یادداشتی با عنوان «یک درس مهم ظریف در سیاست خارجی» در الف منتشر شد که برخی از نظرات مخاطبین درباره این یادداشت را می‌خوانید:

*برجام یا هر توافقی که سبب رفع تحریمها می شد قرارداد اشتباهی نبود. اما درس مهمی هم به ما یاد داد. آمریکا و غربیها غیر قابل اعتمادند و در مذاکره کلک می زنند.

*امیدوارم در تمام دولتهای بعدی نظرات و نقدهای کارشناسی در همه زمینه ها قربانی هیاهوی سیاسی و رقابت سیاستمداران پر ادعا قرا نگیرد.

*امام علی در نامه‌اش به مالک اشتر گفت: «... هیچگاه به مردم نگو مأمورم و معذور...» شکر خدا مسوولین و مدیران ظاهرا هیچ‌کدام به این توصیه عمل نمیکنند و در منصب و مقامی که هستند همه کار میکنند، اگر خوب از آب در آمد، ژست آن را میگیرند و اگر خراب شد، اختیارات آنها نبودن و فقط مجری دستورات بوده‌اند. چند روز قبل آقای سیف در مورد ریاست کل بانک مرکزی این را گفت، امروز آقای ظریف در مورد سیاست خارجی. حتما جناب رییس جمهور هم فردای روزی در مجلس در مورد اداره کشور همین را خواهند گفت.

*کسانی که سعی دارند تمام تقصیرها در جریان مذاکرات و وضعیت پیش آمده را گردن دولت وظریف بیندازند چنانچه چرخ برجام برعکس می چرخید وامروز شاهد پیروزی و بهره مندی از مواهب آن بودیم آیا باز هم حاضر بودندابن پیروزی را فقط برای دولت بدانند

*اقای ظریف و سایرین اون زمان به هیچ نقدی وقع و احترام نگذاشتند حتی اگر دلسوزانه بود و با انواع صفات منتقدین رو نواختند پس الان انتظار نداشته باشه که بقیه هم به نظرش احترام بگذارند.

*این حرف آقای ظریف جایی درست است که سیاست خارجی در راستای قدرتمندی و منافع کشور پس از مطالعات جامع حقوق بین‌الملل وجود داشته باشد. متاسفانه سیاست خارجی ایشان به موارد زیر خلاصه می‌شود: ۱- لبخند به طرف مقابل در مذاکرات و بگو بخند در نسشتهای جانبی، زمانی که در اصل دعوای سیاسی است و پس از ادوار طولانی، مشخص شده که هدف طرف مقابل از مذاکره دوستانه نبوده،  دید طرف مقابل به ما از موضع قدرت، خصمانه و تهدید آمیز بوده و هر نتیجه‌ای از این مذاکرات شامل اعمال محدودیتهایی برای کشور خواهد بود. این به معنی برد نبوده بلکه نتیجه نهایی هنوز باخت است و هدف از مذاکره کم کردن اختلاف گل است. ۲- امضای توافقنامه بدون دانش از حقوق بین‌الملل و قوانین داخلی طرف مقابل و بدون درج ضمانت اجرا برای آن طرف. ۳- اعمال ضرب الاجلی خواستهای طرف مقابل قبل از گرفتن امتیاز کافی. ۴- خود بزرگ بینی و مقدس پنداری به گونه‌ای که مردم و نمایندگان لایق و قابل در دانستن مفاد توافقات خارجی نیستند و نتایج مذاکرات ناموسی است و هر تحفه‌ای از آن برآید منتی بر مردم است و به قول سعدی بر هر نعمتی شکری واجب.

*در کل موافق مذاکره ام ولی جناب آقای ظریف شما خیلی از من و امثال من آگاه ترید و باتجربه تر. مذاکره ای که منجر به هیچ دستاوردی نشه و آحاد جامعه نتونن این اتفاق رو لمس کنن چه فایده ای داره. عذرخواهی هم نمیخوایم ولی چرا اینقدر سرسختانه دفاع میکنید. 

***

یادداشتی با عنوان «از تنور سوال از رییس جمهور نانی گرم ‌می‌شود؟!» در الف منتشر شد. تعدادی از نظرات کاربران الف درباره این یادداشت خواندنی است:

*روحانی هشتاد میلیون ایرانی رو تو هفت سال دولتش حساب نکرد حالا تو این یه سوال اخرش هیچی براش مهم نیست جز اینقدر گرونی رو زیاد کنه و مردم رو تحت فشار قراربده تا رهبری مجبور بشه اجازه مذاکره با امریکا و امتیاز دادن رو بهش بده

*الان حالت اینرا داره که یک لشکر گرسنه داریم و 100 عدد نان ایا در این شرایط باید باز هم کسانی باشند در لشکر که 3 عدد نان بخورد و یکنفر هم لقمه ای به او نرسد حالا وقت برنامه ریزی است تا سعی شود کسی در لشکر از بین نرود تا انشالله فرج و گشایش حاصل شود در این شرایط حقوق نجومی و پاداش های کلان از هر خیانت و جنایتی بالاتر است

*روحانی باید پاسخگو باشد که چطور ترامپ بی هیچ هزینه ای از برجام خارج شد و تحریم ها را تشدید کرد ؟!

