لیلا صادقی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت بروز اختلافات میان والدین و فرزندان در دوران قرنطینه می‌گوید: مسلما اگر در این دوران والدین با یکدیگر اختلاف داشته باشند و محیطی پر تنش در خانواده حاکم باشد، این مسئله سبب بروز اختلاف میان والدین با فرزندان نیز خواهد شد. از سوی دیگر در دوران قرنطینه مرزهای بین خانواده، کار و مدرسه در هم آمیخته شده و والدین، هم نقش والد و هم نقش معلمان را بازی می‌کنند و کودکان نیز هم نقش کودک و هم نقش دانش‌آموز را دارند؛ این تعارض‌ها هم والدین و هم فرزندان را دچار مشکل کرده و باعث ایجاد تنش، خشونت، اختلاف، اضطراب و حتی اختلافات میان والدین شده است، این در حالیست که والدین و فرزندان هر کدام حق را به خودشان می‌دهند.
وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر شرایطی که کرونا ایجاد کرده باعث شده کودکان دچار انزوای اجتماعی شوند. در این دوران کودکان از سرگرمی‌هایی مثل پارک رفتن، بازی و رفت و آمد با دوستانشان محروم شده و مدام در خانه هستند و از اینکه مدام زیرنظر و نگاه والدینشان باشند احساس خوبی ندارند.
صادقی به دیگر عوامل بروز اختلافات میان والدین و فرزندان در دوران قرنطینه اشاره می‌کند و می‌افزاید: در این دوران والدین مدام نگران وضعیت سلامت، تغذیه و آموزش کودکانشان هستند. آنها از اینکه کودکانشان کلاس‌های آنلاین را جدی نمی‌گیرند و مدام در شبکه‌های مجازی هستند و یا ساعت خوابشان به هم ریخته احساس نگرانی می‌کنند. از طرفی دیگر نیز آنها با چالش جدیدی به عنوان نقش معلم روبه‌رو شده‌اند که با گذشت زمان احساس می‌کنند که کنترل فرزندانشان را از دست داده‌اند.
صادقی معتقد است که والدین با توجه به سطح درگیری کاری و خانوادگی در این دوران از نظر روانشناختی در معرض آسیب هستند.
این روانشناس کودک و نوجوان در ادامه به ارائه راهکارهایی برای کاهش اختلافات میان والدین و کودکان در دوران قرنطینه می‌پردازد و بیان می‌کند: اولین و مهم‌ترین راهکار این است که والدین آرام باشند و به سلامت روانشناختی خود اهمیت دهند. همچنین احساسات، عواطف و انتظارات کودکانشان در این شرایط را درک کنند.
وی به والدین توصیه می‌کند که در قالب بازی نقش والد را بر عهده فرزند بگذارند تا کودک برای یک یا چند ساعت نقش والدین را ایفا کند، در این حالت هم والدین و هم کودکان با سطح انتظارات و نگرانی‌های یکدیگر آشنا می‌شوند و این موضوع باعث می‌شود که والدین راه‌حل‌های منطقی و مناسبی موقع بروز اختلافات با فرزندانشان انتخاب کنند. همچنین والدین کودکانشان را درگیر فعالیت‌های روزانه کرده و به آنها مسئولیت‌هایی واگذار کنند، به طور مثال اجازه دهند که کودکانشان نیز در آشپزی به آنها کمک کنند.
صادقی ادامه می‌دهد: ممکن است در این دوران کودکان سوالات زیادی از والدینشان داشته باشند زیرا به طور قابل توجهی نسبت به این شرایط دچار نگرانی هستند، اما والدین باید به آنها گوش دهند و براساس آنچه کودکانشان می‌دانند به سوالات آنها پاسخ دهند. اوضاع را تا سطح مناسب و صادقانه توضیح دهند و به آنها بگویند که نگرانی آنها را درک می‌کنند.
وی در ادامه چند راهکار موثر برای کنترل عصبانیت و خشم کودکان ارائه می‌کند و می‌گوید: بهترین روش برای مدیریت خشم کودکان این است که به آنها نشان دهیم در مواقع بروز خشم چه برخوردی داشته باشند؛ زمانی که والدین هنگام عصبانیت خشم‌شان را بروز می‌دهند، کودکان نیز هنگام ناراحتی خشم‌شان را بروز می‌دهند، اما اگر والدین بدانند که در مواقع خشم باید مهربانانه و آرام برخورد کنند، کودک نیز هنگام عصبانیت از والدینش تقلید می‌کند. اما اگر زمانی در حضور کودکتان کنترل رفتار خود را از دست دادید و عصبانیت خود را در رفتارتان نشان دادید، باید مسئولیت آن را قبول و عذرخواهی کنید، به او توضیح دهید که به جای پرخاشگری باید چه کاری انجام می‌دادید.
این روانشناس کودک و نوجوان می‌افزاید: گاهی اوقات هم باید احساس عصبانیت‌تان را به زبان بیاورید، با این کار به کودکان آموزش می‌دهید که در مورد احساساتشان صحبت کنند.
صادقی بیان می‌کند: زمانی که کودکتان عصبانی است حواس او را پرت کنید، او را به انجام فعالیت یا سرگرمی‌های جدید تشویق کنید، محیطی که کودک در آن حضور دارد را تغییر دهید یا او را به پشت‌بام یا حیاط خانه ببرید.
البته صادقی معتقد است که گاهی اوقات در مقابل پرخاشگری و خشونت کودکان باید برخورد جدی داشت؛ یعنی اگر کودک در حال تکرار رفتار خشونت‌آمیزی است و ممکن است به خود آسیب بزند باید با جدیت برخورد کرد تا او متوجه شود که والدینش در خصوص آن مسئله جدی و انعطاف‌ناپذیر هستند.
