۱.پس از جنگ جمل حضرت علی (ع)، عایشه را با گارد ویژه ای از چند صد سرباز با سلاح‌های کامل و ساز و برگ مخصوص که معلوم بود از مردان قوی و نیروهای ویژه و مبارز و جان بر کف هستند و صورت همه شان پوشیده بود و برای محافظت و حفظ شان عایشه بود از کارزار جنگ به شهر محل سکونتش مدینه فرستاد. دشمنان امیرالمومنین هر چه فکر کردند تا از ایشان عیبی ایرادی اشتباهی سهوی پیدا کنند تا وجه ایشان را تخریب کنند نتوانستند چرا که عدل علی همان عدل الهی بود تا که سرانجام گفتند علی را چه شده که ام المومنین عایشه را با چند صد سرباز مرد قوی هیکل و مبارز به مدینه برگردانده آیا شان همسر پیامبر این است غیر ممکن است از آنها کسی حرفی نزده باشد بی احترامی ای نکرده باشد و آشوب دیگری راه انداختند ... خلاصه کنم حضرت علی روشن کرد که تمام آن نظامیان زن بوده اند و هیچ کس حرفی نزده و کاری نکرده چون بلافاصله مشخص می شد آن گارد ویژه همگیشان زن هستند در حالیکه حتی عایشه نیز متوجه نشده بود.
۲. شخصی نزد حضرت علی آمد که تو قاضی شرعی و من فلان گناه کبیره را انجام داده ام و حد گناه را بر من جاری کن. حضرت فرمودند تو امروز حالت خوب نیست و برو و او را رد کردند فردا دوباره همان شخص آمد و سخنش را نزد همه تکرار کرد و امیرالمومنین دوباره با حرفی یا عوامانه تر بگویم بهانه ای او را رد کرد و اینکار تا چهار مرتبه تکرار شد و ...
۳. در زمان خلفای راشدین بدعت هایی وارد دین شده بود و هنگامی که حضرت ولایت را قبول کردند قوانینی وضع کردند و افراد را از انجام دادن آن بدعت ها منع کردند مانند نمازهای ... مراسمات ... لیکن افراد که به بدعت ها عادت کرده بودند مخالفت کردند و امیرالمومنین تا حد نهایت با آنها کنار آمدند گرچه موعظه و راهنمایی داشتند و عده زیادی هم از این بدعت ها دست برداشتند. لکن به زبان امروزی بگویم بگیر و ببند نشد.
حالا بیایید با جامعه امروز مان مقایسه کنیم تا ببینیم آیا ما توانسته ایم شیعه و پیرو امیرالمومنین باشیم یا نه؟ نمی خواهم هیچ مثالی از زمان حاضر بگویم چون خوف آن دارم به سیاسی بازی و یا نداشتن بصیرت یا غرب زدگی یا تحجر و سطحی اندیشی یا هزار چیز دیگر متهم شوم و اصل حرفم این وسط فراموش شود. فقط سوالم این است چقدر مانند امیرالمومنین در کار اجرایی و کار قضاوت و کار قانون گذاری رفتار می‌کنیم؟
