اين روزها سالگرد پذيرش قطعنامه 598 توسط امام(ره) و پايان جنگ 8ساله است.
وقتي جنگ به پايان رسيد، صدام از رهبران سياسي و نظامي 27 كشور جهان كه او را ياري كرده بودند، به بغداد دعوت كرد و هفت روز جشن و پايكوبي راه انداخت.شيخ جابر الاحمد الصباح امير كويت هم در اين جشن دعوت شده بود. او روز چهارم به صدام گفت؛ اگر اجازه بدهيد من برگردم. بگوييد كسي مرا به فرودگاه برساند.
صدام به او گفت: «خودم شما را مي‌رسانم». شيخ مي‌گويد: »در راه فرودگاه به او گفتم ما مي‌خواهيم در كويت همين جشن را برگزاركنيم. از شما دعوت كنيم در اين جشن شركت كنيد.» صدام گفت: «حتما شيخ شركت مي‌كنم. كويت خانه دوم ماست. ما به زودي به آنجا مي‌آييم.»
امير كويت در كتاب خاطرات خود كه تحت عنوان «كتاب آرزوها» به چاپ رسيده، مي‌نويسد: «من نفهميدم منظور وي از اين كه كويت خانه دوم ماست، چيست؟» صدام پس از هفت ماه كه از پايان حمله عراق به ايران مي‌گذشت، به كويت حمله كرد. شيخ با حرمسرايش به عربستان پناهنده شد. آمريكا با 11 كشور اروپايي به عراق حمله كرد. يك سال و هفت ماه طول كشيد تا صدام را ازكويت بيرون كند.
خبرنگار مجله فرانسوي اكسپرس در مصاحبه‌اي از صدام مي‌پرسد؛ «جنگ خليج فارس يك سال و هفت ماه طول كشيد. من نديدم شما يك ساعت لباس رزم بپوشيد، اما در هشت سال جنگ با ايران حتي يك ساعت لباس رزم را از تن بيرون نكرديد!» صدام در پاسخ مي‌گويد: «من در اين يك سال و هفت ماه در كويت يك مرد هم مقابل خود نديدم، اما در هشت سال نبرد با ايرانيان جز مردترين مردان روزگار، كسي روبه‌روي من نبود.»
امروز كجايند آن مردترين مردان روزگار كه ايران را براي قرن‌ها از تهاجم و تجاوز دشمن مصون كرده‌اند.
عراق با 12 لشكر مكانيزه و 36 تيپ مستقل در 31 شهريور 1359 به ايران حمله كرد. وقتي دولت موقت خدمت دوساله سربازي را به 18 ماه تقليل داد و مشغول پس دادن هواپيماهاي اف16 به آمريكا بود، صدام سربازان ذخيره خود را احضار و از آمريكا و شوروي فرمان حمله به ايران را دريافت كرده بود.
صدام با راهبرد «جنگ برق‌آسا و سريع» با هدف نابودي انقلاب و سرنگوني جمهوري اسلامي قصد داشت ظرف يك هفته به تهران برسد. او با شعار «آمده‌ايم تا بمانيم» به ايران حمله كرد، اما ماشين جنگي او توسط همين مردترين مردان روزگار با دستان خالي در 19 عمليات بزرگ و 124 عمليات محدود، متوقف شد.
غير از نيروهاي كادر ارتش و سپاه، از 700 هزار تا يك ميليون داوطلب شركت در دفاع مقدس پاي كار اين نبرد بودند. 172 هزار نفر از همين مردترين مردان روزگار در جبهه‌هاي نبرد رودررو با دشمن شهيد شدند. 4363 زن قهرمان شجاعانه با دشمن جنگيدند و به شهادت رسيدند. اين آمار غير از كساني است كه در بمباران شهرها و روستاها به شهادت رسيدند. اكنون اينها در مزار شهداي شهرها آرميده‌اند و سند شرف، عظمت، كرامت و استقلال كشورند. برخي با اين توهم كه ما ديگر شاهد ظهور چنين مرداني در تاريخ كشور نخواهيم بود، آنها كه خالص بودند، رفتند و ما بايد با ناخالص‌ها روزگار بگذرانيم، اشتباه مي‌كردند. به‌زودي با ظهور شهداي مظلوم دفاع از حرم، فهميدند اين نهضت ادامه دارد.
كساني هم كه از آن روزگاران سخت زنده ماندند، كمتر از شهداي دفاع مقدس و شهداي دفاع از حرم نيستند. از ميان صد هزار رزمنده دفاع مقدس و دفاع حرم ما با چهره شاداب و بانشاط سردار علي فضلي روبه‌رو هستيم. فردي كه 40 زخم عميق در سرتاسر بدن خود از سال‌هاي دفاع مقدس دارد. مردي كه 60 بار تن به تيغ جراحي در بيمارستان‌ها سپرد و هر بار كه سر پا مي‌ايستاد، به جبهه مي‌رفت. نمونه سردار فضلي در سپاه و ارتش اسلام بسيارند كه پايه‌هاي استقلال و قدرت ملي و شرف ايرانيان مي‌باشند.
جالب است وقتي در يك مصاحبه‌اي خبرنگار از سردار فضلي مي‌پرسد؛ شما نمي‌خواهيد وارد عرصه سياست و قدرت شويد و در انتخابات نامزد شويد، او مي‌گويد: « من يك نخ لباس سربازي در راه اسلام و ايران را به همه دنيا نمي‌دهم.»
