کنیم نظامیان آمریکایی افغانستان را ترک می‌کنند.

همسایگی افغانستان با ایران، روسیه، چین و پاکستان اهمیت استراتژیک کشور را برای آمریکا پر رنگ تر کرده است، با این اوصاف، ایجاد پایگاه های نظامی آمریکایی در افغانستان از این دیدگاه قابل بررسی است؛ پایگاه‌های دایمی نظامیان آمریکایی در افغانستان که به معنی تسلط و کنترل است، نه تنها به منافع ملی افغان‌ها کمک نخواهد کرد، بلکه در درازمدت محدودیت را در رابطه با همسایگان تقویت کرده و این به نفع افغانستان نیست. از جانب دیگر، تمامی کشور هایی که آمریکا در آن کشورها پایگاه نظامی دارد، در حال امتیاز دهی به آمریکاییان هستند و تمامی تلاش شان را دارند تا بگونه ای از شر این پایگاه های مزاحم نجات یابند، در این میان نظراتی نیز وجود دارد که از برنامه ریزی دقیق آمریکایی ها در افغانستان حکایت دارد؛ برنامه مدون، همانا تحقیقات خاص مطالعاتی پیرامون زمین شناسی و تعیین مناطق خاصی جهت ایجاد پایگاه های نظامی است که تاکنون مناطقی مانند بگرام، فراه، شیندند، قندهار، هلمند و ننگرهار مشخص شده است، برنامه ای که به تداوم غارت کشور توسط آمریکایی‌ها خواهد انجامید.

اگر جامع تر به مساله بنگریم این سوال مطرح می‌شود که آمریکا تاکنون به کدام کشورها رفته که از آن کشور به رضایت خود بیرون شده باشد؟ مگر اینکه مانند ایران علیه حضور آمریکایی ها اقدام شود و آنان را از کشور اخراج کنند که آنهم مشکلات و عواقب خودش را دارد. آمریکا از کشورهایی که به زور اخراج شده در همسایگی آن کشورها پایگاه نظامی ایجاد کرده است. مانند ایران که در کشورهای همسایه ایران (ترکیه، افغانستان، پاکستان، عراق، گرجستان و ارمنستان) پایگاه نظامی دارد.

در همین حال آمریکا از کشورهای عربی و خلیج فارس نیز غافل نشده و پایگاه های نظامی در آن مناطق ایجاد کرده است مانند: عربستان، عراق، عمان، قطر و کویت؛ در اقیانوس هند نیز در جزیره "دیه‌گو گارسیا" جزیره‌ای مرجانی در مجمع الجزایر شاگوس Chagos پایگاه نظامی دارد. جالب اینجا است که بودجه نظامی آمریکا نه تنها از مالیات دهندگان آمریکایی و خزانه این کشور دریافت نمی‌شود که از جانب پایگاه های نظامی آمریکا در جهان مقدار قابل توجهی از غارت کشورهای دیگر به حساب خزانه آمریکا واریز می‌شود، یعنی حضور نظامی آمریکا در دیگر کشورها علاوه بر قدرت نمایی، درآمدزایی نیز دارد تا آنجا که قسمت اعظمی از بودجه داخلی آمریکا از غارت دیگر کشورها تأمین می‌شود.

داگلاس مک گرگور- دگروال بازنشسته ارتش آمریكا در مصاحبه با نشریه "فاکس نیوز"  گفت: "حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان هیچ کمکی به تقویت دولت در این جمهوری نکرد. اما آمریکا توانست افغانستان را به یک ماشین جهانی تولید هرویین و مکانیسم عالی برای پولشویی مبدل کند، در حالی که برخی در حال مرگ بودند، شمار دیگر باگذشت هر روز ثروتمندتر می‌شدند، كه نه رسانه‌های آمریكایی و نه هم فرماندهان و مقامات نظامی آمریكا واقعیت جنایاتی را كه در افغانستان در موجودیت آمریکا رخ داده است، بیان نخواهند كرد، زیرا هیچ كس نمی خواهد دخالت خود را در این زمینه نشان دهد. در حالی که عده ای بی‌شماری از مردم در افغانستان جان های شان را از دست دادند، عده ای دیگری گویا با هدف تقویت ارتش ایالات متحده، با پول شویی در آنجا ثروت هنگفتی را رقم زدند، سازندگان چنین سیاستی (مثلا جو بایدن و دیگران) ترجیح می دهند از مشارکت خود در آنچه که برای بحث و گفتگو پیش می آید جلوگیری کنند. در نتیجه هیچ کس نمی خواهد مشخص کند که پول های اختصاص یافته برای افغانستان، کجا به مصرف رسید، زیرا بسیاری از افراد هم پیمانکاران و هم افرادی که در این سیستم «پولشویی در افغانستان و در دیگر نقاط جهان» ارتباط دارند از طریق قراردادهای "گویا کمک به ارتش" پولدار شدند".

آمریکایی‌ها تا زمانی که زمینه استفاده کامل از قوم پشتون و دیگر اقوام را در رده های بعدی، در افغانستان در راستای منافع شان فراهم نیاورند، آرام نمی نشینند. تمامی نشست ها و خبرهای مذاکره و گفتگوهای صلح بهانه ای است برای تداوم این روند... والا کجا سراغ دارید که باداری با نوکر خودساخته خود که هنوز نوکر است، ماه ها مذاکره و گفتگو کند؟

از یک سو خلیلزاد و نماینده‌های طالبان اعلام می دارند که بر روی خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان توافق شده است و ترامپ در عین حالی که بر این ادعا صحه می گذارد، می گوید: خواستار حفظ حضور اطلاعاتی قوی در افغانستان است!

