بعد از سیل ویرانگر  جنوب کرمان که بیشترین تلفات آن در زهکلوت ( جازموریان ) از توابع شهرستان رودبار جنوب، شبکه افق در برنامه همه باهم با دعوت از دکتر سعید برخوری رئیس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان و یک جوان جهادگر از رودبارجنوب گفت و گویی در این موضوع ترتیب داد که در ویدئو زیر قابل مشاهده است:

درباره این گفت و گو لازم دیدم درد دل زیر را خطاب به رئیس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان ذکر نمایم؛

جناب آقای دکتر سعید برخوری رئیس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان، من یک معلم از جنوب‌کرمان هستم؛ همین ابتدای کار بگویم من از کشاورزی چندان نمی‌دانم اما خانواده و تقریباً تمام قبیله‌ام کشاورز بوده و هستند.
 پاسخ شما به سوال یک جوانِ فعال اجتماعی در روزهای پس ازسیل جازموریان  دربرنامه زنده شبکه افق را دیدم.

در برابر سوالشان از وضعیت ضعیف کشاورزی گفتید: "شما از کشاورزی چه می دانید؟! اگر کشاورزی بد است، چرا مردم جنوب آن را رها نمی‌کنند و پی کار دیگری بروند؟!"

راستش را بخواهید دلم نمی‌خواهد قضاوت کنم؛ شاید مجال برنامه کوتاه بود و فرصت دفاع از حرفتان را نداشتید، شاید مقصودتان چیز دیگری بود، اما باور کنید این حرفتان داغ ما را تازه‌تر کرد. بگذار من هم سفره دلم را  باز کنم. دیگر با شما کاری ندارم. بگذار تمام آنچه باچشمان خود در جنوب کرمان دیده‌ام را روایت کنم برای تمام آنان که ما را از دور دیده‌اند.

آری کشاورزی خوب است اما نمی‌دانم چرا هنوز هم ما را با پاهای برهنه می‌شناسند و هرجا حرفی از فقر و محرومیت می‌آید نام جنوب کرمان می‌درخشد، کاش می‌دانستید درد جنوب تنها خوب بودن یا نبودن کشاورزی نیست، که رنج تبعیض و فقر و نابرابری است، بی‌عدالتی در توزیع منابع و فرصت ها است، نابرابری آموزش و بهداشت و درمان و محرومیت از امکانات فرهنگی و اجتماعی است، بگذارید فریاد بزنم که ما فقیر نبودیم، فقیر شدیم و شما بی‌تقصیر نیستید. "شما" که می‌گویم یعنی بعضی از آن مدیرانی که سال‌ها دو دستی به صندلی‌شان چسبیده و رهایش نمی‌کنند. کشاورزی جنوب خوب بود، احتمالا مسئولان این منطقه خوب نبودند که هنوز جنوب‌کرمان را با تصویر کودکان پابرهنه می‌شناسند. چه کسی انتقام "راحیل" و "فاطمه‌"های ما را از عقرب‌های جنوب می‌گیرد؟ 

چرا ما نمی‌بینیم که مسئولان در تاریخ اول مهر از سرخی صورت دانش‌آموزانی که لباس و قلم و کاغذ ندارند و هرسال منتظر خیریه‌ها هستند شرمنده شوند؟ چرا کودکان راه مدرسه که مظلومانه گوشه‌ی جاده ساعت‌ها پیاده می‌روند به اندازه کافی دیده نمی‌شوند؟ بله کشاورزی خوب است اما برای آنان که توانایی داشته باشند تا وام‌های میلیاردی بگیرند، نه آن کشاورزی که حتی برای تسهیلات ده میلیونی هم ضامن کارمند ندارد و هرسال زیر چرخدنده‌های فقر، فقیرتر می‌شود. 

اگر بعضی از مدیران جنوب در تمام سال‌ها، تمام قد برای دفاع خاک اجدادی شان در برابر نابربری فرصت‌ها با حداکثر قدرت جنگیده بودند، حالا این گوشه از ایران آبادتر شده بود. اگر اوضاع آموزش و بهداشت و اشتغال و اقتصاد ما خوب بود، احتمالاً جوانان ما هم اجباراً به حمل غیرقانونی گازوئیل که در منطقه دیده می‌شود کشانده نمی‌شدند. اگر این جبر جغرافیایی است که ما را درمسیر ترانزیت قاچاق و مواد مخدر قرار داده است اما بی‌شک فقر و محرومیت هم در گرایش جوانان و آلودگی‌شان به این راه بی‌تاثیر نبوده است. ما برای همه‌ی این دردها چه کرده‌ایم؟!

آقای مدیر، بعنوان یک شهروند، صادقانه با شما درددل کردم و میگویم که؛ حال همه‌ی ما خوب است اما تو باور نکن.