باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: توسعه سلاح‌های انفرادی به خصوص سلاح‌های هجومی برای نیرو‌های پیاده چندین سال است که به صورت جدی و هدفمند در نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران دنبال شده و تا امروز سلاح‌هایی، چون خیبر و ذوالفقار پا به میدان گذاشتند تا جایگزین سلاح‌های قدیمی شوند.

خیبر را می‌توان اولین تجریه نیرو‌های مسلح کشورمان در تولید سلاح هجومی بومی دانست که در سال ۸۱ و به دست متخصصان وزارت دفاع ساخته شد تا ثابت شود جوانان ایرانی مرد عمل هستند و در سخت‌ترین شرایط کار خود را انجام می‌دهند، نکته جالب در مورد این سلاح بومی کالیبر آن است، چرا که تا قبل از آن تمامی سلاح‌های موجود در کشور کالیبر ۷.۶۲ میلیمتری داشتند، اما خیبر با کالیبر ۵.۵۶ تمامی حساب‌ها را به هم زد چرا که به نیرو‌های عمل‌کننده اجازه می‌داد بیش از ۲۰۰ گلوله را در خشاب‌های خود حمل کنند که این یعنی توان بقای بیشتر نیرو‌ها در صحنه نبرد.

ذوالفقار نام سلاح هجومی دیگری بود که به صورت بومی در ایران ساخته شد، اما با یک تفاوت؛ این بار پای شرکت‌های غیرنظامی به موضوع باز شده بود، چرا که این سلاح را شرکت غیرنظامی مصاف ساخته بود؛ نکته جالب در این سلاح بر خلاف خیبر این بود که ذوالفقار می‌تواند از هر گلوله‌ای با هر کالیبری استفاده کند؛ از گلوله ۵.۵۶ میلیمتری خیبر تا گلوله ۷.۶۲ میلیمتری سلاح کلاشنیکف که این یک ویژگی منحصربفرد است.

اما خیلی مهم بود تا ساخت چنین سلاح‌هایی با دانش پیشرفته‌تر پیگیری شود، چرا که تهدیدات در اطراف کشورمان هر روز در حال تغییر بود، روزی نیرو‌های نظامی کشور‌های بیگانه در منطقه حضور داشتند، اما امروز گروه‌های تروریستی به نیابت از آنها به برهم زدن امنیت منطقه دست می‌زنند پس لازم بود سلاحی جدید ساخته شود که در نتیجه آن اسلحه مصاف متولد شد.

مصاف، سلاح ایرانی با قابلیت‌های ویژه

بسیاری از کارشناسان مسائل نظامی در زمان رونمایی از سلاح مصاف آن را شبیه به سلاح HK-۴۱۶ ساخت کمپانی هکلر اند کوخ آلمان دانستند که درست هم بود، چون در سال‌های قبل جمهوری اسلامی ایران چند قبضه از این سلاح را برای نیرو‌های مسلح خود خریده بود و با روش مهندسی معکوس در تلاش بود تا نمونه بومی آن را بسازد.

سلاح آلمانی به سفارش ارتش آمریکا و برای جایگزینی سلاح‌های M-۱۶ و M-۴ ساخته شد، چرا که هر دو سلاح که تولید داخلی ایالات متحده هستند در میدان نبرد ضعف بسیاری از خود نشان دادند؛ آن‌ها نیاز به سلاحی داشتند که در شرایط مختلف آب و هوایی کاربرد داشته باشد.

آلمانی‌ها پیشتر توانسته بودند این مشکل را با ساخت سلاح G-۳۶ حل کنند و به همین خاطر کار را روی سلاح M-۴ آمریکایی آغاز کردند و سیستم فشار غیر مستقیم گاز باروت را روی آن نصب کردند، به این شکل که بخش زیادی از گاز حاصل از احتراق باروت درون فشنگ که با آن مکانیزم سلاح فعالیت می‌کند از سلاح خارج می‌شود.

این موضوع در کشور ما هم که شرایط آب و هوایی گوناگونی دارد بسیار مهم بود و به همین خاطر در ساخت مصاف از این تکنولوژی استفاده شد، این سلاح بدون خشاب وزن ۳ کیلوگرمی و با خشاب وزن ۳ کیلو و ۲۰۰ گرمی دارد که نسبت به سایر سلاح‌های موجود در کشور بسیار سبک‌تر است و این خود یک مزیت ویژه محسوب می شود.

