به گفته همسنگرانش محمد جواد مداح تیپ سیدالشهداء(ع) بود و بسیاربا اخلاص می‌خواند. عجیب این بود که او هنگام صحبت کردن لُکنت داشت اما به وقت مداحی کردن اثری از این مشکل نبود.

محمدجواد اسلامی‌فر، هشتم اسفند ۶۲ در عملیات«خیبر» به شهادت رسید. پیکر مطهرش در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) تهران آرام گرفته است.

شهید اسلامی‌فر دربخشی از وصیت نامه ود به همسرش می‌گوید: «من و تو اولین زوجی نیستیم که دشمنان خدا زندگی‌مان را از هم پاشیده‌اند. به محله‌مان نگاه کن،به شهرمان بنگر و ایران را نظاره کن که چقدر جوانان باتقوا خوشی‌هایشان، زندگی‌شان، همسران‌شان را به خاطر خدا از دست داده‌اند و چون مسئله خداست حل شده است.

یادت هست گفتم عروسی ما چه روزی است؟ یادت هست و همه می‌دانند شب عروسی گریه کردی و دعا خواندی، حالا امروز روز شادی من و در نتیجه شادی توست در بین مردم شاداب باش و تبریک مردم را با جان و دل بپذیر و همیشه این آیه در ذهنت باشد. «یا ایها الناس انتم الفقراء و الی الله والله هوالغنی الحمید».

حرف‌هایم را زیاد شنیده‌ای اما این آخرین وصیت من به توست که بعد از من خدای نکرده احساسات برعقل تو غلبه نکند و از تو می‌خواهم فقط و فقط به حکم خدا عمل کنی که رضای خدا در آن است. راهی است که همه دیر یا زود باید برویم پس چه بهتر که مهمان خدا شویم و در این لحظه سراغ ما بیاید.

سخنی با امام امت نجات‌دهنده من و حامی پیروانش در روز قیامت است: سال‌ها کوشیدم و هرگاه که می‌خواست سعادت نصیب ما شود مشکلی، مانعی باعث می‌شد، حالا از شما امام می‌خواهم اگر اینجا نتوانستم شما را زیارت کنم، زیارت و شفاعت نصیبم کن، خدایا مرا جزو بهترین سربازان امام عصر قرار بده، خدایا مرا از پیروانش قرار بده. خدایا از عمر من بردار و لحظه‌ای بر عمر خمینی بیفزا؛ شاید همان یک لحظه دست مرا بگیرد کسانی که از من ناراضی هستند خودت در دنیا و آخرت و اطمنیان بگردان یقین قرار بده که خودت گفته‌ای فقط از متقین می‌پذیری.

به امید زیارت اباعبدالله در دنیا و آخرت».