مهدی قاسمی‌فر در گفت وگو با ایرنا افزود: ترس و نگرانی، بخش مفیدی از زندگی طبیعی هر فرد را در بر می گیرد و از طرفی تصور یک حالت خونسردی و ایمنی دائمی، بدون هیچ گونه ابهام، ریسک یا خطر کردن در زندگی را برای هر فردی سخت تر می کند.
وی گفت: ترس و یا احساس نگرانی از گرفتار شدن در یک خطر قریب الوقوع فرد را آگاه می کند و به او انگیزه می دهد تا اقدامات احتیاطی را حین یک واقعه یا کار انجام دهد تا نتیجه موفق تری را کسب کند. در حقیقت هر فردی در زندگی روزانه خود به درجاتی از ترس و نگرانی و اضطراب نیاز دارد.
این متخصص رواندرمانگر افزود: با ورود کرونا همه معادلات و برنامه های زندگی افراد جامعه به هم ریخت و به نوعی سبک زندگی دستخوش تحول شده است و تنها موضوعی که به این روند پر التهاب تسکین خواهد داد تفکر مقابله با ابتلا به این ویروس است.
وی تصریح کرد: اضطراب و نگرانی با نحوه تفکر هر فرد ارتباط دارد. باورهای منفی زیر بنای تفکر تکراری و حتی افراطی را تشکیل می دهد. زنجیره تفکر تکراری، مداوم و غیرقابل کنترل، فرد را با عدم قطعیت در ابتلا به بیماری و پیشگویی پیامدهای آتی مواجه و آن را مجبور به مرور راه حل های مختلف حل مساله می کند اما این کار تاثیری بر کاهش حس عدم قطعیت وی در مورد تهدیدهای احتمالی ندارد.
قاسمی با بیان اینکه برای کاهش نگرانی و اضطراب اولیه از ابتلا به کرونا همه افراد باید از ماسک زدن غافل نشوند، اظهار داشت: فرایند نگرانی و اضطراب ابتلا به بیماری در تداوم و غیرقابل کنترل بودن آن نقش دارد از این رو توجه به احتمال بروز یک پیامد به شدت منفی، آشفته کننده و تهدید آمیز در آینده با استفاده از وسایل حداقلی، از تولید نگرانی جلوگیری کند.
وی تفکر عده ای معتقدند هیچگونه اتفاقی برای آنان رخ نخواهد داد را باطل و ساده لوحانه خواند و افزود: تلاش و تقلا برای یافتن راه حل جهت مقابله با رویداد منفی یک حس تسکین، آرامش و امنیت کامل به فرد و دیگر افراد می دهد و از این رو استفاده از ماسک تاثیر بسزایی در ایجاد اطمینان و امنیت روانی جامعه دارد.
این رواندرمانگر تصریح کرد: برای مقابله و درمان افکار و باورهای نگران کننده باید با مراجعه به یک روان درمانگر با رویکرد روان درمانی شناختی نسبت به تغییر نحوه تفکر و همچنین کمک به کاهش استرس و اضطراب با کسب یک شیوه تفکر واقع بینانه و سازنده اقدام کرد.
