به گزارش فارس، 33هزار و ۷۳۰ دانش آموز در مناطق 14 گانه عشایری آذربایجانغربی مشغول تحصیل هستند، هر چند تحصیل برای این دانشآموزان مشقتهای زیادی دارد ولی تعداد قابل توجهی ازاین دانشآموزان با وجود محرومیتهای فراوان، همچنان عشق به تحصیل دارند.
در ایامی که کرونا همه را درگیر خود کرده و دانشآموزان مجبور به خانهنشینی و آموزش از طریق فضای مجازی شدهاند، بسیاری از کودکان عشایر نه تنها با شبکههای مجازی و برنامه شاد آشنا نیستند و داشتن تلفن همراه آرزوی آنها است، بلکه این دانشآموزان به تلوزیون نیز دسترسی ندارند و همین امر سبب شده تا دانشآموزان عشایر دلهره بیشتری در امر آموزش داشته باشند.
در این ایام ایثار معلمهایی که با وجود صعب العبور بودن بسیاری از این مناطق مشغول به خدمت بی منت به دانش آموزان عشایری هستند قابل توجه است.
دسترسی 11.58 درصد دانشآموزان عشایر به شبکه آموزشی شاد
رئیس اداره آموزش و پرورش عشایر آذربایجانغربی گفت: ۳۳هزار و ۷۳۰دانشآموز عشایر در مناطق 14 گانه عشایری آذربایجانغربی در ۶۴۲ مدرسه و یک هزار و ۷۷۷ کلاس درس مشغول تحصیل هستند.
نسرین پاکدوست با بیان اینکه ۲ منطقه آموزشی نیز در سالتحصیلی آینده به تعداد مناطق عشایری استان افزوده میشود، اظهار کرد: 5 هزار و 58 معلم در امر آموزش این دانشآموزان مشغول فعالیت دارند.
ر ئیس اداره آموزش و پرورش عشایر آذربایجانغربی با بیان اینکه آذربایجانغربی بزرگترین مجموعه عشایری کشور است، ادامه داد: 70 درصد دانشآموزان عشایر به شبکههای فضای مجازی و تلوزیون دسترسی ندارند و اکثر مدارس این مناطق به صورت چند پایه اداره میشود.
پاکدوست اعلام کرد: تا 13 اردیبهشت ماه، 71.17 درصد مدیران و معلمان عشایر به سامانه شاد متصل شده بودند و فقط 11.58 درصد دانش آموزان عشایر توانسته اند به این شبکه آموزشی متصل شوند به طوریکه ۷۰ درصد دانشآموزان عشایر به فضای مجازی و ۲۵ درصد آنها به تلوزیون دسترسی ندارند.
رئیس اداره آموزش و پرورش عشایر آذربایجانغربی با اشاره به اقدامات انجام گرفته در راستای تداوم آموزش در ایام کرونایی، افزود: از 15 اسفند ماه تدریس مجازی در سطح کشور آغاز شده و از همان روزها مدیر آموزگاران مدارس عشایری پکهای بهداشتی و بسته های آموزشی را آماده کرده و راهی مناطق عشایری شدند تا دانشآموزان عشایر از تحصیل بازنمانند.
وی با بیان اینکه این آموزشها بر حسب امکانات هر منطقه در قالب لوحهای فشرده، تولید محتوا برای شبکههای مجازی و پیک درسی ادامه دارد، گفت: در مواردی که امکان دایر کردن کلاسهای درس وجود دارد، کلاسها در فضای باز و با رعایت فاصله اجتماعی برگزار میشود.
رئیس اداره آموزش و پرورش عشایر آذربایجان غربی با بیان اینکه این آموزش ها با رعایت پروتکلهای بهداشتی انجام میشود، از توزیع پکهای بهداشتی برای خانواده دانشآموزان عشایری استان خبر داد.
پاکدوست با اشاره به مسافت برخی کلاسهای درس عشایر از مرکز آموزش و پرورش شهرستان، اعلام کرد: مسافت کلاس درس از مرکز آموزش و پرورش در برخی شهرهای استان به 100 کیلومتر نیز میرسد.
وی با اشاره به از خودگذشتگی معلمان عشایر، افزود: در مواردی معلمان عشایری اقدام به تعمیر کلاسهای درس نیز کردهاند و تمام اینها از عشق به دانشآموزان و تدریس در این مناطق ناشی میشود.
پاکدوست اعلام کرد: در این ایام فرصت مناسبی ایجاد شده تا فعالیت معلمان عشایری سند ماندگاری از جلوه ایثار و فداکاری آنان با شعار" آموزش تداوم دارد، حتی در دور افتاده ترین مناطق مرزی" را به نمایش بگذارند.