*نماینده های مجلس به جای این هیاهو ها، بهتر است که طرح کوپنی کردن کالاهای اساسی را ارائه دهند.

*اولین بار است که آرزو میکنم زودتر دوران آقای روحانی تمام شود از گرانی و مشکلات اقتصادی خسته شدیم و از دروغ اینکه تحریم ها باعث این وضع اقتصادی شده دولت آقای روحانی فقط از اسم تحریم ها برای مشکلات مالی دولت بر دوش مردم استفاده کرده چهل سال تحریم بودیم ولی در دوران آقای روحانی فشار اقتصادی زیادی بر مردم وارد شده

*انتقاد از حقوق عامه مردم و بخصوص نمایندگان محترم می باشد اما در پی انتقاد ارائه راه حل مهم است به نظر نمایندگان مجلس دولت چه اقدامات موثری می تواند بکند که تا کنون کوتاهی کرده است این امر کمک می کند که من هم شاید با نظر ایشان موافق باشم.

*ریس جمهور اختیارات اصلی را ندارد

*(پاسخ به کامنت بالا)اون که میدونس اختیارات اصلی را نداره چرا این همه زور زد و ترفند تا ریس جمهور بشه؟؟ یا شاید از اختبارات رئیس جمهور بی اطلاع بود و بعد متوجه شد؟؟ اینا موقعی که باید به مردم پاسخگو باشن ، میگن ما اختیارات نداریم !!

***

«پایان شوروی گونه آمریکا ؟» عنوان یکی از مطالب پربحث الف در هفته گذشته بود. تعدادی از نظرات مخاطبین الف درباره این مطلب را می‌خوانید:

*به جای این داستان سرایی ها به فکر تقویت بنیه اتحاد اجتماعی و اقتصادی خودمون باشیم. امریکا همچنان بزرگترین ابرقدرت اقتصادی هست و خواهد ماند. فقط انسان های ضعیف هستند که دنبال ایجاد یا حذف نیروی خارجی برای رشد خودشونن. تمام

*اگر امروز آمریکا تبدیل به بزرگترین ابرقدرت شده هر چند ستمگر و استعمارگر است دلایلی دارد که آن دلایل هنوز پابرجاست. با برنامه ریزی بلندمدت بنیان گذاران امریکا از قرن ۱۸ میلادی، هنوز تمام مغزهای اقتصادی و علمی و صنعتی و نخبگان فرهنگی آرزوی زندگی در آمریکا را دارند. کافی است مقایسه کنید با کشور خودمان که مغزهای اقتصادی علمی صنعتی و نخبگان کشورمان چقدر به ماندن و زندگی در ایران خوش بین هستند. فقط شعار نمی‌تواند حلال مشکلات باشد دیگر زمان بیدار شدن از خواب و رویاست.

*از منظر اقتصاد سیاسی، آمریکا بدهکار ترین کشور است و طلبکاران امریکا کار میکنند و به امریکا قرض میدهند. این بدهی به بالاترین سطح خود رسیده بود. بعد از اپیدمی امریکا شروع به چاپ دلار میکند و ارزش دلار کمتر از نصف شده است (بر مبنای حجم دلار موجود). این یعنی تسویه بدهی و این ماجرا ادامه دارد، در سال ۲۰۰۸، ۲۰۰۱ نیز شبیه همین اتفاق افتاد. گردانندگان امریکا بازی دلار را خوب بلد هستند سالیان درازی آنرا انجام میدهند. از برتون وودز تا شوک نیکسون و بازیافت دلارهای نفتی که نتیجه جنگ اعراب و اسرائیل بود. در تمام این مقاطع مقالاتی منتشر شده که امریکا افول کرد ولی ماجرا ادامه دارد...

*چرا اين قدر تمركز و انتظار ما براى سقوط امريكا است. چرا تمركز ما روى قوى شدن واقعى خودمان نيست ؟. اگر اين تصور هست كه امريكا سقوط ميكند و ما تمام مشكلاتمان حل ميشود. قطعا تصور اشتباهى است.

*همه امپراتوری ها افول دارن و آمریکا هم استثناء نیست، ولی مدل امریکا مثل کشورهای اروپایی بويژه انگلستانه، افول امریکا هم مثل از بین رفتن امپراتوری انگلستان خواهد بود. با این تفاوت که انگلستان یک چهارم جمعیت امریکا رو داشت و بعد از جنگ دوم تقریباً ورشکسته بود. خیلی جاها مخصوصا در ارتش باید از صفر شروع می کرد. امریکا یک قدرت بزرگ باقی خواهد ماند ولی از نفوذش در دنیا به نحوی که الان هست خیلی کاسته خواهد شد. ولی نه به صورت شوروی که کاملاً مضمحل شد. انگلستان هنوز یکی از هفت کشور صنعتی درجه یک است و کانادا و استرالیا هم که آن زمان جزو انگلستان بودند هنوز هریک برای خود کشور صنعتی مهمی هستند. در مواردی هم هنوز امریکا حریف ندارد، مثلاً در جذب مهاجرین و نخبه ها و جذب پول و سرمایه و سینما و رسانه. چین و هند و روسیه در این حوزه ها چیزی برای گفتن ندارند.