آن روز كه صدام با كمك 27 كشور متجاوز به ايران حمله كرد، جوانان ما براي دفاع از خرمشهر چيزي نداشتند، با چنگ و دندان از مرزهاي ايران دفاع كردند. امروز كه بر انبوهي از سلاح‌هاي هوشمند در زمين، هوا و دريا تكيه زده‌ايم، اين دفاع شيرين‌تر، جانانه‌تر و مؤمنانه‌تر خواهد بود.
امروز به ذهن هيچ قدرت منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي هم خطور نمي‌كند كه يك وجب به خاك ايران نزديك شود و حتي گلوله‌اي به سمت سرزمين ما شليك كند. آنها نيك مي‌دانند كه در برابر مردترين مردان روزگار حرفي براي گفتن ندارند.
يزنهاور رئيس جمهوري آمريكا در سال 1952 و فرمانده كل نيروهاي آمريكايي در جنگ جهاني دوم يك وقتي گفته بود: «منطقه‌اي مهم‌تر از ايران روي نقشه جغرافيايي جهان وجود ندارد. ايران هم داراي نفت مي‌باشد و هم در چهارراه جهان واقع شده است. اگر روزگاري ايران و شوروي با هم كنار آيند،كره زمين جاي امني براي غرب نخواهد بود. همچنين نبايد وضعيتي پيش آيد كه ايران به گذشته دور خود بازگردد و يك قدرت نظامي شود. واي به وقتي كه ميليتاريسم ايراني زنده شود. برويد تاريخ اين كشور را بخوانيد تا متوجه حرف من بشويد.» امروز ايران به دليل قدرت سياسي و نظامي خود روابط راهبردي با روسيه و حتي چين دارد.
دشمنان اسلام و ايران با تجاوز به خاك مقدس جمهوري اسلامي در 31 شهريور سال 59 قدرت نهفته در ملت را بيدار كردند تا دست به قبضه شمشير ذوالفقار ببرد. اين شمشير به امر امام(ره) بعد از پذيرش قطعنامه 598 به غلاف نرفته است. ضربت اين شمشير تا ظهور حضرت حجت(عج) بر سر قاسطين، مارقين و ناكثين تاريخ فرود خواهد آمد، حتي يك لحظه از سر آنها كوتاه نخواهد شد.
اخباري كه از جنگ‌‌طلبان سرزمين‌هاي اشغالي فلسطين و نيز عمال شرور كاخ سفيد مي‌رسد، حاكي است كه آنها با دم شير بازي مي‌كنند، اما مقامات پنتاگون همواره آنها را انذار داده‌اند كه از اين كار پرهيز كنند. اگر ادامه دهند، جنگي رخ دهد، ظرف 6 دقيقه يا حداكثر 6 ساعت از اسرائيل غاصب چيزي باقي نخواهد ماند. جنگ نه 6 روزه، نه 6 ماهه و نه 6 ساله خواهد بود. امروز ذوالفقار علي(ع) در دست ميليون‌ها جوان ايراني و ميليون‌ها تن از جوانان بين‌الملل اسلام در خط مقاومت است. دشمن بايد دست از شرارت بردارد. ماكرون رئيس‌جمهور فرانسه يك وقتي به رئيس‌جمهور ما گفته بود، 5 كشور طرف گفت‌وگو تصميم گرفته بودند به ايران حمله كنند، اما وقتي شما روي كار آمديد از حمله منصرف شدند.»
متأسفانه رئيس‌جمهور ما هم اين بلوف را قبول كرده بود كه تن به برجام بي‌فرجام و دستاوردهاي هيچ و خسارت محض آن داد. در حالي كه همان موقع ژنرال‌هاي استكبار جهاني در غرب در اتاق‌هاي جنگ در ارزيابي برآورد قدرت موشكي و قدرت پهپادي ايران مثل بيد مي‌لرزيدند.
اينقدر هوشمندي در رئيس‌جمهور ما وجود نداشت كه به او بگويد روسيه و چين به دلايل راهبردي به هيچ وجه از اين تجاوز حمايت نخواهند كرد. شما هم عددي نيستيد كه دست به قبضه شمشير ببريد.
امروز قدرت جمهوري اسلامي بر هيچ دولتي ازجمله ابرقدرت‌ها پوشيده نيست. وقتي پهپاد فوق پيشرفته آمريكايي توسط رزمندگان اسلام ساقط مي‌شود.
وقتي عين‌الاسد اصلي‌ترين پايگاه آمريكا در منطقه هدف قرار مي‌گيرد، وقتي... صداي نفس هيچ جنگ‌طلبي در كاخ سياه واشنگتن و اتاق جنگ رژيم صهيونيستي درنمي‌آيد. آنها از اين كه ايران به آنها حمله نمي‌كند، خيلي ممنون هستند، اما ترس آنها از رزمندگان آتش به اختيار در سرتاسر خطوط مقاومت نفس‌هايشان را در سينه حبس كرده است. آنها نيك مي‌دانند با مردترين مردان روزگار در ايران و نيز كل خطوط مقاومت روبه‌رو هستند، چاره‌اي جز پايين آوردن پرچم جنگ سخت در ميدان ندارند.