تدریس در مناق محروم را به پستهای مدیریتی ترجیح میدهم
سید حسن آذرنیوش، مدیرآموزگار 40 ساله اهل سلماس با تعطیل شدن مدارس هم از عشق خود به شاگردانش دست نکشیده است و هر روز مسیر 25 کیلومتری را طی میکند تا پیش دانشآموزانش در روستای آج واج بخش کوهسار سلماس برسد و با رعایت فاصلهگذاری اجتماعی، به دانشآموزان این منطقه مرزی تدریس کند تا سالتحصیلی را در موعد مقرر و بر حسب زمانبندی و سرفصلهای آموزشی به پایان برسانند و دانشآموزان دغدغه عدم دسترسی به شبکه شاد و برنامههای شبکه آموزش را نداشته باشند.
حضور 42 دانشآموز در یک کلاس درس و آموزش روزانه دروس در کلاس 6 پایه از سختیهای ایام کرونایی برای این مدیر آموزگار است که روزانه به دانش آموزان سرکشی میکند.
به دلیل فقدان شبکههای مجازی و عدم دسترسی دانشآموزان به شبکههای تلوزیونی در این منطقه محروم، این مدیر آموزگار منتخب کشوری در الگوی برتر تدریس بین معلمان عشایر، مجبور است هر روز با تهیه بسته های آموزشی راه طولانی و پرپیچ و خم را طی کند تا به دانشآموزان درس عشق و ایثار بدهد.
آذرنیوش که خود نیز روستازاده و بزرگ شده مناطق مرزی شهرستان سلماس است، در خاطراتش شهادت 4 نفر از اعضای خانوادهاش به دست گروهکهای تروریستی در مناطق صفر مرزی را دارد و با وجود اینکه پست معاونت آموزش و پرورش سلماس به وی پیشنهاد شده ولی همچنان برای آموزش در مناطق محروم پای کار است و تدریس برای کودکان عشایر را برای خود افتخار میداند.
این معلم که طی سالهای مختلف به عنوان معلم نمونه کشوری نیز معرفی شده است، در 19 سال گذشته عاشقانه کنار دانشآموزان عشایر بوده و با تحمل سختیهای فراوان در راه تحصیل دانشآموزانی که حتی به حداقل امکانات دسترسی ندارند، تلاش کرده است.
سید حسن آذرنیوش، این معلم فداکار و ایثارگر به خبرنگار فارس میگوید: به عشق آموزش کودکان مناطق محروم هر روز 25کیلومتر مسیر را با خودرو شخصی خودم طی میکنم تا42 دانشآموز این مدرسه چشم به راه نمانند.
از وی در مورد سختیهای تدریس در مناطق عشایری میپرسم، میگوید: مسیر این روستا در زمان بارش برف و وقوع کولاک صعبالعبور است به طوریکه بارها مسیر 4 ساعته را با پای پیاده در برف و کولاک طی کردهام و تا مرز یخزدگی نیز رسیدهام ولی به عشق دانشآموزان این منطقه هیچگاه دلسرد نشدهام و این سختی کار را به دانشآموزان انتقال ندادهام.
این مدیر آموزگار با بیان اینکه سختی طی مسیر برای رسیدن به کلاس درس در این منطقه مرزی هیچگاه باعث نشده از هدفم دلسرد شوم، میافزاید: وضعیت مالی دانشآموزان بیشتر از هر موضوعی مرا ناراحت میکند، وقتی دانشآموز پنجم ابتدایی مجبور است لباسی که چند سایز برایش کوچک است به تن کرده و سر کلاس درس حاضر شود، دیگر پست و مقام در اداره آموزش و پرورش برایم مهم نیست و فقط به این فکر میکنم که چطور برای این کودک لباس مناسب تهیه کنم و یا وقتی سقف کلاس چکه میکند دیگر سختی و مشقت طی مسیر 4 ساعته با پای پیاده را فراموش می کنم و آستین بالا میزنم تا گچ و سیمان تهیه کرده و سقف کلاس را خودم تعمیر کنم.
آذرنیوش میگوید: ساعتها در خلوت خودم به حال دخترانی که علیرغم عشق به ادامه تحصیل، به دلیل فرهنگ حاکم بر منطقه از ادامه تحصیل باز میمانند، گریه کردهام ولی در چنین مواردی حتی واسطهگری و صحبت با پدر و برادر این دختران هم نتوانسته آنها را برای ادامه تحصیل دختران این مناطق محروم متقاعد کند.
این مدیر آموزگار با بیان اینکه حتی تعدادی از دانشآموزان پول تهیه کتاب درسی را ندارند، میگوید: کمبود فضای آموزشی، کمبود نیروی انسانی و حتی شیوع بیماری کرونا هم در مقابل دردی که یک معلم عشایر هنگام ترک تحصیل دانشآموز به خاطر فرهنگ حاکم بر جامعه و یا به خاطر وضعیت اقتصادی تحمل میکند، ناچیز است.
از آذرنیوش در مورد برنامهریزی برای سالهای آیندهاش می پرسم، با اطمینان خاطر خاصی میگوید: من راهم را انتخاب کردهام و آن چیزی جز در کنار دانشآموزان عشایر بودن، نیست چرا که من از این دانشآموزان درس یاد میگیرم.