نامه سرگشاده جمعی از هنرمندان برای آزادی موقت سید محمد امامی، تهیه کننده سینما و تلویزیون ( تهیه کننده مجموعه مشهور شهرزاد ) با واکنش های مختلفی روبرو شد . در این زمینه چند نکته شایسته یادآوری است.
۱- اینکه خانواده یک متهم به دلیل نگرانی از شیوع کرونا در زندان‌ها خواهان توجه قوه قضاییه به حال او و خواستار مرخصی وی شوند کاملا طبیعی و به نوعی از حقوق زندانیان و خانواده آنها است.
۲- اینکه خانواده یک متهم بازداشتی با نوشتن نامه‌ای سرگشاده به ریاست قوه قضاییه این خواسته را دنبال کنند نیز شاید چندان سؤال برانگیز نباشد.
۳- اما اگر خانواده یا دوستان یک متهم مالی (نه سیاسی) در راستای این امر متوسل به شهرت چهره‌های فرهنگی و هنری و برخی دوستان مشهور وی شوند تا در این زمینه اثر گذاری بیشتری داشته باشند اصلاً طبیعی نیست. چنین رویه ای اگر درباره اتهامات «سیاسی» هنرمندان و اهالی فرهنگ در پیش گرفته شود شاید توجیه پذیر باشد چرا که مصادیق جرم سیاسی در کل و در مورد کنشگری اجتماعی اهالی فرهنگ و هنر نه در قانون و نه نزد قانونگذار چندان روشن و بدون ابهام نبوده و نیست. اما درباره اتهامات مالی جدا از برخی پیچیدگی ها در پرونده های بسیار بزرگ و حساس چنین ابهامی وجود ندارد.
۴- مروری بر متن نامه یادشده که با عبارت «به نام خداوند داد و خداوند عدل» آغاز شده نشان می‌دهد که انگیزه اصلی از نگارش این نامه نه فقط دلنگرانی از موضوع شیوع کرونا در زندان و دغدغه سلامت جسمی متهم بلکه به نوعی تبر‌ئه غیر مستقیم او با توسل به اثرگذاری اهالی فرهنگ و هنر بر افکار عمومی است.
در این نامه متهم یکی از « فعال ترین و موثرترین چهره های فرهنگ و هنر» عنوان شده که قربانی « جنجال و حاشیه های زرد رسانه ای» شده. برخی امضاکنندگانی که طی دیروز و امروز در حال پس گرفتن امضای خود پای این نامه هستند نیز چنین عنوان کرده اند که از محتوای آن بی‌خبر بوده‌اند یا کاملاً در جریان نبوده اند یا اینکه به صورت مشروط برای امضای آن موافقت کرده‌اند و آنچه منتشر شده مورد تایید آنها نیست.
۵- از آنجا که قوه قضاییه در شرایط شیوع ویروس کرونا در زندان ها اقدام پسندیده و قابل تحسین آزادی تعداد زیادی از زندانیان را مورد توجه خود قرار داد ، خوب است که این روند را در مورد زندانیان دیگر نیز بررسی کند.