از طرف دیگر خشاب مصاف وزن ۲۰۰ گرمی دارد که این باعث کاهش وزن سلاح شده که این یک گام بسیار مهم در زمینه افزایش کارایی سلاح محسوب می‌شود. وزن کمتر یعنی راحتی بیشتر سرباز برای استفاده از سلاح و از طرف دیگر توان حمل مهمات بیشتر بدون افزایش کلی بار همراه سرباز مورد نظر.

سلاح مصاف مانند نمونه دیگر ایرانی خود یعنی خیبر از گلوله‌های با کالیبر ۵.۵۶ میلیمتر بهره می‌برد و با خشاب‌های ۲۰ و ۳۰ تیر تغذیه می‌شود، این موضوع باعث افزایش بقای نیروی نظامی در میدان نبرد می‌شود؛ نواخت تیر سلاح مصاف در حدود ۷۰۰ الی ۱۰۲۵ گلوله در دقیقه و برد موثر آن در حدود ۳۵۰ متر است. سرعت دهانه گلوله نیز بین ۸۵۰ الی ۹۵۰ متر بر ثانیه است.

شاید بسیاری تصور کنند چنین سلاح‌هایی کاربرد چندانی ندارند مگر در درگیر‌های نزدیک، اما جالب است که بدانیم متخصصان ایرانی روی مصاف بسیار کار کردند و انواع ریل‌ها روی آن نصب کردند تا این سلاح بتواند به یک سلاح تک‌تیرانداز موثر تبدیل شود، این سلاح وقتی قرار باشد در فاصله حدود ۳۰۰ متر با دشمن درگیر شود می‌تواند گلوله را با سرعت ۹۰۰ متر بر ثانیه شلیک کند و از طرف دیگر نوع گلوله آن، چون خیبر ترکشی است یعنی در داخل بدن هدف به صورت ترکشی منفجر می‌شود و دشمن را صددرصد از پا درمی‌آورد.

ویژگی بارز مصاف نوع لوله آن است؛ لوله این سلاح بر اساس طراحی hammer forged یا اصلاحا چکش کاری ساخته شده و از توان مقاومت و عمر بسیار بالاتری نسبت به لوله‌های عادی برخوردار هستند، عمر بالاتر یعنی باقی ماندن بیشتر در میدان نبرد و همچنین هزینه کمتر برای تعمیر سلاح؛ گلوله‌ها در لوله مصاف از ۶ خان راستگرد برای شلیک استفاده می‌کنند.

از دیگر ویژگی‌های این سلاح مکانیزم گلنگدن ambidextrous است که امکان استفاده آسان از سلاح را هم به کاربران چپ دست و هم راست فراهم می‌کند و همچنین قنداق تسلکوپی با توان تغییر اندازه با توجه به اندازه بدن کاربر و همچنین نصب یک دو پایه در جلوی سلاح از جمله دیگر نکات مثبت موجود در طراحی این سلاح به شمار می‌آید.

مصاف در اختیار تیپ ۶۵ نوهد

پس از تولید، سلاح مصاف را به تیپ ویژه ۶۵ هوابرد که به نوهد معروف است دادند تا تست‌های بسیار سختی را پشت سر بگذارد، چرا که در آن  نیرو نخبه‌ترین نیرو‌ها حضور دارند و وجود سلاح مصاف در دستان پرسنل تیپ ۶۵ به خاطر نوع ماموریت باعث می‌شود تا نقاط ضعف و قوت این سلاح جهت ارتقای بهتر در آینده مشخص شود.

اما مهم‌تر از وجود مصاف در دست نیرو‌های تیپ ۶۵ این است که ویژگی‌های بارز این سلاح باعث شده امروز بسیاری از کشور‌ها به دنبال خرید مصاف ایرانی باشند تا از آن در نیرو‌های خود به خصوص نیرو‌های ویژه بهره ببرند؛ چرا که اصلا این سلاح بومی برای ماموریت‌های ویژه ساخته شده است.

ویژگی‌های این سلاح هجومی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران بسیار است که نمی‌توان آن‌ها را برشمرد، اما در کل می‌توان درباره مصاف اینگونه گفت که این سلاح یک جنگ افزار بسیار مناسب برای نیرو‌های نظامی ایران خصوصا یگان‌های عملیاتی ویژه است که می‌تواند با ورود به خدمت توان رزمی یگان‌های استفاده کننده را کاملا افزایش دهد.