تمایل آمریکا برای ایجاد پایگاه‌های دایمی در افغانستان نه تنها برای جلوگیری از شکست روحیه نظامیان شکست خورده این کشور که در صورت خروج بدون دستاورد از افغانستان دامن‌گیر آنها خواهد شد، طرح ریزی شده است، بلکه برای پیشگیری از شکست نقش موثر ناتو که نخستین گام از محدوده مرزهای سنتی خود را با حضور در افغانستان برداشته است، نیز پیش بینی شده است.

چند ماه قبل، نماینده غیرنظامی ناتو در افغانستان اعلام کرد حتی پس از دستیابی به توافق صلح با طالبان نیز نظامیان ناتو به حضور خود در افغانستان ادامه خواهند داد. جالب اینجا است که برخی رسانه‌ها و سیاسیون خوش باور و یا بهتر است بگوییم نادان به امور سیاست، می‌پندارند که به واقع آمریکا با طالبان در حال مذاکره بوده است، این روند را بگونه‌ای جلوه داده اند که انگار آمریکا به صورت مستقیم با یک گروه تروریستی خود ساخته، مذاکره می‌کند تا به افغانستان صلح بیاورد حال آنکه اگر چنانچه آمریکا بخواهد و تصمیم بگیرد، ظرف مدت یک هفته تمامی گروه‌های هراس افکن از افغانستان ریشه‌کن خواهند شد. اما چرا این به اصطلاح سیاسیون نادان هنوز نمی‌خواهند باور کنند که این ترفند، یک بازی بزرگ برای غارت بیشتر و سرگرمی سران و به اصطلاح رهبران که درگیر امور متفرقه باشند و از موارد اصلی و اهداف از پیش تعیین شده آمریکایی ها دور بمانند.

در پایان فهرستی از پایگاه های نظامی آمریکا را مرور می‌کنیم؛
۱.فرماندهی اروپا- اشتوتگارتک منطقه‌ای در حدود ۱۳ میلیون مایل مربع را در ۸۹ کشور از ناروی تا بالتیک مدیترانه بخشی از خاورمیانه تا کیپ گود هوپ در آفریقای جنوبی را تحت پوشش هوایی، دریایی و زمینی دارد.
۲. مرکز آموزشی ارتش هفتم و مرکز یکصدم گروه پشتیبانی در شهر Grafenwoehr آلمان.
۳. مرکز تمرین در آب و هوای استوایی در شهر Fort Clayton پاناما از ۱۹۶۲
۴. مرکز نیروی دریایی در اروپا و گوام که ۱۰۰ میلیون مایل مربع را در برمی گیرد و شامل ۲۰۰ کشتی و ۲۵۰ هزار دریانورد است
۵. مرکز هوایی نیروی دریایی در Keflavik, Iceland
۶. مقر پشتیبانی دریایی در، Naples, Italy
۷. مقر دریایی در اسپانیا تنگه جبل الطارق Rota, Spain
۸. پایگاه عملیاتی نیروی دریایی در جاپان Sasebo, Japan این پایگاه مقر ناوگان هفتم دریایی با ۶۰ کشتی ۳۵۰ جنگنده و ۶۰ هزار پرسنل است.
۹. پایگاه هواییSigonella Italy ایستگاه سیگونلا ویژه عملیات در مدیترانه‌است. این پایگاه مرکز استقرار ۳۱۰۰ نظامی و ۸۰۰ غیرنظامی است که بیشتر به یگان هوایی شانزدهم و ناوگان جنگی سی و یکم اختصاص دارد.
۱۰. پایگاه هوایی توزلا در بوسنی Tuzla Air Base, Bosnia-Herzegovina
۱۱. پایگاه هواییIncirlik در جنوب ترکیه مختص یگان سی و نهم رزمی هوایی است.
۱۲. پایگاه هوایی Kadena Air Base at Okinawa در جاپان.
۱۳. پایگاه هوایی Misawa Air Base در جاپان جزیره Honsyu مرکز یگان سی و پنجم رزمی.
۱۴. پایگاه هوایی Yokota Air Force Base جاپان در ۲۸ مایلی توکیو مقر یگان ترابری ۳۷۴
۱۵. پایگاه هواییUSMC Air Station Iwakuni در ۴۵ مایلی هیروشیما مرکز یگان هوایی یکم نیروی دریایی.
۱۶. پایگاه هوایی Kunsan Air Base در کوریای جنوبی ۱۵ مایلی سئول مقر یگان هشتم رزمی نیروی هوایی.
۱۷. پایگاه هوایی Osan Air Base کوریای جنوبی یگان ۵۱ رزمی هوایی و یگان هفتم هوایی.
۱۸. پایگاه هوایی Ramstein Air Base در آلمان یگان ترابری هوایی هشتاد و ششم.
۱۹. پایگاه هوایی Taszar Air Base مجارستان وابسته به یگان ۴۰۶ ام ۲۰. پایگاه هوایی در بگرام افغانستان.