این روزها دیگر از مرگ هیچ کس تعجب نمی کنیم و نمی پرسیم چرا مرد؟! تصادف کرد؟ مریض بود؟ پیر و جوان هم ندارد... نه ...یک سرما خوردگی ساده که اصلاً هم خطرناک نیست(!) ولی نمی دانیم چرا تا کنون جان بسیاری از همشهریان ما را گرفته است؟! از رئیس اداره، روحانی، فرهنگی گرفته تا کشاورز، بازاری، خانه دار و ... مرگ های غم انگیزی که نه تشییع جنازه ای در کار است و نه مراسم عزاداری! خانواده ها نمی توانند جنازه عزیزان شان را در آغوش بگیرند و برای آخرین بار وداع کنند! حتی حق ندارند کاور روی جنازه را باز کنند و برای آخرین بار صورت عزیز از دست رفته شان ببینند! بدون شک این نوع تشییع جنازه و تدفین سنگینی داغ عزیزان را صد چندان می کند و حسرتی ابدی بر دل خانواده های سوگوار خواهد گذاشت... تسلیت ها مجازی شده اند ولی درد هجران و دوری، واقعی است و جگر سوز...
با این وجود هنوز کرونا را جدی نگرفته ایم. بانک ها و ادارات فعال هستند و مغازه های شهر شلوغ تر از همیشه در حال داد و ستد...
ویروس کرونا در بیش از 200 کشور دنیا رخنه پیدا کرده است و دنیا را به هم ریخته است ولی عجب از کسانی که هنوز به آن با دیده شک و تردید می نگرند و حاضر نیستند الفبای مقابله با این ویروس و رعایت فاصله با دیگران و استفاده از ماسک و دستکش و شستشوی دست را هم انجام نمی دهند!
در حقیقت خطرناک از ویروس کرونا، ویروس کم سوادی و بی فرهنگی است که نمی توانیم درک عمیقی از موضوعات اجتماعی داشته باشیم و چون هنوز خودمان یا اطرافیان مان به این ویروس دچار نشده اند، درد همسایه و سایر شهروندان را نمی بینیم و درک نمی کنیم قطع این زنجیره بستگی به نگاه، رفتار و نگرش ما دارد!
ای کاش تمام بنر های شهر را به جای تبلیغات پوشاک و رستوران و دانشگاه و ... به تصاویر شهروندانی اختصاص می دادیم که این چند روز جان خود را از دست دادند! کادر درمان و پزشکی خسته از مراجعات بی شمار با لباس ها و ماسک هایی که حقیقتاً راه رفتن نفس کشیدن با آنها دشوار است، شبانه روز در حال پذیرش بیماران هستند. تخت های بیمارستانی پر شده است و نفس شهر به شماره افتاده است! اما هنوز عده ای بی تفاوت به عواقب پیش رو در حالی که دغدغه معیشت ندارند، در خیابان ها در حال تردد هستند و علاوه بر انتقال ویروس دردسرهای مضاعفی برای کادر درمان و پزشکی ایجاد م یکنند. دعوا، مصرف مشروبات الکلی و ... این روزها در حال افزایش است و این بدان معناست که یک عده نه تنها جان خود، بلکه جان و سلامت دیگران برایشان مطرح نیست. بپذیریم کرونا در کمین ماست و با هر مراجعه غیر ضروری به بازار احتمال گسترش ویروس را افزایش می دهیم . یادمان باشد اگر به خودمان نیائیم ، تا چند ماه دیگر باید این شرایط سخت را تحمل کنیم و شاید حسرت روزهایی را بخوریم که باید در خانه می ماندیم و نماندیم!
